Αποστασία από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η ουδετερότητα αυτού του άρθρου αμφισβητείται. Παρακαλούμε δείτε τη σχετική συζήτηση στη σελίδα συζήτησης του άρθρου.

Με τον όρο αποστάτες στην ορολογία της θρησκευτικής οργάνωσης "Μάρτυρες του Ιεχωβά" εννοούνται εκείνοι που ασκούν το δικαίωμά τους να φύγουν από την εν λόγω οργάνωση και να ασπασθούν μια άλλη πίστη, ή αποκόπτονται από την οργάνωση της Σκοπιάς επειδή αμφισβητούν κάποιο δόγμα της. Η λέξη "αποστάτης", παράγεται από τη λέξη "απόσταση". Κατά την οργάνωση της Σκοπιάς, "Αποστάτης είναι αυτός που δεν δέχεται τα δόγματα των Μαρτύρων του Ιεχωβά". Αλλά εφαρμόζουν αυτόν τον όρο μόνο στα πρώην μέλη τους, που πλέον πιστεύουν κάτι διαφορετικό^[1].

Πίνακας περιεχομένων 1 Οι αποστάτες της Σκοπιάς στον κόσμο 2 Το ξεκίνημα του κινήματος των Πρώην ΜτΙ στο τέλους του 20ού αιώνα 3 Κεντρικά πρόσωπα του παγκοσμίου κινήματος 4 Αντιρρήσεις για την πρακτική της αποκοπής 4.1 Αντιρρήσεις για τη λέξη: "αποκοπή" 4.2 Αντιρρήσεις για την ερμηνεία της προς Κορινθίους επιστολής 5 Υποσημειώσεις

[Επεξεργασία] Οι αποστάτες της Σκοπιάς στον κόσμο

Τα άτομα αντίθετα με την πρακτική της Αποκοπής και των αποτελεσμάτων που ασκεί κατά την εκτίμησή τους η συγκεκριμένη πρακτική στην οικογενειακή και κοινωνική τους ζωή, προσπαθούν να κάνουν ευρύτερα γνωστό το κοινωνικό αυτό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν με διάφορους τρόπους, κυρίως δημοσιεύσεις βιβλίων, ιστοσελίδες και συνεντεύξεις τύπου.

Αν και δεν βρίσκονται όλοι τους στο ίδιο δόγμα, αυτό το πρόβλημα τους ωθεί να αναλώνονται σε προσπάθειες ενημέρωσης των πρώην ομοπίστων τους που θα τολμήσουν να ερευνήσουν, ή του ευρύτερου κοινού, με την ελπίδα ότι το κράτος θα νομοθετήσει εναντίον της πρακτικής της Αποκοπής που ασκείται σε βάρος τους. Η κοινή τους αυτή εμπειρία, τους προσδιορίζει ως μια διακριτή παγκόσμια ομάδα, με κοινούς στόχους και ανάγκες. ^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

[Επεξεργασία] Το ξεκίνημα του κινήματος των Πρώην ΜτΙ στο τέλους του 20ού αιώνα

Το κίνημα ίδρυθηκε όταν ο Σουηδός Κάρλ Όλοφ Γιόνσον, σκαπανέας των Μαρτύρων του Ιεχωβά, ξεκίνησε μια δεκαετή μελέτη για να αποδείξει σε κάποιον αμφισβητία, ότι ο ισχυρισμός της εταιρίας Σκοπιά, ότι η καταστροφή της Ιερουσαλήμ έγινε το 607 π.Χ. είναι σωστός.^{[εκκρεμεί παραπομπή]} Η αμφισβήτηση έγινε, επειδή οι πλέον αναγνωρισμένοι, πανεπιστημιακοί εκδοτικοί οίκοι, προωθούν ως χρονολογία για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 587 π.Χ.^[2]

Ο Γιόνσον από την έρευνά του, (η οποία ήταν και είναι η πληρέστερη επιστημονική έρευνα που έχει γίνει για το ζήτημα σε παγκόσμιο επίπεδο^{[εκκρεμεί παραπομπή]}), πείστηκε ότι οι ιστορικοί είχαν δίκιο, και ότι οι βασικές ημερομηνίες της δογματικής των ΜτΙ (Μαρτύρων του Ιεχωβά) ήταν λάθος^[3]. Η έρευνά του αυτή, σε πρώτη φάση, αποδείκνυε το 587 π.Χ. ως ημερομηνία πτώσης της Ιερουσαλήμ, με επτά διαφορετικές πηγές αποδείξεων, συμπεριλαμβανομένης και της Αγίας Γραφής.^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

Έστειλε την έρευνά του στο Κυβερνόν Σώμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά, και αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια σοβαρή κρίση στην ηγεσία της εταιρίας Σκοπιά, που οδήγησε σε αποκοπή πολλών κορυφαίων στελεχών της, με σημαντικότερο τον Ραίημοντ Φρανς, μέλος του Κυβερνώντος Σώματος, και ανιψιό του 4ου προέδρου της εταιρίας Σκοπιά, και του ιδίου Γιόνσον.^{[εκκρεμεί παραπομπή]} Από τότε οι περιορισμοί επαφής των ΜτΙ με τους αποκομμένους αυξήθηκαν, σε μια προσπάθεια να μη διαρρεύσουν τα στοιχεία της έρευνας του Γιόνσον στους πιστούς της οργάνωσης.^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

Ο Γιόνσον δημοσίευσε την έρευνά του, με τίτλο: "Οι Καιροί των Εθνών αναθεωρημένοι", η οποία μεταφράσθηκε σε διάφορες γλώσσες. Το 2005 κυκλοφόρησε επαυξημένη με 19 διαφορετικές σειρές αποδείξεων για το 587 π.Χ.

Ο Ραίημοντ Φρανς ως πρώην μέλος του Κυβερνώντος Σώματος, βλέποντας τη σκλήρυνση της συμπεριφοράς της εταιρίας Σκοπιά προς τους αποκομμένους^{[εκκρεμεί παραπομπή]}, εξέδωσε αρχικά το πρώτο του βιβλίο δύο χρόνια μετά την αποκοπή του, με τίτλο: "Κρίση Συνείδησης", όπου προσπαθεί να αποκαλύψει τα άδυτα του Κυβερνώντος Σώματος των ΜτΙ και τα περιστατικά που οδήγησαν στην αποκοπή των αντιφρονούντων ή αμφισβητιών του 607 π.Χ. και του δόγματος του 1914 μ.Χ. της εταιρίας Σκοπιά.

Από τότε, το κίνημα των πρώην ΜτΙ, πήρε μεγάλες διαστάσεις, και εξαπλώθηκε σε όλο τον πλανήτη, έχοντας εκπροσώπους σε διάφορες χώρες.^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

[Επεξεργασία] Κεντρικά πρόσωπα του παγκοσμίου κινήματος

Ραίημοντ Φρανς

Καρλ Όλοφ Γιόνσον

Έντουαρντ Ντάνλαπ

[Επεξεργασία] Αντιρρήσεις για την πρακτική της αποκοπής

Βασικό χαρακτηριστικό των πρώην ΜτΙ είναι η ανάπτυξη ερμηνευτικής αναίρεσης των σημείων διαφοροποίησής τους από την εταιρία Σκοπιά, από την οποία αποκόπηκαν. Εφόσον έχουν υποστεί αυτή την πρακτική, με σοβαρότατες κατά την άποψή τους επιπτώσεις στην οικογενειακή και κοινωνική τους ζωή, δίνουν μεγάλη σημασία στην επιχειρηματολογία κατά της πρακτικής της αποκοπής, η οποία είναι από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά τους. Παρακάτω αναφέρονται μερικά από αυτά:

[Επεξεργασία] Αντιρρήσεις για τη λέξη: "αποκοπή"

Η λέξη ΄΄αποκοπή΄΄ αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη έξι φορές, εκ των οποίων μία φορά αναφέρεται σε πρόσωπα. Η οργάνωση τής Σκοπιάς παραδέχεται, οτι η λέξη αποκοπή (Γαλάτας 5/ε΄ 12), έχει την έννοια τού ΄΄ευνουχισμού΄΄^[4]

Το χωρίο λέει: ΄΄Όφελον και αποκόψονται οι αναστατούντες υμάς΄΄. Εδώ ο απόστολος εύχεται αυτοί που αναστατώνουν την Εκκλησία να ευνουχιστούν αν θέλουν, και να μείνουν πνευματικά άτεκνοι όπως οι ειδωλολάτρες ιερείς της Κυβέλης^[5] αφού αναστατώνουν τους αγαπητούς του Γαλάτες (Γαλ. 4:19) ενώ η περιτομή τους δεν έχει κάποια αξία πλέον^[6] Έτσι λοιπόν, ως προς τη λέξη, οι αρνητές της αποκοπής θεωρούν ότι δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο στην Αγία Γραφή.^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

[Επεξεργασία] Αντιρρήσεις για την ερμηνεία της προς Κορινθίους επιστολής

Στην Α΄ προς Κορινθίους 5/ε΄ 1 - 13, στην οποία εν μέρει στηρίζουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αυτή την πρακτική^[7] γίνεται αναφορά για κάποιον Χριστιανό τής Εκκλησίας τής Κορίνθου, που είχε ερωμένη ΄΄τη γυναίκα τού πατέρα του΄΄, πράγμα που ΄΄ούτε μεταξύ τών απίστων δεν γινόταν΄΄. Ο απόστολος Παύλος λοιπόν, τους λέει ότι πρέπει ΄΄να τον διώξουν από την Εκκλησία΄΄, ΄΄και να τον παραδώσουν στο Σατανά, εις όλεθρον τής σαρκός, ίνα το πνεύμα σωθή εν τη ημέρα τού Κυρίου΄΄.

Οι αρνητές της πρακτικής της αποκοπής θεωρούν ότι "το πνεύμα" που αναφέρεται εδώ, δεν είναι το Άγιο Πνεύμα που αναφέρει η Σκοπιά, επειδή γραμματολογικά εκείνου που είναι η αναφερόμενη ΄΄σάρκα΄΄, είναι και το αναφερόμενο ΄΄πνεύμα΄΄.^{[εκκρεμεί παραπομπή]} Δεν δέχονται λοιπόν τον ισχυρισμό τής Σκοπιάς, ότι πρόκειται για το Πνεύμα τής Εκκλησίας, γιατί κατ' αυτούς αν επρόκειτο για το Πνεύμα τής Εκκλησίας, ποτέ δεν θα υπήρχε Πνεύμα στην Εκκλησία, επειδή πάντοτε κάποιος κρύβει κάποια αμαρτία από τους άλλους.^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

Απλώς, με την παράδοσή του στο Σατανά, ο αμαρτωλός, θα είχε κάποιο σαρκικό πρόβλημα υγείας^[8], που θα τού υπενθύμιζε την αμαρτία του, ώστε να διορθωθεί από αυτό τον ΄΄όλεθρο τής σαρκός΄΄, και θα οδηγείτο σε μετάνοια^[9]., ώστε ΄΄να σωθεί το πνεύμα΄΄ του, και όχι το Πνεύμα τής Εκκλησίας^[10].

Ο απόστολος Παύλος αναφέρει στο εδάφιο 9 και 11: "να μη συναναμίγνυσθαι" με τους αμαρτωλούς αδελφούς, δεν εννοεί απλώς: ΄΄μη συναναστρέφεσθε΄΄ όπως το κατανοεί η Σκοπιά.^{[εκκρεμεί παραπομπή]} Το ΄΄μη συναναμίγνυσθε΄΄, σημαίνει ΄΄μη γίνεστε ένα μίγμα μαζί του΄΄,^{[εκκρεμεί παραπομπή]} υποθέτωντας έτσι πως πρόκειται για συχνή και ένθερμη συναναστροφή, πράγμα που για τους χριστιανούς συμβαίνει στη Θεία Κοινωνία, λαμβάνωντας το "σώμα και το αίμα τού Κυρίου"^{[εκκρεμεί παραπομπή]}.Έτσι γίνονται όλοι ένα σώμα, και ένα αίμα, με τον Κύριο και μεταξύ τους (΄΄Ότι είς άρτος, έν σώμα οι πολλοί εσμεν, οι γαρ πάντες εκ τού ενός άρτου μετέχομεν΄΄ - Α΄ Κορινθίους 10/ι΄ 17).

Μπορεί να θεωρηθεί οτι ο απόστολος ζητα την παύση συχνής συναναστροφής με τον αμαρτήσαντα αλλά και να μη κοινωνεί, όπως κάνει ως σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία για τους βαρειά αμαρτήσαντες. Αντιστοίχως στην φράση: ΄΄εξάρατε τον πονηρόν εξ υμών αυτών΄΄ στο εδάφιο 13, ΄΄Εξ υμών΄΄ σε αναφορά για την εκβολή από την Εκκλησία τής Κορίνθου. Και πότε οι Χριστιανοί φανερώνονται ως Εκκλησία, δηλαδή ως ΄΄σώμα Χριστού΄΄; Αυτό γίνεται πάλι στη Θεία Μετάληψη.

Ο απόστολος Παύλος τους απευθύνεται λέγωντας να μη τον δέχονται ανάμεσά τους ως Εκκλησία, όταν Κοινωνούν, και να μην έχουν συχνή και θερμή παρέα μαζί του για να μην γίνουν μαζί του ένα μίγμα. Ταυτοχρόνως, θα ήταν πρόθυμοι να του δείξουν την αγάπη τους και να τον βοηθήσουν, χωρίς εξαναγκασμό προς τους υπολοίπους να μη τον χαιρετούν και να μη του μιλούν, όπως κάνει η εταιρία Σκοπιά, εξαναγκάζοντας τα μέλη της σε κάτι τέτοιο, επί ποινή και δικής τους αποκοπής^{[εκκρεμεί παραπομπή]}. Οι Χριστιανοί θα ήταν ελεύθεροι να αποφασίσουν.

Έτσι, όχι όλοι, αλλά οι περισσότεροι δέχτηκαν να αποφεύγουν τη συχνή συναναστροφή μαζί του (Β΄ Κορινθίους 2/β΄ 6)^{[εκκρεμεί παραπομπή]}. Θα έπρεπε να μη τρώνε μαζί του για προσωπική τους ασφάλεια αλλά και δική του διόρθωση, επειδή το φαγητό με κάποιον υποδηλώνει εκδήλωση φιλίας μαζί του. Δεν θα έπαυαν όμως να τον θεωρούν συγχριστιανό τους (Β΄ Θεσσαλονικ. 3/γ΄ 14,15)^{[εκκρεμεί παραπομπή]}.

[Επεξεργασία] Υποσημειώσεις