Γιώργος Νταλάρας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Γιώργος Νταλάρας
Πραγματικό όνομα	Γιώργος Νταράλας
Γέννηση	29/10/1949 Αθήνα, Πειραιάς
Εθνικότητα	Ελληνική
Είδος	Τραγούδι, Μουσική
Καλλιτεχνικά ρεύματα	Λαϊκό, Ρεμπέτικο, Έντεχνο

Ο Γιώργος Νταλάρας (πραγματικό όνομα Γιώργος Νταράλας) είναι Έλληνας τραγουδιστής. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους τραγουδιστές της σύγχρονης Ελληνικής μουσικής.

Γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1949 στον Πειραιά. Κατάγεται από οικογένεια μουσικών. O πατέρας του, Λουκάς Νταράλας ήταν επίσης τραγουδιστής στο χώρο της ρεμπέτικης μουσικής. Οι πρώτες του μνήμες είναι στενά δεμένες με τις βασικές μορφές της ελληνικής μουσικής, το δημοτικό, το σμυρνέικο, το ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι.

Πίνακας περιεχομένων 1 Πρώτα βήματα 2 Δισκογραφία 2.1 Οι συνθέσεις του 2.2 Οι παραγωγές του 2.3 Ως μουσικός 3 Συνεργασίες 3.1 Με μεγάλες ορχήστρες 3.2 Με τον Σταύρο Κουγιουμτζή 3.3 Με τον Μίκη Θεοδωράκη 4 Εμφανίσεις 4.1 Η εποχή των λαϊκών κέντρων 4.2 Η εποχή των μπουάτ 4.3 Η εποχή των θεάτρων και των σινεμά 4.4 Επιστροφή στη νύχτα 4.5 Συνοπτική λίστα 5 Συναυλίες 5.1 Σημαντικές συναυλίες 5.2 Συναυλίες στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού 5.3 Συναυλίες στο ΜΜΑ και ΜΜΘ 5.4 Συμμετοχές σε θεατρικές παραστάσεις 6 Διακρίσεις 7 Trivia 8 Παραπομπές 9 Πηγές 10 Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

[Επεξεργασία] Πρώτα βήματα

Ξεκίνησε το 1965 σε ηλικία 16 χρονών, παίζοντας κιθάρα και τραγουδώντας στο πάλκο "Στου Στελλάκη", με τον βετεράνο Στελιο Περπινιάδη και τον γιό του Βαγγέλη στο Χαϊδάρι.

Ο Βαγγέλης Περπινιάδης, φίλος του πατέρα του Γ.Νταλάρα, προσπάθησε να τον βοηθήσει να μπει στην δισκογραφία. Του έγραψε δύο τραγούδια και του πρότεινε να τα ηχογραφήσουν σ'ένα στούντιο στα Εξάρχεια. Ο 17χρονος Γ.Νταλάρας καθώς πηγαίνει στο στούντιο την ημέρα που θα ηχογραφούσαν τα τραγούδια, δύο άρματα μάχης είχαν σταθμεύσει προς το μέρος της Στουρνάρη. Προς την άλλη κατεύθυνση επικρατούσε η ίδια εικόνα. Περισσότερα άρματα μάχης! Ήταν Παρασκευή 21 Απριλίου 1967, η ημέρα που η στρατιωτική χούντα κατέλαβε την εξουσία, γεμίζοντας το κέντρο της Αθήνας με τανκς! Έτσι λοιπόν, δεν κατάφερε να πάει στο στούντιο. Η δικτατορία του έκοψε τον δρόμο. Η ηχογράφηση ματαιώθηκε και δεν γράφτηκαν ποτέ αυτά τα τραγούδια. Από την αυτοβιογραφία του Βαγγέλη Περπινιάδη ^[1] μαθαίνουμε οτι αυτά τα δύο τραγούδια ήταν το "Μπροστά στα σκαλοπάτια σου" ένα κανταδορίστικο χασάπικο και το "Πάντα σε φίλους πίστευα" ένα ζεϊμπέκικο.

Πέντε μήνες αργότερα, ηχογραφεί το πρώτο του τραγούδι από την εταιρία "Αυλός" του Γ.Περγαντή. Η "Προσμονή" σε μουσική του Βασίλη Αρχιτεκτονίδη και σε στίχους Π.Καλαποθαράκου ηχογραφήθηκε το 1967 σ'ένα δωμάτιο - σε μία πάροδο της οδού Σκουφά - που είχε μετατραπεί σε στούντιο. Το τραγούδι αυτό κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών αλλά κόπηκε αμέσως και όχι τυχαία, από την λογοκρισία των συνταγματαρχών. Οι στίχοι ήταν καθαρά πολιτικοί:
"Πότε η καμπάνα του λαού / του γερο Μακρυγιάννη / λεύτερο χώμα κι ουρανό / για όλους θα σημάνει"

Όπως έχει παραδεχτεί και ο ίδιος, το όνομα του πατέρα του διευκόλυνε σημαντικά τα πρώτα του βήματα και του άνοιξε πόρτες. Άρχισε να εμφανίζεται σε διάφορα λαϊκά μαγαζιά παίζοντας κιθάρα και τραγουδώντας με ονόματα όπως με την Καίτη Γκρέυ, τον Νίκο Καλλέργη και άλλους. Λίγο αργότερα, ο Σπύρος Ζαγοραίος, αδελφικός φίλος του πατέρα του, καλεί το Μάκη Μάτσα στο μαγαζί του στην Πλάκα για να ακούσει τον Νταλάρα. Ο Μάτσας αναγκάστηκε να περιμένει μέχρι τα ξημερώματα για να ακούσει τον Νταλάρα να τραγουδάει, ο οποίος σε όλο το πρόγραμμα έπαιζε κιθάρα χωρίς να τραγουδάει. Γύρω στις 3 τα ξημερώματα ο Γ.Νταλάρας, ξεπέρασε το τρακ που είχε και είπε το "Ειμ' αετός χωρίς φτερά". Ο Μάτσας ενθουσιάζεται και ο Γιώργος υπογράφει, τη ίδια εβδομάδα, το πρώτο του συμβόλαιο συνεργασίας στην "ΜΙΝΟΣ". Ένα συμβόλαιο και μία συνεργασία που κράτησε από το 1968 έως το 2005. Τριάντα επτά ολόκληρα χρόνια που κλείνουν μέσα τους ένα πολύ σημαντικό έργο στο ελληνικό τραγούδι.

Το 1969, μετά από κάποιες συμμετοχές σε δίσκους με τραγούδια των Λοΐζου, Μητσάκη κ.α. ηχογραφεί τον πρώτο προσωπικό του δίσκο με τραγούδια των Σταύρου Κουγιουμτζή, Λουκιανού Κηλαηδόνη, Γρηγόρη Φούντα, Γιώργου Μητσάκη σε στίχους Κουγιουμτζή, Άκου Δασκαλόπουλου, Δημήτρη Ιατρόπουλου και Κώστα Βίρβου.

Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του πρώτου δίσκου ήταν το "Που' ναι τα χρόνια" και το "Ο ουρανός φεύγει βαρύς" τα οποία είναι επιτυχίες ακόμα και σήμερα. Μην ξεχνάμε οτι όταν είπε τα τραγούδια αυτά ήταν ακόμα 20 χρονών. Αμέσως μετά την κυκλοφορία του πρώτου αυτού δίσκου, η Μαρινέλλα άκουσε τον Γ.Νταλάρα στο ραδιόφωνο στο τραγούδι "Ο ουρανός πέφτει βαρύς". Επικοινώνησε με τον Μάτσα και του ζήτησε να συναντήσει τον Γ.Νταλάρα με σκοπό να συμμετέχει στο πρόγραμμα που έκανε στο κέντρο "Στορκ". Ήταν τέλη Αυγούστου του 1969 και ο Γ.Νταλάρας ήταν φαντάρος στη Σπάρτη. Πήρε άδεια και συνάντησε την Μαρινέλλα με την οποία συνεργάστηκε στο "Στορκ" για 3 -καθοριστικά για τον ίδιο- χρόνια. Με αυτό τον τρόπο η Μαρινέλλα σύστησε στο κοινό τον Γ.Νταλάρα.

Το 1970 κυκλοφόρησε ο δίσκος "Να΄τανε το 21", εξολοκλήρου με τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή. Η επιτυχία ήταν ακόμη μεγαλύτερη, και έδωσε κομμάτια κλασσικά, όπως το "Νά΄τανε το 21", "Αν δεις στον ύπνο σου ερημιά", "Μ'εκοψαν, με χώρισαν στα δυό" και "Κάπου νυχτώνει".

Ακολούθησε η συνεργασία με τον Μάνο Λοΐζο, που μεταξύ άλλων απέδωσε αριστουργήματα όπως το "Αχ χελιδόνι μου", το "Έχω ένα καφενέ", το "Πάνε να πεις", το "Μάνα δεν φυτέψαμε", το "Δέκα παλικάρια", όλα σε στίχους ουσίας του μεγάλου Λευτέρη Παπαδόπουλου.

Πολύ σημαντική είναι και η συνεργασία του με τον Απόστολο Καλδάρα. Κορυφαίο δείγμα της δουλειάς τους είναι η "Μικρά Ασία" που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1972 και ο "Βυζαντινός Εσπερινός" το 1973, αλλά και μερικά σκόρπια λαϊκά τραγούδια όπως η "Φαντασία" και το "Αχ ο μπαγλαμάς" που συναρπάζουν σταθερά το κοινό. Η κυκλοφορία του δίσκου "Μικρά Ασία" συνέπεσε με την μαύρη επέτειο των 50 χρόνων από τη Μικρασιατική καταστροφή.

Η ηχογράφηση των "Λιανοτράγουδων της πικρής πατρίδας" του Μίκη Θεοδωράκη και του Γιάννη Ρίτσου, με λαμπρή λαϊκή ενορχήστρωση, σφραγίζουν την επιστροφή της Μεταπολίτευσης (1974). Τραγούδια σταθμοί όπως "Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις", "Εδώ το φως", "Κουβέντα με ένα λουλούδι", "Το κυκλάμινο", "Καρτέρεμα" κ.α. Τα "Λιανοτράγουδα" ηχογραφήθηκαν στην Αθήνα κρυφά (λόγω της δικτατορίας) με τον Γιώργο Νταλάρα και την Άννα Βίσση, που τότε έκανε την πρώτη της εμφάνιση. Δύο χρόνια μετά, το 1976, ηχογραφούν δύο τραγούδια ("Κόκκινο τριαντάφυλλο" και "Εκείνος ήταν μόνος") στην μνήμη του Αλέκου Παναγούλη. Τα τραγούδια αυτά κυκλοφόρησαν σε δισκάκι 45 στροφών, αλλά αργότερα συμπεριληφθήκαν και σε μεγάλους δίσκους.

[Επεξεργασία] Δισκογραφία

Δείτε αναλυτικά την δισκογραφία του Γιώργου Νταλάρα

Μέχρι σήμερα έχει ηχογραφήσει περισσότερους από 70 προσωπικούς δίσκους (που έχουν ξεπεράσει τα 12.000.000 αντίτυπα σε όλο τον κόσμο[1][2]), ενώ συμμετείχε στην ηχογράφηση περισσότερων από 60 ως ερμηνευτής, μουσικός και παραγωγός, εκφράζοντας έτσι ένα μεγάλο μέρος των πολύπλευρων μουσικών του αναζητήσεων.

Μερικοί δίσκοι σταθμοί στην πορεία του Νταλάρα είναι: "Μικρές πολιτείες", "Μικρά Ασία", "Οι Μάηδες οι ήλιοι μου", "Λάτιν", "50 Χρόνια Ρεμπέτικο", "Τα Τραγούδια μου", "Ζωντανή Ηχογράφηση στο Αττικόν", "Live recording at the Mann Auditorium" και άλλοι πολλοί. Οι πωλήσεις του δίσκου "Τα Τραγούδια μου" έφτασαν στον αριθμό των 700.000 αντιτύπων και εξακολουθεί και πουλάει ακόμα καθιστώντας τον δίσκο έναν από τους εμπορικά πιο επιτυχημένους όλων των εποχών^[2][3].

Ένα άλλο παράδειγμα δίσκου σταθμού για την ελληνική δισκογραφία είναι ο δίσκος "50 Χρόνια Ρεμπέτικο" (1975) με τον οποίο καθιερώθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο πλατινένιος δίσκος (περισσότερα από 500.000 αντίτυπα). Είχε προηγηθεί ως πρώτος χρυσός δίσκος στην Ελλάδα η "Μικρά Ασία" το 1972. Δε σημαίνει βέβαια ότι πριν απ' αυτόν δεν πουλούσαν οι δίσκοι του Καζαντζίδη, του Μπιθικώτση και του Θεοδωράκη. Απλά τότε δεν είχαν καθιερωθεί οι απονομές των πλατινένιων δίσκων. Στο συγκεκριμένο δίσκο βρίσκουμε τον Γ.Νταλάρα να ερμηνεύει ένα απάνθισμα κομματιών από τη δεκαετία του '20 ως και τα χρόνια του '60. Ήταν ένας δίσκος φόρος τιμής για τους παλιούς ρεμπέτες.

[Επεξεργασία] Οι συνθέσεις του

Ο Γ.Νταλάρας έχει γράψει και μερικά δικά του τραγούδια κατά καιρούς. Πολλά από αυτά δεν έχουν δισκογραφηθεί ποτε. Τα χρησιμοποίησε μόνο για κάποιες εμφανίσεις που έκανε αλλά και για ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές που είχε κάνει. Συνθέσεις του ίδιου στην δισκογραφία είναι τα τραγούδια:

• "Ορχηστρικό" από τον δίσκο "Ζωντανές ηχογραφήσεις" το 1987.
• "Στο ίδιο έργο θεατές" σε στίχους Αντώνη Ανδρικάκη και τραγουδούν ο Γ.Νταλάρας με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, από τον δίσκο "Ζωντανή ηχογράφηση στο Αττικόν" το 1991.
• "Καλωσόρισμα" σε στίχους του Πάνου Κατσιμίχα, από τον δίσκο "Υπάρχει λόγος" το 1992. Στο τραγούδι τραγουδάει ο Γ.Νταλάρας με τον Χάρη και τον Πάνο Κατσιμίχα.
• "Για τα τραγούδια και εγώ φταίω" σε στίχους του Γιάννη -Μπαχ- Σπυρόπουλου από τον ομώνυμο δίσκο το 1993. Το τραγούδι το τραγουδάει μόνος του και κατά κάποιο τρόπο οι στίχοι του αναφέρονται στην καριέρα του ίδιου του Γ.Νταλάρα.
• "Μια βραδιά στο Λεβερκούζεν" σε μουσική του ίδιου και του Μάνου Ξυδούς και σε στίχους του Μάνου Ξυδούς, από τον δίσκο "Νυχτερινός περίπατος στην Ιερά Οδό" το 1996. Το τραγούδι το τραγουδάει ο ίδιος μαζί με τους Πυξ Λαξ και έχει μπει και σε άλλους δίσκους ηχογραφημένο ζωντανά.
• "Φτερωτό μου τραγουδάκι" σε στίχους του Κώστα Φασουλά. Το τραγουδάει μόνη της η Ελένη Τσαλιγοπούλου στον δίσκο "Στην εποχή του ονείρου" το 1998.
• "Όλα γραφτήκανε για σένα" σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου από τον δίσκο-βιβλίο "Σπάει το ρόδι" το 2006. Το τραγούδι το λέει ο Γιώργος Νταλάρας μαζί με την Χαρούλα Αλεξίου.

Επίσης, ο Γιώργος Νταλάρας έχει δηλώσει σε συνεντεύξεις του ότι δεν γράφει στίχους, παρόλα αυτά έγραψε ένα μικρό στιχάκι μαζί με τον Πολύκαρπο Κυριακού στο τραγούδι "Cyprus", σε μουσική του Al Di Meola στον δίσκο "Orange and Blue" το 1994.

[Επεξεργασία] Οι παραγωγές του

Ο Γ.Νταλάρας, όπως έχει δηλώσει, προσπαθεί πάντα να βοηθήσει νέους μουσικούς και τραγουδιστές. Μεταξύ άλλων αυτό προσπαθεί να κάνει με τις δεκάδες συμμετοχές του σε δίσκους συναδέλφων του. Έχουν υπάρξει όμως και αρκετές περιπτώσεις στις οποίες μία απλή συμμετοχή με ένα-δύο τραγούδια δεν ήταν αρκετή. Υπήρξαν περιπτώσεις στις οποίες οι δισκογραφικές εταιρίες δεν έπαιρναν το ρίσκο για την έκδοση ενός δίσκου. Για αυτούς τους λόγους και για άλλους πολλούς, ο Γ.Νταλάρας έχει αναλάβει την παραγωγή δίσκων σε αρκετούς καλλιτέχνες.
Το 2003, Ο Γ.Νταλάρας ίδρυσε στην MINOS-EMI την δική του δισκογραφική ετικέτα με το ιστορικό όνομα: "Odeon Parlophone". Η ετικέτα Parlophone ήταν η ετικέτα με την οποία έβγαιναν οι δίσκοι του Μάρκου Βαμβακάρη. Ο Γ.Νταλάρας ανέλαβε την ευθύνη να "αναστήσει" την ιστορική ετικέτα αυτή. Από το 2003 και έπειτα, όλοι οι προσωπικοί δίσκοι του Γ.Νταλάρα είναι παραγωγής της ετικέτας Parlophone της MINOS-EMI. Σπουδαιότερο όμως από την έκδοση των προσωπικών του δίσκων είναι ότι ο Γ.Νταλάρας μέσω της ετικέτας Parlophone ανέλαβε την παραγωγή δίσκων και άλλων νέων καλλιτεχνών.
Το 2006 ο Γ.Νταλάρας και ο Μιχάλης Κουμπιός ίδρυσαν μία κοινή δισκογραφική ετικέτα στην Universal. Την ετικέτα την ονόμασαν "Καμπανάκι". Η πρώτη δουλειά της ετικέτας αυτής είναι η έκδοση μιας σειράς δίσκων με όνομα "Άξιος λόγος". Κάθε δίσκος της σειράς αυτής, είναι αφιερωμένος σε κάποιον καταξιωμένο στιχουργό, ενώ οι μουσικές είναι γραμμένες κυρίως από νέους συνθέτες. Είναι ένα βήμα για νέους συνθέτες να δείξουν την δουλειά τους πατώντας σε νέους αλλά γερούς στίχους μεγάλων στιχουργών.

Οι παραγωγές του Γ.Νταλάρα σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών είναι:

• "Κάθε βράδυ τραγουδάω". Ήταν ο πρώτος προσωπικός δίσκος της Γιούλης Τσίρου σε μουσική του Γιώργου Ζήκα και σε στίχους Βάσως Αλαγιάννη. Κυκλοφόρησε το 1988. Στον δίσκο ο Γ.Νταλάρας εκτός από την παραγωγή που έκανε, τραγουδάει και ένα ντουέτο με την Γιούλη Τσίρου το τραγούδι "Όλο μου λες" ενώ στο τραγούδι "Που πάει η αγάπη όταν φεύγει" κάνει δεύτερες φωνές. Ο δίσκος αυτός δεν κυκλοφόρησε ποτέ σε CD, μόνο σε LP.
• "Τ' Αηδόνια Της Ανατολής". Προσωπικός δίσκος του Χρόνη Αηδονίδη που κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 1990. Ήταν ο πρώτος σημαντικός δισκογραφικός σταθμός στην καριέρα του Χρόνη Αηδονίδη. Ο Γιώργος έκανε πραγματικό αγώνα για να πείσει τη "MINOS" για την κυκλοφορία του δίσκου. Τελικά ανέλαβε ο ίδιος την παραγωγή γιατί η εταιρεία δεν έπαιρνε το ρίσκο για μια παραγωγή με δημοτικά τραγούδια. Ο αγώνας του όμως δικαιώθηκε και αποδείχτηκε ότι έβλεπε μακριά, γιατί αυτός ο δίσκος πουλάει ακόμα.^[3] Στον δίσκο ο Γ.Νταλάρας τραγουδάει τρία τραγούδια μόνος του και ένα ντουέτο με τον Χ.Αηδονίδη. Επίσης συμμετέχει και ως μουσικός παίζοντας κρουστά και κιθάρα.
• "Το τραγούδι της Αρετής". Το 2002 ανακαλύπτει την Αρετή Κετιμέ. Γοητεύεται από το ταλέντο της και την καλεί να εμφανιστεί ζωντανά μαζί του σε παραστάσεις στο Ζυγό. Η πρώτη φορά που ακούγεται η φωνή της Αρετής στην δισκογραφία ήταν στον δίσκο με την ζωντανή ηχογράφηση αυτών των παραστάσεων ("Από καρδίας" - 2002). Την επόμενη χρονιά (2003) ο Γ.Νταλάρας αναλαμβάνει την παραγωγή του πρώτου δίσκου της Αρετής. Στον δίσκο ο Γ.Νταλάρας συμμετέχει ως μουσικός παίζοντας κιθάρες και ούτι ενώ κάνει και δεύτερες φωνές στο τραγούδι "Το πονεμένο στήθος μου". Ο δίσκος αυτός ήταν και ο πρώτος δίσκος παραγωγής της ετικέτας Odeon Parlophone που ίδρισε ο Γ.Νταλάρας.
• "Smyrne". Ήταν ο δίσκος σταθμός με τον οποίο η σπουδαία ορχήστρα Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας έγινε γνωστή στον κόσμο. Κυκλοφόρησε το 2003 και ήταν ένα αφιέρωμα στην Σμύρνη. Είναι ο πρώτος studio δίσκος της Εστουδιαντίνας έπειτα από 5 χρόνια από την ίδρυση της. Στον δίσκο συμμετέχουν 14 από τους μεγαλύτερους Έλληνες τραγουδιστές.
• "Δάκρυ στο γυαλί". Είναι ο δεύτερος δίσκος της Εστουδιαντίνας. Κυκλοφόρησε το 2006 και στον δίσκο συμμετέχουν 9 Έλληνες τραγουδιστές κυρίως νέοι στον χώρο, όπως η Αρετή Κετιμέ, η Ελεονώρα Ζουγανέλη, ο Γιάννης Χαρούλης και η Ανδριάνα Μπάμπαλη καθώς και παλαιότεροι τραγουδιστές όπως ο Παντελής Θαλασσινός, ο Δημήτρης Μπάσης, η Γλυκερία και ο ίδιος ο Γ.Νταλάρας οι οποίοι στηρίζουν για μία ακόμη φορά την δουλειά της Εστουδιαντίνας. Στον δίσκο αυτό, η ορχήστρα έχει ένα πιο ενεργό ρόλο στο σύγχρονο Ελληνικό τραγούδι. Αυτή τη φορά δεν ακούγονται Σμυρνείκα τραγούδια, αλλά νέες συνθέσεις νέων Ελλήνων συνθετών σε στίχους καταξιωμένων στιχουργών.
• "Σπάει Το Ρόδι". Στα μέσα Νοεμβρίου 2006 κυκλοφόρησε ο πρώτος μίας σειράς δίσκων με τίτλο "Άξιος Λόγος", στην οποία στο επίκεντρο βρίσκεται ο λόγος. Κεντρικός συντελεστής δηλαδή θα είναι κάθε φορά ένας καταξιωμένος στιχουργός. Η αρχή έγινε με τον δίσκο "Σπάει το ρόδι" ο οποίος περιέχει 13 καινούργια τραγούδια με ανέκδοτους -ως τώρα- στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Ο Γ.Νταλάρας ως παραγωγός, φρόντισε να βρει αξιόλογους νέους δημιουργούς οι οποίοι επένδυσαν μουσικά με τον κατάλληλο τρόπο, τους νέους αυτούς στίχους του Λ.Παπαδόπουλου. Οι νέοι αυτοί δημιουργοί είναι ο Α.Κατσιγιάννης, Π.Βαγιόπουλος, Τ.Γκρους, Π.Θαλασσινός, Γ.Καζαντζής, Π.Καλαντζόπουλος, Μ.Κουμπιός, Σ.Κουρκουνάκης, Η.Μακρίδης, Α.Μιτζέλος, Μ.Νικολούδης, Σ.Σέμσης και ο ίδιος ο Γ.Νταλάρας. Στον δίσκο συμμετέχουν οι περισσότεροι και πιο αξιόλογοι τραγουδιστές της Ελλάδας όπως η Χάρις Αλεξίου, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο Πασχάλης Τερζής, ο Μπάμπης Τσέρτος, ο Δημήτρης Μπάσης, ο Μπάμπης Στόκας, η Αρετή Κετιμέ και άλλοι. Ο δίσκος κυκλοφόρησε σε πολυτελή έκδοση που περιλαμβάνει βιβλίο 36 σελίδων και χαρακτηρίστηκε από τα ΜΜΕ ως ένα από τα δισκογραφικά γεγονότα της χρονιάς.

[Επεξεργασία] Ως μουσικός

Ο Γ.Νταλάρας από την αρχή της καριέρας του, στους δίσκους που τραγουδάει συμμετέχει πάντα και ως μουσικός. Δισκογραφικά έχει συμμετάσχει και σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών μόνο ως μουσικός. Οι δίσκοι που συμμετέχει μόνο ως μουσικός είναι:

• Ο ορχηστρικός δίσκος "Περιοδεία πρώτη" το 1978 του Γιάννη Μαρκόπουλου στον οποίο παίζει δωδεκάχορδη κιθάρα και τζουρά.
• Ο δίσκος "Ανέκδοτες ηχογραφήσεις" της Ελένης Καραϊνδρου το 1991 στο οποίο παίζει μπουζούκι σε 4 τραγούδια.
• Ο ορχηστρικός δίσκος "Μακρινές αποστάσεις" το 1992 στον οποίο παίζει κιθάρες μαζί με τον παιδικό του φίλο Θανάση Μπίκο. Σε ένα τραγούδι μάλιστα κάνει και κάποια φωνητικά.

[Επεξεργασία] Συνεργασίες

Οι μεγαλύτερoι Ελληvες δημιoυργoί συvαvτήθηκαv μαζί τoυ κατά τη διάρκεια της μoυσικής τoυ διαδρoμής. Ο Σταύρος Κουγιουμτζής, o Μίκης Θεοδωράκης, o Μάνος Λοΐζος, ο Μάνος Χατζιδάκις, o Απόστολος Καλδάρας, ο Άκος Δασκαλόπουλος, o Πυθαγόρας, o Λευτέρης Παπαδόπουλος, o Μάvoς Ελευθερίoυ, o Νίκος Γκάτσος, ο Μιχάλης Γκανάς, η Λίνα Νικολακοπούλου, o Γιάvvης Μαρκόπoυλoς, o Γιάvvης Σπαvός, Xρήστoς Νικoλόπoυλoς, o Ακης Πάvoυ, o Μιχάλης Γενίτσαρης, o Σταύρoς Ξαρχάκoς, o Θάvoς Μικρoύτσικoς, o Κώστας Τριπoλίτης, o Αντώνης Βαρδής, η Ελέvη Καραϊvδρoυ, o Νότης Μαυρουδής, ο Μάριος Τόκας, o Γιώργος Ζήκας, o Βασίλης Δημητρίου, o Ηλίας Κατσούλης είναι μερικοί μόνο από τους σπουδαίους δημιουργούς που τoυ εμπιστεύτηκαv τα τραγoύδια τoυς και εκείvoς τα 'ταξίδεψε' στη ψυχή τωv αvθρώπωv. Ο Γιώργος Νταλάρας έχει συνεργαστεί και με καλλιτέχνες από το διεθνή χώρο όπως τον Goran Bregovic, Sting, Jethro_Tull, Paco de Lucia, Al di Meola, Bruce Springsteen, Peter, Paul and Mary, Dulce Pontes, Emma Shapplin, Joan Faulkner, Jocelyn B. Smith, Eddy Napoli κ.α.

Στηv πoρεία τoυ, πρωτoπαρoυσίασε και στήριξε τη δoυλειά πoλλώv vέωv συvθετώv, τραγoυδoπoιώv και τραγουδιστών, όπως την Χαρούλα Αλεξίου, τον Χάρη και Πάvo Κατσιμίχα, την Ελένη Τσαλιγοπούλου, τον Μιχάλη Τερζή, τον Αvτώvη Βαρδή, τον Δημήτρη Λάγιo, τον Λαυρέvτη Μαχαιρίτσα, τους Άγαμους Θύτες, τον Τάκη Μπoυρμά, την Μελίνα Ασλανίδου, την Αρετή Κετιμέ, τον Ανδρέα Κατσιγιάννη αλλά και την ορχήστρα της Εστουδιαντίνας της Ν.Ιωνίας του Βόλου.

[Επεξεργασία] Με μεγάλες ορχήστρες

Ο Γ.Νταλάρας, για πρώτη φορά τραγούδησε σε μεγάλη συναυλία υπό συμφωνικό ήχο το 1988 όπου παρουσίασε το "Άξιον Εστί" του Μίκη Θεοδωράκη, με την Αθηναϊκή Συμφωνική ορχήστρα. Έπειτα το 1994, στην παράσταση "...και με φως και με θάvατov ακαταπαύστως" συμμετείχε η μικρή συμφωνική ορχήστρα Αθηνών. Το 1995 όμως ξεκίνησε μία σειρά συνεργασιών με μεγάλες συμφωνικές ορχήστρες του εξωτερικού. Η περίφημη Metropole Orchestra της Ολλανδίας είναι η πρώτη μεγάλη ορχήστρα με την οποία συνεργάστηκε ο Γιώργος Νταλάρας. Μια καλλιτεχνική συνάντηση που έγινε το φθινόπωρο του 1995 στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, υπό την διεύθυνση του Dick Baker. Οι δύο μουσικές παραστάσεις που συγκίνησαν το κοινό σε ένα πρόγραμμα-αφιέρωμα στις μουσικές και τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη για τον διεθνή κινηματογράφο, ηχογραφήθηκαν ζωντανά και κυκλοφόρησαν σε διπλό δίσκο από την "EMI Classics" σε δεκαπέντε χώρες. Η επόμενη συνάντηση του με μια από τις σημαντικότερες και μακροβιότερες χορωδίες της Ευρώπης, τη χορωδία της Όπερας Deutchen Oper Berlin έγινε το 1996 όταν ερμήνευσε στην Όπερα του Βερολίνου τη λειτουργία του Ariel Ramirez, Misa Criolla.

Έπειτα συνεργάστηκε με τις μεγαλύτερες ορχήστρες σ' όλο τον κόσμο, όπως με την Israel Philharmonic Orchestra στο Mann Auditorium του Τελ Αβίβ (1997), με την Ossipov Russian Orchestra στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο Αρχαίο Ωδείο Πάτρας, στην Κύπρο και στο Queen Elizabeth Hall του Λονδίνου (1999), με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Μόντρεαλ, υπό την διεύθυνση του Charles Dutoit στη φημισμένη εκκλησία Notre Dame Basilica και στο Royal Festival Hall του Λονδίνου (1999), με την BBC Concert Orchestra στο Ηρώδειο (2000), με την Προεδρική Συμφωνική Ορχήστρα του Κρεμλίνου, στην Κύπρο και στο Κρεμλίνο (2000), με την Φιλαρμονική Ορχήστρα της Φιλαδέλφεια στη Saratoga της Νέας Υόρκης (2001), με την Συμφωνική Ορχήστρα του Gdansk της Πολωνίας στην περίφημη Alte Oper της Φρανκφούρτης (2001), με την Κρατική Ορχήστρα Κύπρου στο Λονδίνο, στην Κοπεγχάγη, στην Κύπρο και στο Παρίσι (2002-3). Έχει επίσης συνεργαστεί με την Καμεράτα-Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής, με την Κρατική Ορχήστρα Βορείου Ελλάδος, με τη Δημοτική Συμφωνική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης αλλά και με τα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ.

Η συνεργασία του με τις μεγάλες ορχήστρες εστιάζεται στη διασκευή ελληνικών λαϊκών τραγουδιών. Είναι κάτι που το είχε συζητήσει με τον σπουδαιότερο ίσως Έλληνα λαϊκό συνθέτη Βασίλη Τσιτσάνη, τονίζοντας μάλιστα ο τελευταίος, ότι τα τραγούδια του θα μπορούσαν να έχουν μια άλλη προέκταση, και να προσεγγιστούν με ένα διαφορετικό μουσικό παίξιμο. Μεταξύ άλλων, αυτό έκανε πράξη ο Νταλάρας, συνεργαζόμενος με τις μεγάλες κλασικές ορχήστρες. Ο συμφωνικός ήχος σε ελληνικά τραγούδια δεν είναι καινούργια ιδέα για τον Γ.Νταλάρα ο οποίος πρώτη φορά χρησιμοποίησε μεγάλη ορχήστρα και συμφωνική ενορχήστρωση σε κάποια τραγούδια του δίσκου "Οι Μάηδες οι ήλιοι μου" το 1978, αλλά από το 1973 στα "Νέα Δειλινά" είχε κάνει τα πρώτα πειράματα με μια ορχήστρα με 46 οργάνων με τη βοήθεια του Νίκου Λαβράνου και του Τέλη Αποστολάτου. Ήταν μία προσπάθεια να παρουσιάσει τα τραγούδια του μακριά από την νοοτροπία των νυχτερινών κέντρων.

[Επεξεργασία] Με τον Σταύρο Κουγιουμτζή

Ο Σταύρος Κουγιουμτζής, αποδείχθηκε μια τεράστια χείρα βοηθείας για τη μουσική επιτυχία του Γιώργου Νταλάρα. Όπως ο ίδιος ο Νταλάρας έχει τονίσει επανειλημμένως σε κατά καιρούς συνεντεύξεις, χρωστά μεγάλο μέρος της επιτυχίας του στον Σταύρο Κουγιουμτζή. Ήταν μία συνεργασία ζωής. Ο Γ.Νταλάρας βρήκε τον ήχο και τον λόγο που έψαχνε μέσα απ’ τα τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή και ο Σταύρος Κουγιουμτζής βρήκε στον Νταλάρα την φωνή που έψαχνε για τα τραγούδια του. Η γνωριμία τους έγινε με την προτροπή του κ. Μάκη Μάτσα. Ήταν 18 χρονών όταν πρωτοσυνάντησε τον Σ.Κουγιουμτζή. Αυτό το νεαρό τραγουδιστή, τον άπειρο και ανώριμο, τον πήρε στα χέρια του ο Σ.Κουγιουμτζής, τον ζύμωσε, τον έπλασε, τον διαμόρφωσε και τελικά του καθόρισε τη μοίρα. Κάθε τραγούδι που κάνανε σημάδεψε την πορεία και του συνθέτη και του τραγουδιστή. Η σχέση του Νταλάρα με το Σταύρο Κουγιουμτζή υπήρξε πολύ φιλική μέχρι και τον ξαφνικό θάνατο του συνθέτη από καρδιακή ανακοπή, το Μάρτιο του 2005.

Μαζί κάνανε αρκετούς και σημαντικούς δίσκους. Οι δίσκοι με τραγούδια και έργα που έκανε ο Σ.Κουγιουμτζής με τον Γ.Νταλάρα είναι:

• Να 'τανε το 21 (1970)
• Όταν ανθίζουν πασχαλιές (1971)
• Ηλιοσκόπιο (1973)
• Μικρές πολιτείες (1974)
• Στα ψηλά τα παραθύρια' (1975)
• Τρελοί και άγγελοι (1986)
• Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων (1998)
• Έβρεχε ο κόσμος (2000)

Μερικά τραγούδια του Σ.Κουγιουμτζή υπάρχουν και στους δίσκους:

• Γιώργος Νταλάρας (1969)
• Ο μέτοικος (1971)

Δισκογραφικά συναντάμε και άλλους δίσκους που περιέχουν τραγούδια του Σ.Κουγιουμτζή με τον Γ.Νταλάρα αλλά πρόκειται για ζωντανές ηχογραφήσεις και όχι αποτέλεσμα κάποιας συνεργασίας των δύο καλλιτεχνών.

Ο Σ.Κουγιουμτζής έγραφε πλεον τραγούδια έχοντας στο μυαλό του την φωνή του Γ.Νταλάρα. Όλα τα τραγούδια που κυκλοφόρησαν στους δίσκους του Γ.Νταλάρα ήταν σε πρώτη εκτέλεση εκτός από τα τραγούδια:

• "Πού'ναι τα χρόνια": Η πρώτη εκτέλεση είναι του Γρηγόρη Μπιθικώτση.
• "Έρημος μες στην ερημιά": Η πρώτη εκτέλεση είναι του Φώτη Δήμα.
• "Αν δεις στον ύπνο σου ερημιά": Η πρώτη εκτέλεση είναι του Μανώλη Καναρίδη.
• "Μη μου θυμώνεις μάτια μου": Η πρώτη εκτέλεση είναι με την Χορωδία Φ.Ε.Μ (Φίλων Ελληνικής Μουσικής) και το τραγούδι είχε τίτλο "Αποχαιρετισμός" ενώ υπήρχε και μία μικρή διαφορά στους στίχους. Δεύτερη εκτέλεση είναι με τον Γιάννη Πουλόπουλο.
• "Τι σημαίνει αγάπη": Η πρώτη εκτέλεση είναι με την Αιμιλία Κουγιουμτζή

ενώ το "Ο ουρανός φεύγει βαρύς" ηχογραφήθηκε παράλληλα με τον Γιώργο Γερολυμάτο στη Lyra.

Η παρακάτω λίστα είναι μία καταγραφή με τις σημαντικότερες συναυλίες του Γιώργου Νταλάρα με τραγούδια και έργα αποκλειστικά του Σταύρου Κουγιουμτζή.

Έτος	Ημερ/μηνία	Συναυλία
1983	20&21/8/1983	Στο Θέατρο Λυκαβηττού.
1991	20/5/1991	Στο Παλαί ντε σπορ
1992	Νοέμβριος	Στο Παλαί ντε σπορ
1997	13&14/6/1997	"Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων" - Στο MMA
1998	13-4-1998	"Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων" - Στο Παλαί ντε σπορ
2005	13/6/2005	Στην μνήμη του Σ.Κουγιουμτζή, στο Θέατρο Γης

[Επεξεργασία] Με τον Μίκη Θεοδωράκη

Σημαντική για την ελληνική μουσική ήταν η συνεργασία του με τον Μίκη Θεοδωράκη. Δισκογραφικά συναντήθηκαν για πρώτη φορά στον δίσκο "18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας" το 1974. Οι ηχογράφηση του δίσκου έγινε κάτω από δύσκολες συνθήκες καθώς ο συνθέτης ήταν στο Παρίσι. Δύο χρόνια μετά, το 1976, ηχογραφούν δύο τραγούδια ("Κόκκινο τριαντάφυλλο" και "Εκείνος ήταν μόνος") στην μνήμη του Αλέκου Παναγούλη. Τα τραγούδια αυτά κυκλοφόρησαν σε δισκάκι 45 στροφών, αλλά αργότερα συμπεριληφθήκαν και σε μεγάλους δίσκους. Έπειτα από λίγα χρόνια, το 1981 συναντήθηκαν ξανά στο στούντιο για την ηχογράφηση του δίσκου "Ραντάρ" με νέα πολιτικά και κοινωνικά τραγούδια σε στίχους του Κώστα Τριπολίτη. Ο δίσκος "Ραντάρ", έρχεται σε μία περίοδο ύφεσης του πολιτικού τραγουδιού. Τα ΜΜΕ στην ουσία αγνοούν το "Ραντάρ" και δεν δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στην διαφορετικότητα αυτού του πολιτικού λόγου. Παρόλα αυτά, ο δίσκος είχε τεράστια απήχηση και διεισδυτικότητα στον κόσμο και ιδιαιτέρα στη νεολαία. Τέλος, ακολουθούν τρεις δίσκοι με ζωντανές ηχογραφήσεις έργων του Μίκη Θεοδωράκη. Το 1988 κυκλοφόρησε ο δίσκος με την ζωντανή ηχογράφηση του "Άξιον Εστί" στο Ηρώδειο, το 1995 κυκλοφόρησε ο δίσκος αφιέρωμα στον Μ.Θεοδωράκη και στα κινηματογραφικά τραγούδια του και το 2006 κυκλοφόρησε διπλός δίσκος με ζωντανή ηχογράφηση της "Ρωμιοσύνης" και του "Άξιον Εστί" από τις συναυλίες στο ΜΜΑ. H "Ρωμιοσύνη" ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά μετά από 40 χρόνια. «Κανείς δεν τόλμησε να την αγγίξει. Όχι μόνο γιατί ο Μπιθικώτσης είχε βάλει τον πήχυ πολύ ψηλά αλλά και γιατί το έργο έχει τρομακτικές ερμηνευτικές δυσκολίες. Πολύ σωστά περίμενε ο Νταλάρας τόσα χρόνια ώστε να είναι έτοιμος να κάνει το μεγάλο βήμα. Και είμαι ευτυχής που διάλεξε να την κυκλοφορήσει στη σημερινή εποχή, την πνευματικά πιο άνυδρη απ' όσες έχω ζήσει» δήλωσε ο Μίκης Θεοδωράκης. Δισκογραφικά, διάφορα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη έχουν συμπεριληφθεί και σε άλλους δίσκους του Γ.Νταλάρα, κυρίως από ζωντανές ηχογραφήσεις. Την άνοιξη του 1990 ο Γ.Νταλάρας με τον Μ.Θεοδωράκη στην διεύθυνση, τη συμμετοχή της Μαρίας Δημητριάδη και της χορωδίας της Δρέσδης, πραγματοποίησαν μεγάλη περιοδεία, υπό την αιγίδα της Διεθνούς Αμνηστείας, στην Ευρώπη, από τηv Ισπανία μέχρι τις Σκανδιναβικές χώρες. Στις 22 αυτές συναυλίες ερμήνευσε τα «μετασυμφωvικά» έργα τoυ μεγάλου συνθέτη (Κατάσταση Πολιορκίας, Raven, Επιζών, Επιφάνεια Αβέρωφ). Τέλος, σημαντική ήταν και η πρόσφατη συμμετοχή του στην όπερα του Μ.Θεοδωράκη "Λυσιστράτη" τον Απρίλιο του 2002.

Η παρακάτω λίστα είναι μία καταγραφή με τις σημαντικότερες συναυλίες του Γιώργου Νταλάρα (συμμετοχή ή προσωπική συναυλία) με τραγούδια και έργα αποκλειστικά του Μίκη Θεοδωράκη. Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν παρών σε όλες τις συναυλίες.

Έτος	Ημερ/μηνία	Συναυλία
1974	Νοέμβριος	Τρεις ιστορικές συναυλίες του Μ.Θεοδωράκη στο στάδιο Καραϊσκάκη.
1981	Ιούλιος & Αύγουστος	Περιοδεία στην Κούβα και στη Νικαράγουα.
1981	-	Το τραγούδι του νεκρού αδερφού
1981	19/9/1981	Συναυλία "μαμμούθ" 3,5 ωρών με τραγούδια του Μίκη. Ενισχύση των σκοπών της ελληνικής εταιρίας Αποκαταστήσεως Αναπήρων παιδιών Θεσσαλονίκης. (Γήπεδο Χαριλάου, Θεσσαλονίκη)
1982	Αύγουστος	Νταμάρια Νίκαιας (Κατράκειο Θέατρο)
1988	29/6/1988	Αρχαίο Ωδείο Πάτρας
1988	Σεπτέμβριος	Άξιον Εστί (Ηρώδειο), (Κατράκειο Θέατρο, Νίκαια)
1989	Μάιος	Επιτάφιος (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης)
1990	Άνοιξη	Περιοδεία στην Ευρώπη με τα μετασυμφωvικά έργα τoυ Μίκη Θεοδωράκη.
1995	2-3/9/1995	Αφιέρωμα στα 70 χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη με τα κινηματογραφικά του. (Metropole Orchestra - Ηρώδειο)
1995	18/9/1995	Συναυλία - γιορτή για τα 70 χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη. (Παναθηναϊκό Στάδιο)
1997	22/6/1997	Συναυλία για τον Ανδρέα Παπανδρέου (Άξιον Εστί - ΜΜΑ)
1997	20/9/1997	Τραγούδια της θάλασσας (Πειραιάς)
1997	19/10/1997	Θάλασσα και τέχνη (Πάτρα)
1998	27/5/1998	Εγκαίνια ανοιχτού θεάτρου "Μίκης Θεοδωράκης" (Ρέντη, Πειραιάς)
1998	15/6/1998	Αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη. (Στοά του Βιβλίου)
1998	27/6/1998	Αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη. (Φεστιβάλ Κασσάνδρας - Θέατρο Κασσάνδρας)
1998	18-19/11/1998	Old Mutual Hall - Νότιος Αφρική
1999	30/5/1999	Αφιέρωμα στους Γρηγόρη Λαμπράκη, Βασίλη Βασιλικό, Κώστα Γαβρά και Μίκη Θεοδωράκη (Μαρούσι Αττικής)
1999	15-16/6/1999	Ποίηση και μουσική εν αιθρία (Στοά του Βιβλίου)
2001	23/6/2001	Πρώτη Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων. (Ossipov Russion Orchestra - Αρχαίο Στάδιο των Δελφών).
2002	10/4/2002	Συναυλία Αλληλεγγύης του Παλαιστινιακού λαού (Σύνταγμα)
2002	14/6/2002	Τραγούδια για τα παιδιά της Παλαιστίνης (Κατράκειο)
2002	Απρίλιος	Λυσιστράτη (Όπερα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών)
2003	16-17/8/2003	Δημητσάνα, Εξαμίλια Κορινθίας
2003	30-11-2003	Κινηματογραφικά Κρατικά Βραβεία Ποιότητας 2003 (ΜΜΘ)
2004	7/8/2004	Συναυλία εγκαίνια για την Γέφυρα Ρίου - Αντιρίου με τραγούδια του Μίκη
2005	31/7/2005	Αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη. (Στάδιο Χανίων)
2005	9/10/2005	Τα συμφωνικά του Μίκη. (Ηρώδειο)
2005	11/10/2005	Αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη. (Λευκωσία - Τάφρος Ντ' Αβίλα)
2005	10-11/11/2005	Ρωμιοσύνη - Άξιον Εστί (ΜΜΑ)
2006	21-22/3/2006	Αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη. (Κολλέγιο Αθηνών)
2006	26/8/2006	Άξιον Εστί (Άγιος Αχίλλειος - Πρέσπες)
2007	7/3/2007	Τελετή ανακήρυξης των Πρεσβευτών του Ελληνισμού 2007 από τη Νομαρχία Αθηνών (Ρωμιοσύνη - ΜΜΑ)

[Επεξεργασία] Εμφανίσεις

[Επεξεργασία] Η εποχή των λαϊκών κέντρων

Έως το 1969 εμφανιζόταν σε διάφορα λαϊκά μαγαζιά στα οποία έπαιζε κιθάρα, συνόδευε τους τραγουδιστές και τις τραγουδίστριες και έλεγε τις "παραγγελίες". Η πρώτη φορά που ανέβηκε σε μεγάλη πίστα, ήταν το 1970 όταν τον πήρε να τραγουδήσει δίπλα της στο "Stork" η μεγάλη τραγουδίστρια Μαρινέλλα. Το σχήμα ήταν πετυχημένο έτσι επαναλήφθηκε για δύο ακόμα σεζόν. Η Μαρινέλλα ήταν δηλαδή αυτή που γνώρισε στο πλατύ κοινό τον Γιώργο Νταλάρα. Τις επόμενες χρονιές (1972-1974) εμφανιζόταν στα "Δειλινά" με διάφορα σχήματα και με ονόματα όπως ο Στράτος Διονυσίου, ο Γιάννης Πάριος, η Χαρούλα Αλεξίου, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Δάκης, η Λιζέτα Νικολάου, ο Πασχάλης και άλλοι.

[Επεξεργασία] Η εποχή των μπουάτ

Στα διάφορα λαϊκά μαγαζιά που εμφανίστηκε μέχρι το 1974, έζησε την νύχτα και δεν του άρεσε καθόλου η αντίληψη για τον τρόπο διασκέδασης που επικρατούσε εκεί. Έτσι, πήρε την απόφαση ότι δεν ήθελε να γίνει διασκεδαστής νυχτερινών κέντρων και πήρε οριστικό διαζύγιο από αυτούς τους χώρους.

Έπειτα το 1975, πήγε στην Πλάκα, στις μπουάτ, όπου ήρθε σε επαφή με το καινούργιο ρεύμα του τραγουδιού. Στις μπουάτ τραγουδούσε κυρίως πολιτικά, ρεμπέτικα, βαλκανικά αλλά και δημοτικά τραγούδια. Τραγούδια του Κουγιουμτζή, του Λοίζου και του Θεοδωράκη. Έτσι ξεκίνησε μία νέα εποχή στην καριέρα του Γ.Νταλάρα. Η εποχή των μπουάτ. Η εποχή στο "Θεμέλιο" (1975-1976) και στην "Διαγώνιο" (1976-1980). Η επιτυχία στις μπουάτ ήταν τεράστια. Κάνουν τρία προγράμματα την ημέρα! Στην μπουάτ "Θεμέλιο", εκεί που έμπαιναν τα θεμέλια για αληθινή και πραγματική ψυχαγωγία και διασκέδαση, εμφανιζόταν με την Χαρούλα Αλεξίου, την Άννα Βίσση, και τον Αντώνη Βαρδή. Στην μπουάτ "Διαγώνιος" είχε κάνει εμφανίσεις για τέσσερις σαιζόν. Το 1976 με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και την Άννα Βίσση και το 1976-1977 με την Χαρούλα Αλεξίου, την Άννα Βίσση, την Λιζέττα Νικολάου και τον Χ.Γαργανουράκη. Το 1977 κάνει μία παύση και στις εμφανίσεις του αλλά και δισκογραφικά. Πεθαίνει ο πατέρας του (Λουκάς Νταράλας) σε ηλικία 50 ετών απο κύρωση του ύπατος και παθαίνει έμφραγμα η μητέρα του. Το Νοέμβριο του 1978 έως και τον Ιανουάριο του 1979 ο Γιώργος Νταλάρας παρουσιάζει στην "Διαγώνιο" την καινούρια του δουλειά με τον μεγάλο συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο. Ο δίσκος "Σεργιάνι στον κόσμο" θα κυκλοφορήσει μετά το τέλος των παραστάσεων. Αμέσως μετά, από τις 5 εως τις 23 Σεπτεμβρίου πραγματοποιεί εμφανίσεις στο θέατρο "Κατερίνα" της Θεσ/νίκης με την μεγάλη τραγουδίστρια Βίκυ Μοσχολιού, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, την Αλκηστη Πρωτοψάλτη και την Βασιλική Λαβίνα. Ήταν η πρώτη φορά που έκανε κοινές εμφανίσεις με την Βίκυ Μοσχολιού και όπως φάνηκε ήταν και η μοναδική. Τελευταία φορά που εμφανίστηκε στην "Διαγώνιο" ήταν την σαιζόν 1979-1980 οπου εμφανίστηκε πάλι με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, την Τάνια Τσανακλίδου, την Αλκηστη Πρωτοψάλτη και τον Λουκιανό Κηλαηδόνη.

[Επεξεργασία] Η εποχή των θεάτρων και των σινεμά

Οι εμφανίσεις του στις μπουάτ κράτησαν μέχρι το 1980. Σταμάτησε γιατί τον κούρασαν τα τριπλά προγράμματα και είχε αρχίσει να νιώθει οτι επαναλαμβάνεται. Το κοινό του εξάλλου είχε αρχίσει να μεγαλώνει υπερβολικά. Έτσι, ο Γιώργος Νταλάρας κάνει μία προσπάθεια να πάει την μουσική του στα θέατρα και στα σινεμά και ξεκινάει μία νέα εποχή στην καριέρα του. Την εποχή των θεάτρων και των σινεμά. Η πρώτη εμφάνιση που έκανε σε θέατρο ήταν στο θέατρο "Super Star" από τα Χριστούγεννα του 1981 εως τον Ιανουάριο του 1982, στο οποίο εμφανίστηκε με την Γλυκερία και την Μαργαρίτα Ζορμπαλά, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Παντελή Βούλγαρη. Έπειτα εμφανίστηκε στο θέατρο "Ορφεάς" το 1983 για 15 μόνο παραστάσεις. Οι παραστάσεις αυτές ηχογραφήθηκαν και κυκλοφόρησαν σε δίσκο ο οποίος σήμερα έχει ξεπεράσει τις 700.000 πωλήσεις. Την επόμενη χρονιά (Μάιο & Ιούνιο) εμφανίστηκε με την Χαρούλα Αλεξίου στο θέατρο "Τέντα" (1984) της Λεωφόρου Συγγρού για 40 παραστάσεις. Η επιτυχημένη συνεργασία τους συνεχίστηκε με μία περιοδεία σε όλη την Ελλάδα, την Αμερική και τον Καναδά. Ήταν η τελευταία φορά που το κοινό είδε την Χαρούλα Αλεξίου να κάνει κοινές εμφανίσεις με τον Γιώργο Νταλάρα. Επόμενη στάση ήταν στο θέατρο "Περοκέ", όπου ξαναζωντάνεψε τον ιστορικό αυτό χώρο παρέα με τους Κατσιμιχαίους το χειμώνα του 1985. Την σκηνοθεσία είχε αναλάβει ο σκηνοθέτης του "Ρεμπέτικου", Κώστας Φέρρης. Έπειτα έκανε εμφανίσεις σε χώρους σινεμά όπως στο σινεμά "Ρεξ" στην Θεσσαλονίκη (1989) με την Αφροδίτη Μάνου και την Ελένη Τσαλιγοπούλου, και στο σινεμά "Αττικόν" στο οποίο εμφανίστηκε τρεις χρονιές. Από τις 9 έως τις 16 Φεβρουαρίου 1990 με την Ελένη Τσαλιγοπούλου και τον Διονύση Θεοδόση, το 1991 με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και το 1993 με τους Άγαμους Θύτες. Τον Μάρτιο του 1990 εμφανίστηκε στο κινηματοθέατρο "Ράδιο Σίτυ" της Θεσσαλονίκης με την Ελευθερία Αρβανιτάκη και τον Διονύση Θεοδόση και τον Φεβρουάριο και Μάρτιο του1991, στον ίδιο χώρο, έκανε εμφανίσεις με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Τα Χριστουγεννα του 1991 παρέμεινε στην Θεσσαλονίκη όπου παρουσίασε το πρόγραμμά του με του Κατσιμιχαίους στο σινεμά "Ολύμπιον" μέχρι τον Ιανουάριο του 1992. Το ίδιο πρόγραμμα το παρουσίασε την ίδια χρονιά και στην Αθήνα στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά το Πάσχα και αμέσως μετά στο θέατρο "Ακροπόλ". Η εποχή των συναυλιών σε θέατρα και σινεμά, που ξεκίνησε 13 χρόνια νωρίτερα τελειώνει με εμφανίσεις στο ιστορικό κινηματοθέατρο "Παλλάς" το 1995 με τους Οπισθοδρομικούς, την Αναστασία Μουτσάτσου και την Αθηνά Μόραλη.

[Επεξεργασία] Επιστροφή στη νύχτα

Ο Γιώργος Νταλάρας επιστρέφει στη νύχτα το 1996. Ένας νέος χώρος - η Ιερά Οδός - δημιουργείται ειδικά γι' αυτόν από τον Ηλία Μαρασούλη και διαμορφώνεται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Γ.Νταλάρα, δημιουργώντας αίσθηση στη νυχτερινή Αθήνα. Ο χώρος της Ιεράς Οδού κατασκευάστηκε σαν μία μεγάλη μουσική σκηνή (σχεδόν 2.000 θέσεων) και όχι σαν μία νυχτερινή πίστα. Ο ίδιος διευκρίνισε: «H προσδοκία του χώρου δεν είναι να αποκτήσουμε άλλο ένα νυχτερινό κέντρο. Ο χώρος αυτός πρέπει να λειτουργήσει ως χώρος εμφάνισης νέων ανθρώπων από όλα τα είδη του ελληνικού τραγουδιού και όχι μόνον...».^[4] Ο Γιώργος Νταλάρας θα παραμείνει για τρεις συνεχόμενες σεζόν στο χώρο αυτό, ως το 1999, και θα συνεργαστεί με τους Πυξ Λαξ, την Ελένη Τσαλιγοπούλου, το Μάριο Φραγκούλη, τον Goran Bregovic, τον Γιάννη Βαρδή αλλά και νέα συγκροτήματα όπως τους Συνήθεις Υπόπτους, τους Ποδηλάτες και τα Υπόγεια Ρεύματα. Ως καλλιτεχvικός διευθυvτής αυτoύ τoυ vέoυ χώρoυ, προσπάθησε στη συνέχεια να διατηρήσει το χώρο ως μουσική σκηνή που θα φιλοξενούσε σημαντικούς καλλιτέχνες απ' όλο τον κόσμο αλλά και νέους ταλαντούχους μουσικούς διαφόρων ειδών μουσικής. Η εξέλιξη όμως του χώρου τελικά ήταν διαφορετική. Το 2001 επιστρέφει μετά από πολλά χρόνια στην Πλάκα, και για τα επόμενα 3 χρόνια θα παρουσιάσει μουσικά προγράμματα στο Ζυγό, κάνοντας αναδρομή στο παλιό λαϊκό τραγούδι αλλά και σε latin τραγούδια που είχε πει παλιότερα. Τελευταία εμφάνιση του σε νυχτερινό μαγαζί αποτελούν οι παραστάσεις που έδωσε στο Αθηνών Αρένα τη σεζόν 2004-05 με τον Αντώνη Ρέμο. Το σχήμα προκάλεσε αίσθηση και συζητήθηκε ευρέως θετικά και αρνητικά. Ήταν μια κίνηση του Νταλάρα να απευθυνθεί σ' ένα διαφορετικό και πιο νεανικό κοινό αλλά και η διάθεση του να ξανά-ανακαλύψει τις πίστες 30 χρόνια μετά.

[Επεξεργασία] Συνοπτική λίστα

Ο παρακάτω πίνακας είναι μία καταγραφή με όλες εμφανίσεις του Γ.Νταλάρα σε νυχτερινά κέντρα, μπουάτ, μουσικές σκηνές και θέατρα από την αρχή της καριέρας του ως μουσικός στο κέντρο "Στου Στελλάκη" (1965) έως και το "Αθηνών Αρένα" με τον Αντώνη Ρέμο (2005).

Σεζόν	Χώρος	Σχήμα
1965-66	Νυχτ.Κέντρο "Στου Στελλάκη"	Με τον Στελιο και τον Βαγγέλη Περπινιάδη.
1967	Νυχτ.Κέντρο "Χάντρες"	Με την Καίτη Γκρέυ.
1967	Νυχτ.Κέντρο "Ταβάνια"	Με την Καίτη Γκρέυ και τον Γιάννη Ντουνιά.
1968	Νυχτ.Κέντρο "Άττικα"	Με τον Σπύρο Ζαγοραίο,Πίτσα Παπαδοπούλου, Μάριο και Χρ.Νικολόπουλο.
1968	Νυχτ.Κέντρο "Βεντέτα"	Με τον Πάνο Γαβαλά, Ρία Κούρτη, Μπάμπη Τσετίνη, Λαύκα, Γιώργο Κοινούση.
1969	Νυχτ.Κέντρο "Ο Περικλής"	Με τον Μητσάκη,τον Νίκο Δημητράτο και την Καίτη Αμπάβη.
1969-70	Νυχτ.Κέντρο "Stork"	Με την Μαρινέλλα και τον Μάριο.
1970-71	Νυχτ.Κέντρο "Stork"	Με την Μαρινέλλα, Μάριο, Έλενα Κυρανά και Χρ.Νικολόπουλο.
1971-72	Νυχτ.Κέντρο "Δειλινά"	Με τον Στράτο Διονυσίου, τον Γιάννη Πάριο, τον Δάκη και την Λιζέτα Νικολάου.
1972	Νυχτ.Κέντρο "Δειλινά"	Με τον Στράτο Διονυσίου, την Χαρούλα Αλεξίου, Π.Αστεριάδη, τον Πασχάλη, Ελπίδα, Milly.
1972-73	Νυχτ.Κέντρο "Δειλινά"	Με την Χαρούλα Αλεξίου, τον Γιάννη Πάριο, Λιζέτα Νικολάου, τον Πασχάλη.
1973-74	Νυχτ.Κέντρο "Νέα Δειλινά"	Με την Χαρούλα Αλεξίου, τον Γιάννη Πάριο και την Δήμητρα Γαλάνη.
1974	Νυχτ.Κέντρο "Δειλινά" Θεσ/νίκης	Με τον Στράτο Διονυσίου, τον Γιάννη Πάριο, την Χαρούλα Αλεξίου και την Δήμητρα Γαλάνη.
1975-76	Μπουάτ "Θεμέλιο"	Με την Χαρούλα Αλεξίου, την Άννα Βίσση, τον Αντώνη Βαρδή και τον Π.Λαμπρόπουλο.
1976	Μπουάτ "Διαγώνιος"	Με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και την Άννα Βίσση.
1976-77	Μπουάτ "Διαγώνιος"	Με την Χαρούλα Αλεξίου, την Άννα Βίσση, την Λιζέττα Νικολάου και τον Χ.Γαργανουράκη.
1978-79	Μπουάτ "Διαγώνιος"	Με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, την Ελένη Βιτάλη, την Γλυκερία και τον Δημήτρη Κατοίκο.
1979	Θέατρο "Κατερίνα" Θεσ/νίκης	Με την Μοσχολιού, τον Β.Παπακωνσταντίνου, την Αλκηστη Πρωτοψάλτη και την Β.Λαβίνα.
1979-80	Μπουάτ "Διαγώνιος"	Με τον Β.Παπακωνσταντίνου, την Τ.Τσανακλίδου, την Α.Πρωτοψάλτη και τον Λ.Κηλαηδόνη.
1981	Μουσική σκηνή "Zoom"	Με την Δήμητρα Γαλάνη, την Αλκηστη Πρωτοψάλτη, τον Γιάννη Κούτρα και την Γλυκερία
1981-82	Θέατρο "Super Star"	Με την Γλυκερία και την Μαργαρίτα Ζορμπαλά.
1983	Θέατρο "Ορφέας"	Με Ελένη Δήμου, Μιχάλη Δημητριάδη και την Κατερίνα Στανίση.
1984	Θέατρο "Τέντα"	Με την Χαρούλα Αλεξίου και τον Χρήστο Νικολόπουλο.
1985-86	Θέατρο "Περοκέ"	Με τον Χάρη και τον Πάνο Κατσιμίχα και την Ροζαλία.
1987-88	Μουσικό Κέντρο "Σείριος"	-
1989	Σινεμά "Ρεξ" Θεσ/νίκης	Με την Αφροδίτη Μάνου και την Ελένη Τσαλιγοπούλου.
1990	Σινεμά "Αττικόν"	Με την Ελένη Τσαλιγοπούλου και τον Διονύση Θεοδόση.
1990	Σινεμά "Ράδιο Σίτυ" Θεσ/νίκης	Με την Ελευθερία Αρβανιτάκη και τον Διονύση Θεοδόση.
1990-91	Σινεμά "Αττικόν"	Με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
1991	Σινεμά "Ράδιο Σίτυ" Θεσ/νίκης	Με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
1991-92	Σινεμά "Ολύμπιον" Θεσ/νίκης	Με τον Χάρη και τον Πάνο Κατσιμίχα.
1992	Δημοτικό Θέατρο Πειραιά	Με τον Χάρη και τον Πάνο Κατσιμίχα.
1992	Θέατρο "Ακροπόλ"	Με τον Χάρη και τον Πάνο Κατσιμίχα.
1993	Σινεμά "Αττικόν"	Με τους Άγαμους Θύτες.
1995	Κινηματοθέατρο "Παλλάς"	Με τους Οπισθοδρομικούς, την Αναστασία Μουτσάτσου και την Αθηνά Μόραλη.
1996-97	Μουσική σκηνή "Ιερά Οδός"	Με τους Πυξ Λαξ.
1997-98	Μουσική σκηνή "Ιερά Οδός"	Με την Ελένη Τσαλιγοπούλου, τον Μάριο Φραγκούλη, την Καλ.Βέττα, τα Υπόγεια Ρεύματα, τους Συνήθεις Υπόπτους και τους Ποδηλάτες.
1998-99	Μουσική σκηνή "Ιερά Οδός"	Με τον Goran Bregovic και τον Γιάννη Βαρδή.
1999	Μουσική σκηνή "Fix" Θεσ/νίκης	Με τον Goran Bregovic και τον Γιάννη Βαρδή.
2000-01	Μουσική σκηνή "Ζυγός"	Με τον Μπάμπη Στόκα και τον Πάνο Κατσιμίχα.
2001	Μουσική σκηνή "Fix" Θεσ/νίκης	Με τον Μπάμπη Στόκα και τον Πάνο Κατσιμίχα.
2002	Μουσική σκηνή "Ζυγός"	Με τον Γεράσιμο Ανδρεάτο, την Μελίνα Ασλανίδου και την Αρετή Κετιμέ.
2002-03	Μουσική σκηνή "Ζυγός"	Με τον Στέλιο Βαμβακάρη, την Μελίνα Ασλανίδου και το latin συγκρότημα Ronda Al Alba.
2004-05	Πολυχώρος "Αθηνών Αρένα"	Με τον Αντώνη Ρέμο, την Ανδριάνα Μπάμπαλη, τον Μάνο Πυροβολάκη και τον Γρηγόρη Πετράκο.

Σημείωση: Όπου δεν αναφέρεται η πόλη, θεωρείται η Αθήνα.

[Επεξεργασία] Συναυλίες

Από το 1974, τη μεταπολίτευση, μέχρι το 1979, τραγούδησε σε περισσότερες από 700 συναυλίες, σε κοινωνικές και πολιτικές συναυλίες αλλά και σε χώρους δουλειάς. Μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιήσει χιλιάδες συναυλίες στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο.

Από τις άκρες της Ελλάδας
Έχει πραγματοποιήσει δεκάδες καλοκαιρινές συναυλίες στις οποίες ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα και έχει εμφανιστεί κυριολεκτικά σχεδόν σε κάθε θεατρικό και συναυλιακό χώρο της Ελλάδας. Πρέπει να σημειωθεί οτι έχει πραγματοποιήσει δεκάδες αφιλοκερδείς συναυλίες σε απομακρυσμένες περιοχές της Ελλάδος όπως στο χωριό Κέλλη της Φλώρινας κοντά στα σύνορα (2006), στην Κάλυμνο (2001), στην Σύμη (1999), στην Κάρπαθο (2006), στην Χάλκη (1984), στο τριεθνές των Πρεσπών και του Έβρου, ενώ πραγματοποίησε πολιτιστικές αποστολές στο Καστελόριζο (1996) και στην Τήλο (1997) εκδηλώνοντας με αυτό τον τρόπο την αγάπη του για την ακριτική Ελλάδα. Αξίζει να σημειωθεί οτι το 1996 πραγματοποίησε μία ιστορική συναυλία για τους εναπομείναντες Έλληνες στο Σχοινούδι στην Ίμβρο, απέναντι από τα γρεμισμένα σπίτια.

Στις άκρες του Ελληνισμου και σε κάθε γωνιά της Γης
Από το 1981, έχει βοηθήσει στην προβολή του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό τραγουδώντας σε περισσότερες από 850 συναυλίες στις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου αλλά και σε πολλά μέρη του κόσμου που είναι χαμένοι οι 'Έλληνες όπως στηv Γεωργία (Τυφλίδα), στηv Ουκραvία (Οδησσός), στην Ιταλία (Συρακούσες), στη Γερμανία (Μόναχο, Φρανκφούρτη, Ντίσελντορφ, Αμβούργο, Στουτγκάρδη, Βερολίνο), στη Ουγγαρία (Βουδαπέστη), στην Αυστραλία (Μελβούρνη, Σίδνεϊ), στη Νέα Ζηλανδία (Ουέλλινγκτον), Γαλλία (Παρίσι), στην Αγγλία (Λονδίνο, Μάντσεστερ, Νιουκάστλ), στην Δανία (Κοπεγχάγη), στην Ολλανδία (Χάγη, Άμστερνταμ, Ρότερνταμ), στην Ελβετία (Ζυρίχη), στην Αυστρία (Βιέννη), στην Φινλανδία (Ελσίνκι), στο Βελγίο (Βρυξέλλες), στη Νότια Αφρική (Γιοχάνεσμπουργκ), στη Ρουμανία (Βουκουρέστι), στηv Γιoυγκoσλαβία (Βελιγράδι), στην Αργεντινή (Μπουένος Άιρες), στην Ουρουγουάη (Μοντεβιδέο), Ισραήλ (Τελ Αβίβ, Ιερουσαλήμ), Καππαδοκία (Καισάρεια), Αίγυπτος (Αλεξάνδρεια, Κάιρο), στην Ρωσία (Μόσχα), στην Βραζιλία, στο Μεξικό, στην Κούβα (Αβάνα), στον Καναδά (Τορόντο, Μόντρεαλ), σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ και πολλές άλλες συναυλίες σε κάθε γωνιά της γης.

Έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμα πολιτιστικά και ανθρωπιστικά φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως στηv Κoύβα το 1981 και το 1998, στις Βρυξέλλες γιά τα "Ευρωπάλια" το 1982, στο Φεστιβάλ Ειρήνης στη Βιέννη το 1983, στη Μόσχα στo Φεστιβάλ Νεoλαίας το 1985, στη συναυλία Aid to Africa στην Αθήνα το 1986, στο Φεστιβάλ Μαγιόρκας το 1989, στο Poznan Jazz Festival της Πολωνίας το 1999, στην Παλαιστίνη στο Φεστιβάλ «Βηθλεέμ 2000», στο Crossing Border Festival στο Αμστερνταμ το 2001. Σταθμό απoτελεί η συμμετoχή τoυ στη μεγάλη συναυλία (Human Rights Now!) της Διεθνούς Αμνηστίας στην Αθήνα που έγινε στο Ολυμπιακό Στάδιο στις 3/10/1988, όπου τραγούδησε με τους Peter Gabriel, Sting, Bruce Springsteen, Tracy Chapman και Youssou N’Dour.

Από την αρχή της καριέρας του και σχεδόν κάθε χρονιά πραγματοποιεί περιοδείες σε όλη την Ελλάδα με πολλούς σταθμούς κάθε φορά. Ενδεικτική είναι η καλοκαιρινή περιοδεία στην Ελλάδα το 1998 με περισσότερες από 30 συναυλίες σε 28 πόλεις. Σημαντικές είναι και οι περιοδείες του και στο εξωτερικό. Από το 1977 πραγματοποιεί συστηματικά κάθε δύο-τρία χρόνια περιοδείες σε πολλές πόλεις του εξωτερικού καλύπτοντας όλες τις ηπείρους.

Έχει τραγουδήσει στους μεγαλύτερους συναυλιακούς χώρους παγκοσμίως (Royal Albert Hall, Metropolitan Opera, Olympia, Roy Thompson Hall, Brendan Byrne Arena, Sydney Opera House, Hammerstein Ballroom, Madison Square Garden, Wembley, Rosemont Theatre, Trump Taj Mahal, The Wang Theatre, Place des Arts κ.α.) και θεωρείται ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της ελληνικής μουσικής διεθνώς. "Ο Γιώργος Νταλάρας τραγουδάει ελληνικά, η μουσική του όμως μιλάει σε όλο τον κόσμο", έγραφε για τον Έλληνα ερμηνευτή η γαλλική Figaro το 1993.

[Επεξεργασία] Σημαντικές συναυλίες

Στις 11 Σεπτεμβρίου 1973 γίνεται στρατιωτικό πραξικόπημα στη Χιλή. Ο Σαλβατόρε Αλιέντε, ο εκλεγμένος πρόεδρος δολοφονείται και ο στρατηγός Αουγκούστο Πινοσέτ εγκαθιδρύει δικτατορία. Λίγους μήνες μετά (το 1974) διοργανώθηκε στην Ελλάδα η ιστορική συναυλία αλληλεγγύης προς το χιλιανό λαό που πραγματοποιήθηκε στο γήπεδο του Πανιωνίου. Η συναυλία διοργανώθηκε από την τη Λήδα Χαλκιαδάκη (κόρη της Δανάης Στρατηγοπούλου) μαζί με την επιτροπή αλληλεγγύης προς τον χιλιανό λαό, στην οποία συμμετείχαν μεταξύ άλλων η Μελίνα Μερκούρη, η Αμαλία Φλέμινγκ και η Δανάη. Στην συναυλία παρευρέθηκε και η χήρα του Αλλιέντε. Είχαν πάρει μέρος δύο χιλιανά συγκροτήματα και από Έλληνες τραγούδησε ο Αντώνης Καλογιάννης και ο Γιώργος Νταλάρας. Ήταν από πρώτες φορές που ο Γ.Νταλάρας είχε αρχίσει να συμμετέχει σε συναυλίες με τραγούδια διαμαρτυρίας.

Στις 30 Σεπτεμβρίου και στις 3 Οκτωβρίου του 1983, πραγματοποίησε δύο συναυλίες στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας (Ο.Α.Κ.Α.), συγκεντρώνοντας συνολικά 160.000 κόσμου, καθιστώντας τες ως τις μεγαλύτερες διοργανώσεις ελληνικής μουσικής που έχουν πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα^[5]. "Η ελληνική μουσική εισέρχεται στο χώρο των μεγάλων σταδίων" σχολίασε το περιοδικό των Rolling Stone, με αφορμή το ρεκόρ του Έλληνα τραγουδιστή^[6]. Στις συναυλίες συμμετείχε και ο Γιάννης Πάριος, η Χαρούλα Αλεξίου και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. Στην πρώτη συναυλία συμμετείχε και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ενώ από τις κερκίδες την παρακολούθησαν ο Βασίλης Τσιτσάνης και η Μελίνα Μερκούρη. Τα έσοδα της δεύτερης συναυλίας δόθηκαν -κυρίως- σε υποτροφίες φοιτητών. Στις 28 Σεπτεμβρίου του 1987, πραγματοποίησε και τρίτη προσωπική συναυλία στο Ολυμπιακό Στάδιο γεμίζοντας το πάλι ασφυκτικά.

Στις 27 Ιουνίου του 1992 το Wembley του Λονδίνου γεμίζει για πρώτη φορά τόσο ασφυκτικά για μια συναυλία ελληνικής μουσικής με 12.000 θεατές, εvώ τo Brendan Byrne Arena (Meadowlands Arena) του New Jersey στις 9 Απριλίου του 1994 κατακλύζεται από 22.000 θεατές^[7]. Και οι δύο συναυλίες πραγματοποιήθηκαν με προσωπική πρωτοβουλία του ίδιου με σκοπό για την ανάδειξη του προβλήματος της Κύπρου. Όλα τα έσοδα των συναυλιών δόθηκαν για τον σκοπό αυτού ενώ στην συναυλία του New Jersey μαζεύτηκαν δεκάδες χιλιάδες υπογραφές για το θέμα των εγκλωβισμένων της Κύπρου, που στάλθηκαν στον Λευκό Οίκο και τα Ηνωμένα Εθνη. Η συναυλία εμφανίστηκε πρώτη σε εισπράξεις εκείνη την περίοδο, στηv επίσημη σειρά τoυ περιoδικoύ Billboard.

Στις 27 Mαρτίου 1997 πραγματοποίησε μία συναυλία στο National Tennis Centre της Mελβούρνης εγκαινιάζοντας τις εκδηλώσεις για την 100ή επέτειο της παρουσίας της Eλληνο-Ορθόδοξης Kοινότητας της Mελβούρνης και της Bικτώριας. Την συναυλία αυτή παρακολούθησαν περισσότεροι από 6.000 θεατές. Δύο ημέρες αργότερα πραγματοποίησε συναυλία για τις εκδηλώσεις του μεγαλύτερου υπαίθριου Eλληνοαυστραλιανού Πολιτιστικού Φεστιβάλ της Aυστραλίας στους Aντίποδες, στη Mελβούρνη, τραγουδώντας για 100.000 περίπου θεατές. Tη συναυλία παρακολούθησαν ο τότε κυβερνήτης της πολιτείας της Bικτώριας Tζεφ Kένετ, ο πρώην πρωθυπουργός της Aυστραλίας Γκοφ Γουίτλαμ και ο γενικός γραμματέας Aπόδημου Eλληνισμού Σταύρος Λαμπρινίδης. Τις επόμενες ημέρες πραγματοποίησε συναυλία στο Γουέλινγκτον της Nέας Zηλανδίας, όπου κατοικούν συνολικά 4.000 Eλληνες. Οι εμφανίσεις τελείωσαν με δύο μεγάλες συναυλίες (2 & 3 Aπριλίου 1997) στη φημισμένη Οπερα Xάουζ (Opera House) του Σίδνεϊ.^[8]

Στις 8 Απριλίου 1998, την περίοδο που το Βελιγράδι βομβαρδίζεται, ο Γ. Νταλάρας και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μαζί με 5 μουσικούς πραγματοποίησαν μεγάλη αντιπολεμική συναυλία συμπαράστασης, στην κεντρική πλατεία της Δημοκρατίας, μπροστά στο μουσείο στο κέντρο του Βελιγραδίου. «Ήρθαμε γιατί σας αγαπάμε, σαν φίλοι. Δεν ήρθαμε να στηρίξουμε πρόσωπα ή καθεστώτα. Ήρθαμε για την ειρήνη, να σταματήσει ο πόλεμος», δήλωσε ο Γιώργος Νταλάρας. Και αμέσως μετά ο Αλκίνοος Ιωαννίδης είπε: «Είμαι περήφανος που υπηρετώ αυτή την τέχνη εδώ στο Βελιγράδι. Μα πάνω από όλα είμαι περήφανος γιατί εγώ, ένας καλλιτέχνης της κατεχόμενης Κύπρου, τραγουδώ μαζί σας». Ήταν απόγευμα όταν πραγματοποιήθηκε η συναυλία. Το ίδιο βράδυ βομβαρδίστηκε το κτίριο της τηλεόρασης του Βελιγραδίου.

Το 2000 πραγματοποιήθηκε στην Βηθλεέμ φεστιβάλ εκδηλώσεων, μέρος του προγράμματος της UNESCO με τίτλο "Βηθλεέμ 2000", για τον εορτασμό της ιστορικής επετείου των 2.000 ετών Χριστιανισμού. Το πρόγραμμα αυτό έχει χαρακτηρισθεί από τον γενικό γραμματέα της UNESCO Φεντερίκο Μαγιόρ «Ορόσημο στον δρόμο για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή». Ο Γ.Νταλάρας πήρε μέρος στις εκδηλώσεις "Βηθλεέμ 2000" με μία συναυλία που έδωσε την Παρασκευή 23 Ιουνίου του 2000. Συνοδευόμενος από τους ήχους της δεκαμελούς μπάντας του και τη νεαρή τραγουδίστρια Γιώτα Δρακιά πραγματοποίησε συναυλία στην πιο κεντρική πλατεία της πόλης, στην Πλατεία Manger (όπου βρίσκεται και η περίφημη εκκλησία της Γέννησης), μπροστά σε 3.000 θεατές. Ήταν η πρώτη φορά που Έλληνας καλλιτέχνης πραγματοποιούσε συναυλία στα μέρη της Παλαιστίνης.^[9]

Στις 20 Μαΐου 2003 η Πολιτιστική Ολυμπιάδα σε συνεργασία με το American Ballet Theater, στη Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης παρουσίασε την παράσταση του Γ.Νταλάρα «Ολα γύρω είναι Φως» - (All Around Is Light), μπροστά σε περίπου 3.000 άτομα. Την παράσταση σκηνοθέτησε ο Κώστας Γαβράς και έλαβαν μέρος η Σαβίνα Γιαννάτου, η Μελίνα Ασλανίδου, η ηθοποιός Λυδία Κονιόρδου, ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Λουκάς Καρυτινός, το ποντιακό συγκρότημα "Αργοναύται-Κομνηνοί" και η Αρχιεπισκοπική Μητροπολιτική Χορωδία Νέων της Νέας Υόρκης. Μεταξύ άλλων, το πρόγραμμα περιλάμβανε παγκόσμια πρεμιέρα του μπαλέτου "Αρτεμις", καθώς επίσης και προβολή μικρού μήκους ταινίας με τίτλο "Παρθενών" σε σκηνοθεσία του Κ.Γαβρά και σε μουσική του Μίνωα Μάτσα. Η παράσταση «Ολα γύρω είναι φως», όπως γράφει στον εθνικό μας ύμνο ο Διονύσιος Σολωμός -απ' όπου και ο τίτλος- αποτέλεσε ένδειξη τιμής και αναγνώρισης της προσφοράς της Ελλάδας στον παγκόσμιο πολιτισμό. Το ελληνικό τραγούδι καταλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος με τους τραγουδιστές να ερμηνεύουν μια επιλογή από τα ωραιότερα ελληνικά τραγούδια των μεγαλύτερων Ελλήνων δημιουργών. Τα τραγούδια ήταν ενορχηστρωμένα για συμφωνική ορχήστρα, την οποία διηύθυνε ο Λουκάς Καρυτινός. Η υπερπαραγωγή αυτή, κόστους 2 εκατομμυρίων ευρώ, τελέστηκε υπό την αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού της Ελλάδος. Εκτός από τους Ελληνες της Αμερικής, που γέμισαν το θέατρο, παραβρέθηκαν μεταξύ άλλων και ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος, παρόντες ήταν περί τους 900 ξένους διπλωμάτες και πρέσβεις, μέλη των αντιπροσωπειών των χωρών-μελών στον ΟΗΕ, η αναπληρωτής γ.γ. του ΟΗΕ κ. Λ. Φασέτ, ο διαμεσολαβητής μας Αλβαρο ντε Σότο, ο επιθεωρητής του ΟΗΕ Χανς Μπλιξ, ο αρχιτέκτοντας Σ. Καλατράβα, ο Ελληνας υπουργός Πολιτισμού Ευάγγελος Βενιζέλος και εκπρόσωποι των ελληνικών πολιτιστικών ιδρυμάτων της Νέας Υόρκης.

[Επεξεργασία] Συναυλίες στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού

• "Άξιον Εστί"

Το "Άξιον Εστί" του Οδυσσέα Ελύτη αποτελεί ένα μνημείο της σύγχρονης ελληνικής τέχνης. Στις 17 Σεπτεμβρίου 1988 κουβαλώντας στις πλάτες του το βάρος της μεγάλης ερμηνείας του Γρηγόρη Μπιθικώτση, ο Γιώργος Νταλάρας, ερμήνευσε το "Άξιον Εστί". Συμμετείχε το πολυμελές Αθηναϊκό Χορωδιακό Σύνολο, η Αθηναϊκή Συμφωνική Ορχήστρα, ο βαρύτονος Ανδρέας Κουλουμπής και ο Νικήτας Τσακίρογλου στον ρόλο του αφηγητή. Η συναυλία δόθηκε στο Ηρώδειο, το χώρο που, πριν από 23 χρόνια (1965), οι κρατικοί υπεύθυνοι είχαν αρνηθεί να δώσουν για το "'Άξιον Εστί"! Την συναυλία αυτή διεύθυνε ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης. Πρέπει να τονιστεί ότι ήταν η πρώτη φορά που ο Μίκης Θεοδωράκης διεύθυνε στο Ηρώδειο, διότι ως αριστερός δεν είχε το δικαίωμα ως τότε. Η συναυλία ήταν υπέρ της ανεγέρσεως ενός καινούργιου μουσείου της Ακρόπολης. Ο Νταλάρας ερμήνευσε το "Άξιον Εστί", με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση θεατή. Στην εκτέλεση του έργου με τον Γ.Νταλάρα, παρατηρούμε κάποιες διαφορές, σε σχέση με την εκτέλεση του έργου με τον Γρ.Μπιθικώτση. Ο Γ.Νταλάρας ερμηνεύει ο ίδιος το "Ναοί στο σχήμα του ουρανού" ενώ παίρνει μέρος και στο "Δοξαστικό (Το Άξιον Εστί)" ερμηνεύοντας κάποια μέρη του βαρύτονου. Σημαντική στιγμή της συναυλίας ήταν στο τέλος, όταν σηκώθηκε και τραγούδησε ο ίδιος ο Γρηγορής Μπιθικώτσης μαζί με τον Γιώργο Νταλάρα. Η στιγμή αυτή δεν αποτυπώθηκε στο δίσκο που κυκλοφόρησε με την ζωντανή ηχογράφηση της συναυλίας αυτής.

• "Ες Γην Εναλίαν... Κύπρος, 20 Χρόνια Μετά"

Τον Ιούλιο του 1994 σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Κακογιάννη παρουσιάστηκε στο Ηρώδειο μία μεγάλη, ιστορική συναυλία αφιερωμένη στη Κύπρο με αφορμή την μαύρη επέτειο των 20 χρόνων κατοχής του βορείου τμήματος της Κύπρου. Συμμετείχε η Μελίνα Κανά, ο Δώρος Δημοσθένους και το μουσικοχορευτικό σύνολο «Διάσταση» της Κύπρου. Την μουσική διεύθυνση είχε ο Κύπριος μουσικοσυνθέτης Μιχάλης Χριστοδουλίδης. Την παράσταση μεταξύ άλλων είχε παρακολουθήσει και ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Γλαύκος Κληρίδης. Η παράσταση αυτή είχε παρουσιαστεί από τα ΜΜΕ όχι σαν μία συναυλία αλλά σαν μία λειτουργία.

• "Αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη"

Στις 2 και 3 Σεπτεμβρίου 1995, η Metropole Orchestra της Ολλανδίας υπό την διεύθυνση του Dick Baker και με σολίστ τον Γ.Νταλάρα, πραγματοποίησαν δύο συναυλίες για δύο σημαντικές επετείους. Η πρώτη επέτειος είναι τα 100 χρόνια της κινηματογραφικής τέχνης και η δεύτερη τα 70 χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη. Το πρώτο μέρος περιλάμβανε ορχηστική μουσική κινηματογραφικών ταινιών, σε συνθέσεις των Nino Rota, Leonard Bernstein, Βαγγέλη Παπαθανασίου και άλλων πολλών. Το δεύτερο μέρος ήταν αφιερωμένο στην κινηματογραφική μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, με τον Γ.Νταλάρα να ερμηνεύει τραγούδια από το "Σέρπικο" του Lumet ώς το "Ζ" του Κώστα Γαβρά. Την ενορχήστρωση είχε κάνει ο Κώστας Γανωσέλης, ενώ στην ορχήστρα συμμετείχαν οι σολίστες του μπουζουκιού Λάκης Καρνέζης και Κώστας Παπαδόπουλος. Οι συναυλίες ηχογραφήθηκαν ζωντανά και κυκλοφόρησαν σε διπλό δίσκο από την "EMI Classics" σε δεκαπέντε χώρες.

• "Συναυλία για το μουσείο της Ακρόπολης"

Στις 11 Σεπτεμβρίου του 2000 ο Γιώργος Νταλάρας συνάντησε, για πρώτη φορά, την BBC Concert Orchestra, μία από τις σημαντικότερες βρετανικές ορχήστρες. Την 80μελή ορχήστρα, διεύθυνε ο Nick Davis. Ο Γ.Νταλάρας ερμήνευσε κλασικά τραγούδια Ελλήνων συνθετών αλλά και μπαλάντες της Μεσογείου, φλαμένκο και ιταλικά κομμάτια, ενώ για δεύτερη φορά ένωσε τη φωνή του με τη σπουδαία αμερικανίδα τραγουδίστρια της τζαζ Joan Faulkner (η πρώτη ήταν το 1995 στην παλαιά όπερα της Φρανκφούρτης). Η συναυλία εντασσόταν στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων του υπουργείου Πολιτισμού και τα έσοδα της διατέθηκαν για την ανέγερση του Μουσείου της Ακρόπολης. Η συναυλία επαναλήφθηκε στο Royal Festival Hall του Λονδίνου στις 18 Οκτωβρίου 2000.

• "Συναυλία για τους πρόσφυγες"

Στις 27 & 28 Σεπτεμβρίου του 2001, ο Γιώργος Νταλάρας και η Emma Shapplin έδωσαν δύο συναυλίες στο Θέατρο Ηρώδου του Αττικού, που αποτέλεσαν κορυφαίες εκδηλώσεις της Ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες. Οι δύο αυτές φιλανθρωπικές συναυλίες, διοργανώθηκαν από το υπουργείο Πολιτισμού και πραγματοποιήθηκαν με την ευκαιρία της πεντηκοστής επετείου της ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, με στόχο τη συγκέντρωση πόρων για τα προγράμματά της, για τους πρόσφυγες στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο. Του καλλιτέχνες συνόδευε η Καμεράτα-Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής με ενενήντα συνολικά μουσικούς, εμπλουτισμένη με όργανα μιας συμφωνικής ορχήστρας υπό τη διεύθυνση του Αλέξανδρου Μυράτ καθώς και η χορωδία Fons Musicalis υπό την διεύθυνση του Κωστή Κωνσταντάρα. Η Emma Shapplin ερμήνευσε τραγούδια από το πλατινένιο στη χώρα μας δίσκο της «Carmine Meo» και ο Γιώργος Νταλάρας τα έργα του Αργεντινού Ariel Ramirez, «Misa Criolla» και «Navidad nuestra» καθώς και διάφορα ελληνικά τραγούδια σπουδαίων δημιουργών. Ένα μήνα μετά την συναυλία, παραδώθηκε στην Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες επιταγή 80.000.000 δραχμών από τα έσοδα της συναυλίας.

• "Αφιέρωμα στη Μικρά Ασία"

Τριανταένα χρόνια μετά την κυκλοφορία του δίσκου «Mικρά Aσία», έργο ζωής του Aπόστολου Kαλδάρα, ο Γ.Νταλάρας μαζί με την με τη Γλυκερία στο πλευρό , την Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας και την συμμετοχή της Αρετής Κετιμέ, παρουσίασαν 21 Ιουνίου 2003 στο Ηρώδειο, συναυλία-αφιέρωμα στη Μικρά Ασία. Το πρόγραμμα περιλάμβανε παραδοσιακά μικρασιατικά τραγούδια, τραγούδια από τη «Μικρά Ασία» και τον «Βυζαντινό εσπερινό» του Απόστολου Καλδάρα αλλά και με τραγούδια νεότερων Ελλήνων συνθετών (Μαρκόπουλος, Μούτσης, Σαββόπουλος, Τάτσης κ.ά.), εμπνευσμένων θεματολογικά ή μουσικά από τη Μικρά Ασία. Η συναυλία έγινε υπό την αιγίδα του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και της UNESCO για την αναστήλωση της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη. Τη σκηνοθετική επιμέλεια της παράστασης είχε ο Πάνος Παπαδόπουλος. Η παράσταση κυκλοφόρησε και σε DVD από την ΕΜΙ.

• "30ος – 40ος Παράλληλος, Μουσικό ταξίδι στη Μεσόγειο"

Το 2004 ο Γ.Νταλάρας διοργάνωσε δύο συναυλίες στο Ηρώδειο με την συμμετοχή πολλών τραγουδιστών από πολλά μέρη της Μεσογείου. Ήταν ένα μουσικό ταξίδι στη Μεσόγειο ανάμεσα στον 30ό και στον 40ό παράλληλο, με τραγούδια και μουσικές από Ναπολιτάνικο έως ρεμπέτικο και από φλαμέγκο έως τις γνωστότερες μπαλάντες της Μεσογείου. Τραγούδια που αποδεικνύουν πως υπάρχει απόλυτη μουσική επικοινωνία μεταξύ των λαών των περιοχών αυτών. Στην σκηνή του Ηρωδείου, μαζί με τον Γ.Νταλάρα βρέθηκε η σπουδαία τραγουδίστρια των fados Dulce Pontes, ο Ναπολιτάνος Eddy Napoli, η Reyes Martin με το flamenco συγκρότημα της, η Παλαιστίνια τραγουδίστρια Mira Anwar Awad και οι Τούρκοι μουσικοί Χαλήλ και Μεχμέτ Μουσταφά. Στις συναυλίες συμμετείχε και ο Στέφανος Κορκολής ως σολίστ, η ορχήστρα Fons Musicalis υπό τη διεύθυνση του Κωστή Κωσταντάρα και η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, υπό τη διεύθυνση του Λουκά Καρυτινού. Οι συναυλίες πραγματοποιήθηκαν τη Δευτέρα 2 και την Τρίτη 3 Αυγούστου 2004, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών. Τα έσοδα των συναυλιών διατέθηκαν για τους σκοπούς της "Ελπίδας" -του Συλλόγου Φίλων Παιδιών με Καρκίνο. Η συναυλία κυκλοφόρησε σε CD και DVD από την EMI.

• "H θάλασσα κι εμείς"

Ένα χρόνο μετά την συναυλία της Μεσογείου τον Αύγουστο του 2004 στο Ηρώδειο, η συναυλία επαναλήφθηκε αλλά αυτή το φορά τη σκηνή του Ηρωδείου μοιράστηκε ο Γ.Νταλάρας με την Dulce Pontes. Η σύμπραξη των δύο καλλιτεχνών θεωρήθηκε πολύ επιτυχημένη, έτσι το κοινό παρακολούθησε άλλο ένα διήμερο (31 Mαΐου & 1 Iουνίου 2005) στο Ηρώδειο. Η συναυλία είχε πολλά κοινά με την περσινή συναυλία του 2004. Στις συναυλίες συμμετείχε και ο Στέφανος Κορκολής, η ορχήστρα Fons Musicalis και η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, υπό τη διεύθυνση του Λουκά Καρυτινού. Τη σκηνοθετική επιμέλεια ανέλαβε (όπως και πέρυσι) ο Πάνος Παπαδόπουλος. Τα έσοδα διατέθηκαν για την ανέγερση του νοσοκομείου για παιδιά με καρκίνο.

[Επεξεργασία] Συναυλίες στο ΜΜΑ και ΜΜΘ

• "...Και με φως και με θάvατov ακαταπαύστως"

Ιδιαιτέρως σημαντική ήταν η παράσταση τo 1994 στo Μέγαρo Μoυσικής Αθηvώv με τίτλo "...Και με φως και με θάvατov ακαταπαύστως". Ήταv μία αvαδρoμή στηv ιστορία τoυ ελληvικoύ τραγoυδιoύ, από τηv αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρovη Ελλάδα. Ήταν η μεγαλύτερη και η πιo πολυπρόσωπη παράσταση του ΜΜΑ πoυ έγιvε πoτέ[4][5] με 250 άτoμα επί σκηvής και με τη σκηvoθετική καθοδήγηση τoυ Κώστα Γαβρά. Στην παράσταση έλαβε μέρος η Λυδία Κονιόρδου, η Σαββίνα Γιαννάτου, η χορωδία Fons Musicalis υπό την διεύθυνση του Κωστή Κωνσταντάρα, η παιδική χωροδία Δημήτρη Τυπάλδου, η μικρή συμφωνική ορχήστρα Αθηνών υπό τη διεύθυνση του Αλέξανδρου Μυράτ, ορχήστρα παραδοσιακής μουσικής και λαϊκή ορχήστρα. Οι παραστάσεις επαναλήφθηκαν, κατ' απαίτηση τoυ κoιvoύ, στov ίδιo χώρo τηv επόμενη χρovιά (1995). Συνολικά δόθηκαν 10 παραστάσεις. Τo βίvτεo της παράστασης κυκλοφόρησε στην Ελλάδα και σε όλo τov κόσμo και διανεμήθηκε στις βιβλιοθήκες ξέvωv Παvεπιστημίωv.

• "Υμνοι Αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων"

Μία ακόμα αξιοσημείωτη μουσική στιγμή είναι η συναυλία "Υμνοι Αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων" που πραγματοποιήθηκε στο ΜΜΑ στις 13&14 Ιουνίου του 1997. Ο Σταύρος Κουγιουμτζής μελοποίησε εκκλησιαστικά τροπάρια και ψαλμούς από την Μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση και με προτροπή του Γιώργου Νταλάρα παρουσιάστηκε το έργο αυτό στο ΜΜΑ. Ένα έργο ωριμότητας του συνθέτη που ερμήνευσε ο Γιώργος Νταλάρας. Συμμετείχε η Αιμιλία Κουγιουμτζή και η Καμεράτα-Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής υπό τη διεύθυνση του Αλέξανδρου Μυράτ.

• "Στο φως του έρωτα και του φεγγαριού"

Στις 10 και 11 Ιουνίου 1998 ο Γ.Νταλάρας μαζί με το συγκρότημα «Ίασις» πραγματοποίησαν δύο συναυλίες στο ΜΜΑ με τίτλο "Στο φως του έρωτα και του φεγγαριού". Ο Γ.Nταλάρας πραγματοποίησε μία μουσική περιπλάνηση από το παραδοσιακό στο λαϊκό και από το ρεμπέτικο στο σύγχρονο τραγούδι. Οι συναυλίες αυτές ήταν μία προσφορά υπέρ των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης. Η ίδια παράσταση είχε παρουσιαστεί και την περασμένη χρονιά (25&26 Ιουνίου 1997) στο μικρό θέατρο της Επιδαύρου.

• "Ό,τι κι αν πω δεν σε ξεχνώ"

Από τις 14 έως 18 Φεβρουαρίου του 2001 πραγματοποίησε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ένα αφιέρωμα το οποίο το είχε υποσχεθεί προσωπικά στον Βασίλη Τσιτσάνη. Το αφιέρωμα στον Β.Τσιτσάνη είχε τίτλο "Ό,τι κι αν πω δεν σε ξεχνώ". Η ορχήστρα αποτελούταν από 18 μουσικούς και 10 μπουζούκια ερμήνευαν τα τραγούδια. Οι ενορχηστρώσεις ήταν του Κώστα Γανωσέλη, η σκηνοθεσία των παραστάσεων ήταν του Σταμάτη Φασουλή, οι χορογραφίες του Κωνσταντίνου Ρήγου και τα σκηνικά του Γιώργου Πάτσα. Στις παραστάσεις συμμετείχε η Ελένη Τσαλιγοπούλου, ο Γεράσιμος Ανδρεάτος, η Γιώτα Δρακιά και ο διεθνούς φήμης πρωτοψάλτης Γρηγόρης Νταραβάνογλου. Λόγω της μεγάλης επιτυχίας του αφιερώματος και την συμπλήρωση των 20 χρόνων απουσίας του συνθέτη, οι παραστάσεις επαναλήφθηκαν τον Ιανουάριο του 2004 στο ΜΜΑ και ξανά τον Οκτώβριο του 2004 στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Την Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2001 η ίδια παράσταση επαναλήφθηκε στο Κατράκειο Θέατρο της Νίκαιας με τους ίδιους συντελεστές αλλά με σκοπό διαφορετικό αυτή τη φορά, αφού τα έσοδα διατέθηκαν για τη στεγαστική αποκατάσταση του Χατζηκυριάκειου Ιδρύματος παιδικής προστασίας που είχε πληγεί από τον σεισμό του 1999.

• "Μαζί"

Το Νοέμβριο του 2002 τραγουδούν ξανά "Μαζί" με την Μαρινέλλα έπειτα απο 30 χρόνια.

Οι παραστάση απέσπασε θερμότατες κριτικές απο τον τύπο, ο οποίος έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην επανένωση των δύο καλλιτεχνών και την ζεστασιά της βραδιάς. Ακούστηκαν τραγουδια των Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Τσιτσάνη, Κουγιουμτζή, Καλδάρα, Ζαμπέτα αλλά και μπαλάντες της Μεσογείου όπως το "O mare e tu" (Η θάλλασα κι εσύ). Λόγω της μεγάλης ζήτησης που είχαν οι πέντε συναυλίες του Νοεμβρίου (19,20,22,23,24) 2002, και ύστερα απο απαίτηση του κοινού, οι συναυλίες επαναλήφθηκαν για άλλες τέσσερις ημέρες στις 5,6,7,8 Φεβρουαρίου 2003 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών αλλά και στις 1 και 2 Φεβρουαρίου 2003 στο Μεγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Οι συναυλίες επαναλήφθηκαν και σε ανοιχτό χώρο. Στο θέατρο Γής στη Θεσσαλονίκη στις 10 και 11 Σεπτεμβρίου 2003, στο Λυκαβηττό στις 17 και 18 Σεπτεμβρίου 2003 και στο Βύρωνα στις 27/09/2003. Οι συναυλίες επαναλήφθηκαν και εκτός Ελλάδος σε Κύπρο, Αμερική, Καναδά, Αγγλία και Αυστραλία. Οι συναυλίες στην Αμερική αναφέρθηκαν εκτενώς και στα έντυπα της Αμερικής. "Dalaras, sells out arenas in Europe" έγραψαν οι N.Y.Times σε εκτενές άρθρο τον Απρίλιο του 2003.^[10]

• "Θα πιω απόψε το φεγγάρι"

Στις 1,2,3 Ιουνίου 2006 πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών αφιέρωμα στον μεγάλο Έλληνα στιχουργό-ποιητή Λευτέρη Παπαδόπουλο με τίτλο ένα απο τα τραγούδια του, το "Θα πιω απόψε το φεγγάρι" Στο αφιέρωμα συμμετείχαν εκτός απο τον Γιώργο Νταλάρα και οι: Κώστας Μακεδόνας, Γλυκερία, Μελίνα Ασλανίδου, Μαρινέλλα και το συγκρότημα «ΟΝΑΡ». Στις τρίωρες αυτές παραστάσεις ακούστηκε ένα εξαιρετικά αντιπροσωπευτικό δείγμα απο την δουλειά του πολυγραφότατου Ελληνα στιχουργού που ταξίδεψε το κοινό σε παλιότερες εποχές του Ελληνικού τραγουδιού. Τότε που τα λόγια του Λευτέρη Παπαδόπουλου έπαιρναν για πρώτη φορά ζωντανή μορφή μέσα απο μουσικές μεγάλων Ελλήνων συνθετών όπως ο Μ.Θεοδωράκης, ο Μ.Λοϊζος, ο Α.Καλδάρας, ο Σ.Κουγιουμτζής, ο Σ.Ξαρχάκος, ο Δ.Μούτσης, ο Χ.Νικολόπουλος, ο Μ.Πλέσσας και πολλοί άλλοι...

[Επεξεργασία] Συμμετοχές σε θεατρικές παραστάσεις

• "Το Τραγούδι του Νεκρού Αδερφού"

Το "Τραγούδι του νεκρού αδελφού" είναι ένα μουσικό-θεατρικό έργο, μία λαϊκή τραγωδία, όπου η κεντρική ιδέα του είναι η συμφιλίωση και η ειρήνη. Το έργο είναι εμπνευσμένο από τον Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο, σε κείμενα, ποίηση και μουσική του Μίκη Θεοδωράκη (εκτός από το "Νανούρισμα", σε ποίηση Κώστα Βίρβου). Γράφτηκε το 1961 στο Παρίσι και την επόμενη χρονιά παρουσιάστηκε στο αθηναϊκό κοινό από το θίασο του Μάνου Κατράκη με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση στο τραγούδι. Το έργο ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά το 1963, κομμένο όμως, καθώς η επιτροπή λογοκρισίας επενέβη και απαγόρευσε το τραγούδι "Αλυσίδα". Το 1981 το έργο ανέβηκε για δεύτερη φορά στο θερινό «Αθήναιον» σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού και τον Γιώργο Νταλάρα, τον Πέτρο Πανδή, την Μαργαρίτα Ζορμπαλά και τον Γιάννη Κούτρα στο τραγούδι. Στον ρόλο της μάνας η Ελένη Ζαφειρίου. Στην παράσταση αυτή ακούστηκε και η "Αλυσίδα" που είχε λογοκριθεί ενώ ο Μίκης Θεοδωράκης προσέθεσε και κάποια νέα τραγούδια αρκετά σημαντικά όπως είναι το "Μοιρολόι", "Το τανγκό του εφιάλτη", το ποίημα του αδελφού του Γιάννη Θεοδωράκη "Τραγούδι κόκκινο θα πω" κ.α. Τα τραγούδια αυτά έπρεπε να κυκλοφορήσουν αλλά παρόλο που είχαν γίνει οι πρώτες ηχογραφήσεις, λόγω κάποιων οικονομικών διαφωνιών ο επιχειρηματίας της θεατρικής παράστασης πήρε τις ηχογραφήσεις και εξαφανίστηκε.^[11]

• "Λυσιστράτη"

Τον Απρίλιο του 2002 ο Μίκης Θεοδωράκης παρουσίασε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την λυρική κωμωδία "Λυσιστράτη" η οποία συμπληρώνει την τετραλογία του μεγάλου συνθέτη πάνω σε θέματα δανεισμένα από το αρχαίο δράμα. Η "Λυσιστράτη" του Μίκη Θεοδωράκη βασίζεται στο έργο του Αριστοφάνη και το λιμπρέτο ανήκει στο συνθέτη. Η "Λυσιστράτη", ένας αληθινός ύμνος στην Ειρήνη, ανεβήκε σε μία υψηλών απαιτήσεων παραγωγή (3,22 εκατ. ευρώ) σε συνεργασία με την Εθνική Λυρική Σκηνή και τελέστηκε υπό την αιγίδα της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας. Στο έργο συμμετείχε η χορωδία και η ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, καθώς και εξαιρετικοί καλλιτέχνες. Ο Γιώργος Νταλάρας στο ρόλο του ποιητή και σχολιαστή των γεγονότων μετείχε γιά πρώτη φορά σε όπερα. Την παράσταση σκηνοθέτησε ο Γιώργος Μιχαηλίδης και τη μουσική διεύθυνση επιμελήθηκε ο Νίκος Τσούχλος μαζί με το Βασίλη Χριστόπουλο.

• "Οιδίπους Τύραννος"

Το καλοκαίρι το 2005 ο Γιώργος Κιμούλης παρουσίασε το κορυφαίο έργο του Σοφοκλή "Οιδίπους Τύραννος". Ο ίδιος σκηνοθέτησε την παράσταση και ήταν ο πρωταγωνιστής έχοντας πλάι του τη μεγάλη κυρία του ελληνικού θεάτρου, τη Νόνικα Γαληνέα. Ο Γιώργος Νταλάρας, για πρώτη φορά στο αρχαίο δράμα, στο ρόλο του Κορυφαίου του Χορού ενώ τη μουσική επένδυση την είχε αναλάβει ο Goran Bregovic και τους στίχους των χορικών η Λίνα Νικολακοπούλου. Τη μετάφραση υπέγραψε ο Κ.Χ. Μύρης. Στην παράσταση συμμετείχε και η Αρετή Κετιμέ. Τους βασικούς ρόλους είχαν οι Γιώργος Κιμούλης, Νόνικα Γαληνέα, Τάσος Χαλκιάς, Άρτο Απαρτιάν, Χρήστος Ευθυμίου, Γιώργος Τζιόβας, Γιάννης Κοτσαρίνης, Νίκος Αναστασόπουλος. Στο Χορό οι Γιώργος Νταλάρας, Λαέρτης Βασιλείου, Τηλέμαχος Κρεβαϊκας, Νίκος Μαραγκόπουλος, Στάθης Παναγιωτίδης, Δημήτρης Παπανικολάου, Γιάννης Σιδεράς, Μάρκος Στεφάνου, Αντώνης Τούντας, Δημοσθένης Φίλιππας, Κώστας Χατζηδημητρίου. Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στις 1&2 Ιουλίου 2005 στο θέατρο της Επιδαύρου αλλά επαναλήφθηκε αρκετές φορές σε ανοιχτά θέατρα σε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο, με τους ίδιους συντελεστές.

[Επεξεργασία] Διακρίσεις

Με πρωτοβουλία του ίδιου, οργανώθηκε η μεγαλύτερη συναυλία για το Κυπριακό το 1994 στο Brendan Byrne Arena του New Jersey. Μετά την επική συναυλία στην Αρένα του Brendan Byrne του New Jersey, ο Γιώργος Νταλάρας βρέθηκε στην Ουάσινγκτον για να παραλάβει από τον γερουσιαστή Edward Kennedy μία από τις πιο έγκυρες και τιμητικές διακρίσεις, το Διεθvές Βραβείo "Kennedy" σε αναγνώριση του ανθρωπιστικού του έργου.

Σε ειδική τελετή που πραγματοποιήθηκε στο «Σπίτι της Κύπρου» στην Αθήνα στις 2 Ιουνίου του 1998, ο Γιώργος Νταλάρας ανακηρύχθηκε επίτιμος πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας, παραλαμβάνοντας και το κυπριακό διαβατήριο, ως αναγνώριση της συνεισφοράς του στην επίλυση του Κυπριακού προβλήματος. Στην τελετή παραβρέθηκε ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος, ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού Λυκούργος Κάππας, ο πρέσβης της Κύπρου στην Αθήνα κ. Χριστόδουλος Πασιαρδής, ο Μάριος Τόκας, ο Μιχάλης Χριστοδουλίδης και άλλοι πολλοί φίλοι του. Με την εκδήλωση αυτή ολοκληρώθηκαν και οι εκδηλώσεις για τα δεκάχρονα του «Σπιτιού της Κύπρου». Έτσι με την ευκαιρία αυτή ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου επέδωσε το μετάλλιο των δέκα χρόνων του «Σπιτιού της Κύπρου» στον -Κύπριο πλέον- τραγουδιστή.

Τον Αύγουστο του 1998 το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού τίμησε την καλλιτεχνική και κοινωνική προσφορά του Γιώργου Νταλάρα σε μια ξεχωριστή εκδήλωση στην Ολυμπία με την παρουσία προσωπικοτήτων από όλο τον κόσμο. "Η λέξη γενναιοδωρία είναι αυτή που χαρακτηρίζει τον Γιώργο και με τα δύο συνθετικά της. Ο Γιώργος είναι γενναίος και το τραγούδι του είναι δώρο στον πολιτισμό". Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Κώστα Γαβρά.

Στις 25 Απριλίου του 1999 σε τελετή που έγινε στα γραφεία του Δήμου Αμμοχώστου στη Λεμεσό, ο Γιώργος Νταλάρας αναγορεύθηκε σε επίτιμο δημότη της Αμμοχώστου και απονεμήθηκε το σπασμένο κλειδί, σύμβολο της συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής της πόλης της Αμμοχώστου, καθώς και τιμητικό δίπλωμα, ως δείγμα αναγνώρισης κι εκτίμησης της συνεχούς και ανιδιοτελούς προσφοράς του στον αγώνα της Κύπρου.

Κατά καιρούς έχει τιμηθεί με αρκετές ακόμα διακρίσεις. Ορισμένες τιμές που του έχουν γίνει είναι: Βραβείο Έλληνα Πατριώτη Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης, Βραβείο Μπελογιάννης, Βραβείο Υπουργείου Πολιτισμού Γιουγκοσλαβίας, Βραβείο Δήμου Βελιγραδίου(στην διάρκεια των βομβαρδισμών), Βραβείο Κυπριακής Πρεσβείας, Βραβείο από ΤΕΔΚΝΑ (Ένωση Δήμων και κοινοτήτων Αττικής), Βράβευση από Εργατικό Κέντρο Πειραιά, χρυσό παράσημο του Αποστόλου Βαρνάβα, Βραβείο Αγνοουμένων και Εγκλωβισμένων Κύπρου και άλλες πολλές διακρίσεις που αποτελούν μοναδική τιμή για τον άνθρωπο-πολίτη Γιώργο Νταλάρα.

Στις 9 Ιουνίου 2001 στη Νέα Υόρκη, του απονεμήθηκε το 11o Βραβείο Ελευθερίας από τον Παγκύπριο Σύνδεσμο σε μια εκδήλωση εκτίμησης για την προσφορά του καλλιτέχνη στον αγώνα για το κυπριακό.

Στις 8 Οκτωβρίου 2001 στο αμφιθέατρο της ΑΤΗΚ στη Λευκωσία, η ΑΤΗΚ τίμησε τον Γιώργο Νταλάρα για την προσφορά του στην Κύπρο και στον Ελληνικό Πολιτισμό. Ο Γενικός Διευθυντής της ΑΤΗΚ παρέδωσε στον καλλιτέχνη ένα μοναδικό γλυπτό, το οποίο κατασκευάστηκε ειδικά γι’ αυτόν.

Την Πέμπτη, 5 Οκτωβρίου 2006, με την έγκριση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, κ.Κόφι Ανάν και του Ύπατου Αρμοστή του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες κ. Antonio Guterres, ο Γιώργος Νταλάρας ανακηρύχθηκε ως ένας από τους επτά Πρεσβευτές Καλής Θέλησης για τους πρόσφυγες της Ύπατης Αρμοστείας παγκοσμίως (UNHCR). Η ανακήρυξή του έγινε σε ειδική τελετή στην Παλαιά Βουλή, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια.

[Επεξεργασία] Trivia

• Λόγω της απουσίας του πατέρα του από το σπίτι, ο Γ.Νταλάρας δούλευε από 7 χρονών έως και 15 χρονών ταυτόχρονα με το σχολείο του. Η πρώτη του δουλειά ήταν η μεταφορά πάγου. Συνολικά, στα παιδικά του χρόνια, έκανε 23 διαφορετικά επαγγέλματα όπως, βοηθός καφενείου (στο πρωτοδικείο της Αθήνας), βοηθός σε βιβλιοδετείο, τεχνικός αυτοκινήτων, γρασαδόρος σε πλυντήρια αυτοκινήτων, εργάτης σε οικοδομή, βοηθός επισκευών σκαπτικών μηχανημάτων, οξυγονοκολλητής, βοηθός χρυσοχόου κλπ.
• Του αρέσει πάρα πολύ η θάλασσα και πολλά καλοκαίρια τα περνάει στην Σύρο ψαρεύοντας. Μάλιστα, όταν ήταν παιδί ήθελε να γίνει μηχανικός στα καράβια από την αγάπη που έχει στις μηχανές αλλά και στην θάλασσα. Έτσι, όταν τελείωσε το δημοτικό σχολείο παρακολούθησε μαθήματα για να γίνει μηχανικός στην τεχνική σχολή «Γαλιλαίος» της οδού Πειραιώς.
• Το 1964, σε ηλικία 15 ετών, είχε φτιάξει κάποια συγκροτήματα με φίλους του. Κάποια από αυτά ήταν οι "Electronics" και οι "Crazy Boys" στα οποία παίζανε μουσική επιρεασμένη από τους Beatles, τους Animals κλπ. Μάλιστα, με το συγκρότημα "Crazy Boys" είχαν κερδίσει ένα βραβείο σε ένα διαγωνισμό του REX.
• Την Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 1966 πήρε μέρος στο φεστιβάλ τραγουδιού που είχε διοργανώσει το περιοδικό "Το Μοντέρνο Τραγούδι", (το μπίλμπορντ της εποχής), και πήρε το πρώτο βραβείο.^[12]
• Το 1970, την ίδια περίοδο που εμφανιζόταν στο κέντρο "Stork" με την Μαρινέλλα, τα απογεύματα τραγουδούσε στην επιθεώρηση "Έρχονται δεν έρχονται" με τον θίασο της Ρένας Βλαχοπούλου στο Κηποθέατρο του Βασιλικού Κήπου.
• Το τραγούδι "Να 'τανε το '21" έχει την δική του ιστορία. Ηχογραφήθηκε πρώτα με τον Γ.Νταλάρα το 1970 και στο ρεφρέν είχε τους στίχους: "Να πολεμάω τις μέρες στα κάστρα / και το σπαθί μου να βγάζει φωτιά / και να κρατάω τις νύχτες με τ' άστρα / μια τουρκοπούλα αγκαλιά". Στη συνέχεια ηχογραφήθηκε και με τον Γρ.Μπιθικώτση πάλι με το ίδιο ρεφρέν. Οι στίχοι όμως της Σ.Τσώτου θεωρήθηκαν προσβλητικοί και το Τουρκικό προξενείο στην Αθήνα διαμαρτυρήθηκε και έπειτα από διάβημα του αποσύρθηκαν οι δίσκοι 45 στροφών με το τραγούδι αυτό. Έτσι, το τραγούδι ξαναηχογραφήθηκε και από τους δύο, αυτή τη φορά όμως με τη λέξη "ομορφούλα" στο ρεφρέν (αντί "τουρκοπούλα") και κυκλοφόρησαν πάλι σε νέους δίσκους 45 στροφών. Στη συνέχεια ξαναηχογραφήθηκε από τον Γ.Νταλάρα για το μεγάλο δίσκο με το γενικό τίτλο "Να 'τανε το '21".
• Στον δίσκο "Μικρά Ασία" (1972) έκανε την πρώτη ουσιαστική εμφάνισή της η Χάρις Αλεξίου.
• Το τραγούδι "Ο τραγουδιστής" που είπε ο Νταλάρας το 1983, ήταν να το πρωτοπεί ο Στέλιος Καζαντζίδης το 1977 σε ένα δίσκο που θα έκανε με τον Χρήστο Νικολόπουλο. Τελικά ο δίσκος αυτός του Καζαντζίδη με τον Νικολόπουλο δεν ηχογραφήθηκε ποτέ, παρόλα αυτά, ο Στέλιος Καζαντζίδης το 1989 ηχογράφησε στο δίσκο "Οτι δεν είπα" το τραγούδι "Ο τραγουδιστής".
• Πολλοί συνάδελφοι του Γ.Νταλάρα τον αποκαλούν "θείο". Το παρατσούκλι αυτό είχε ξεκινήσει σαν αστείο, όταν ο Γ.Νταλάρας είχε κάνει μία φορά δώρο ένα κασετόφωνο στον Χάρη Κατσιμίχα και από τότε ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας τον φωνάζουν θείο. Έπειτα έγινε γνωστό και άρχισαν και άλλοι συνάδελφοι και φίλοι του να τον αποκαλούν θείο, ο καθένας για δικούς του λόγους.
• Το 1992 είχε πάρει μέρος σε μία συναυλία με τους Jethro Tull στην οποία είπε δύο τραγούδια ντουέτο με τον Ian Anderson. Το πρώτο ήταν το παραδοσιακό τραγούδι "John Barleycorn" το οποίο μπήκε και στο δίσκο "A little light music" (1992) και το δεύτερο ήταν το "Ruby Tuesday" του Mick Jagger, το οποίο ήταν να μπει και αυτό στον δίσκο αλλά τελικά δεν μπήκε.[6][7].
• Το 1997 ξεκίνησε μία δικαστική διαμάχη με τον Τζίμη Πανούση, η οποία έλαβε τέλος σχεδόν 7 χρόνια αργότερα. Το 1997 σε μία παράστασή του ο Τζίμης Πανούσης εμφάνιζε τον Γ.Νταλάρα να τραγουδά σε βιντεοκλίπ και με ειδική μίξη εικόνας εμφανιζόταν να τρέχουν χρήματα από το στόμα του. Επίσης σατίριζε τον Γ. Νταλάρα ότι εκμεταλλευόταν την ευαισθησία του κυπριακού λαού και ότι οι συναυλίες υποστήριξης της Κύπρου δεν γίνονταν τόσο αφιλοκερδώς όσο παρουσιαζόταν στο κοινό. Ο Νταλάρας του έκανε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση και παράλληλα ζήτησε με αίτηση ασφαλιστικών μετρων να απαγορευτεί στον Πανούση με δικαστική απόφαση να αναφέρει το όνομά του δημοσίως. Η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων έγινε δεκτή και από τότε ο Πανούσης χρησιμοποιεί τη λέξη «ακατονόμαστος», υπονοώντας προφανώς τον Γ. Νταλάρα. Στο ποινικό σκέλος της υπόθεσης στην απολογία του στο δικαστήριο ο Τ.Πανούσης υποστήριξε ότι δεν γνωρίζει εάν όντως ο Νταλάρας πήρε χρήματα για τις συναυλίες του και ότι κάτι τέτοιο δεν τον ενδιαφέρει, γιατί σκοπός της σάτιρας ήταν το κατεστημένο και όχι προσωπικά ο Γ. Νταλάρας. Τελικά, το 2004 έπειτα από αλλεπάλληλες δίκες (στις οποίες ο μηνυτής Γ. Νταλάρας πάντα κέρδιζε) το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου δεν δέχτηκε τον ισχυρισμό του Τζ. Πανούση ότι καλυπτόταν από τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία της τεχνης και επιβεβαίωσε την καταδίκη του από το Εφετείο για εξύβριση (όπως στο μεταξύ είχε μετατραπεί η κατηγορία). [8][9][10]
• Στις 11 Ιουλίου του 2001 σε συναυλία του Sting στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, ο Sting μοιράστηκε την σκηνή μαζί με τον Γ.Νταλάρα για να πούνε μαζί ντουέτο το "Mad about you". Ο Γιώργος Νταλάρας είχε συμπράξει με τον Sting για πρώτη φορά το 1988, στη συναυλία της Διεθνούς Αμνηστίας, ξανά στο Ολυμπιακό Στάδιο. Τα επόμενα χρόνια συναντήθηκαν άλλες δύο φορές στο Open Air Φεστιβάλ του Αμβούργου και στη Γαλλία.
• Τον Φεβρουάριο του 2007, στην γκαλερί «Αιγόκερως» στο Κολωνάκι, πραγματοποιήθηκε έκθεση με τίτλο «Ρόδι και κόκκινο στον αστερισμό της Αγάπης». Τραγουδιστές, ποιητές, δημοσιογράφοι, συγγραφείς, σκηνογράφοι, ηθοποιοί, σκηνοθέτες, αρχιτέκτονες, ζωγράφισαν και προσφέραν τα έργα τους για τις ανάγκες της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών. Μεταξύ των δημιουργών, ο Γιώργος Νταλάρας, ζωγράφισε ένα ρόδι (εμπνευσμένο από τον τίτλο της έκθεσης) και η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, φωτογράφισε τη χειμωνιάτικη Σαντορίνη. Η έκθεση ήταν μια ιδέα της Μερόπης και Χριστίνας Πρέκα στη μνήμη του πρόωρα χαμένου Πάρι Πρέκα, ενός ποιητή ζωγράφου.[11]

[Επεξεργασία] Παραπομπές

[Επεξεργασία] Πηγές

• Dalaras Internet Community - http://www.dalaras.com/forum/index.php

[Επεξεργασία] Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• Επίσημη Ιστοσελίδα
• Ανεπίσημη Ιστοσελίδα