Motî:mårtea
Èn årtike di Wikipedia.
mårtea [o.n.]
1. usteye des mnujhîs, des ovrîs d' foidje, des schayteus, fwait d' on ptit blokea d' fier, metou après on mantche, po bouxhî (so des clås, des fiers). Loukîz a: marote, ma. F. marteau. >> termetant k' el mårtea cache après l' mantche, les clås sont les mwaisses: cwand gn a pupont d' sorwoeyance, les ovrîs, les efants fwaiynut çou k' i vlèt. Franwal: ahåyant po: "le chat parti, les souris dansent". >> tapeu d' mårtea: ovrîs ki bouxhèt so les toles, dins ene foidje. Li ptit Derik n' esteut nén d' on cwårte d' eure dins l' botike ki les tapeus d' mårteas l' avént rbatijhî l' rossea (L. Lecomte). F. marteleur.
2. ôte sacwè fwaite po bouxhî, bata. F. battoir. >> mårtea del clotche: bata del clotche. >> mårtea do flayea: bata do flayea.
3. no dné ås damjheles (inseke); la k' leu tiesse et leu cwer fjhèt come on mårtea. Loukîz a: mårtea-diale, mårtea d' aiwe, mårtea d' ågne.
Mots d' aplacaedje.
- Dipus d' racsegnes so les mårteas.
