Geografie van Denemarke
vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.
Denemarke neem 'n besondere stelling binne die Skandinawiese lande in. Dit vorm 'n soort "brug" tussen Sentraal- en Noord-Europa en bestaan met uitsondering van die skiereiland Jutland, wat sowat die helfte van die land se oppervlakte verteenwoordig, uit meer as 470 groot en klein eilande, wat tussen Jutland en die Suid-Sweedse gewes Skåne lê. Slegs sowat honderd van hierdie eilande is bewoon. Die grootste eilande is Seeland (met die hoofstad Kopenhagen), Fune (Deens: Fyn), Lolland en Bornholm.
Denemarke se enigste landgrens is dié met Duitsland (byna sewentig kilometer), terwyl die kuslyn oor sowat 7 400 kilometer strek. Geen plek in die land lê verder as sowat vyftig kilometer van die see af nie.
