Travis
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
| Travis | |
|---|---|
 Travis |
|
| Χώρα προέλευσης | Σκωτία |
| Παρουσία | 1990 - σήμερα |
| Μουσικό είδος | Indie rock, Britpop |
| Δισκογραφική εταιρεία | Indepediente |
| Μέλη | Fran Healy Dougie Payne Andy Dunlop Neil Primrose |
| Ιστοσελίδα | www.travisonline.com |
Οι Travis είναι ένα indie rock συγκρότημα από τη Γλασκόβη της Σκοτίας, που αποτελείται από τους Fran Healy, Dougie Payne, Andy Dunlop και Neil Primrose. Στους Travis έχει απονεμηθεί δύο φορές το βραβείο του «Βρετανικού άλμπουμ της χρονιάς» στα ετήσια Brit awards, και υποστηρίζεται συχνά πως αυτοί προετοίμασαν το έδαφος για μεταγενέστερα Βρετανικά συγκροτήματα όπως οι Coldplay και οι Keane. Έχουν κυκλοφορήσει τέσσερα στούντιο άλμπουμ, αρχίζοντας με το Good Feeling το 1997. Το πέμπτο στούντιο άλμπουμ τους, με τίτλο The Boy With No Name αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 7 Μαΐου του 2007 σε παραγωγή του Nigel Godrich, επί σειρά ετών παραγωγού των ίδιων καθώς και των Radiohead και Beck.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Σχήμα
- Fran Healy – πρώτα φωνητικά, κιθάρα, πιάνο
- Dougie Payne – μπάσο, δεύτερα φωνητικά, εναλλακτικά πρώτα φωνητικά
- Andy Dunlop – πρώτη κιθάρα, μπάντζο, πλήκτρα. δεύτερα φωνητικά
- Neil Primrose - τύμπανα, κρουστά
[Επεξεργασία] Ιστορία
[Επεξεργασία] Η δημιουργία και τα πρώτα χρόνια (1990-1995)
Το συγκρότημα που μετεξελίχθηκε στους Travis αρχικά λεγόταν Running Red. Διαμορφώθηκε τότε από τους αδελφούς Chris και Geoff Martyn. Ένας σχολικός φίλος από την ακαδημία Lenzie (ο Andy Dunlop), μπήκε στο συγκρότημα ως κιθαρίστας, ενώ σύντομα ακολούθησε ο Neil Primrose στα τύμπανα. Το σχήμα ολοκληρώθηκε από μια γυναίκα τραγουδίστρια και μετονομάστηκε σε Glass Onion από Running Red (Glass Onion ήταν το όνομα ενός τραγουδιού των Beatles που γράφτηκε και ερμηνεύτηκε από τον Τζον Λέννον). Μετά την αποχώρηση της τραγουδίστριάς τους, την Άνοιξη του 1991, έψαξαν για έναν νέο τραγουδιστή. Μέσω του Primrose βρήκαν ένα μουσικά ανεκπαίδευτο σπουδαστή καλών τεχνών, τον Fran Healy, ο οποίος έγινε μέλος του συγκροτήματος έπειτα από μια πρόσκληση του Primrose για ακρόαση. Ο Healy ενώθηκε με το συγκρότημα την ημέρα που γράφτηκε στη Σχολή Τέχνης της Γλασκόβης, το φθινόπωρο του 1991. Δύο χρόνια αργότερα, με την επιλογή της μουσικού στυλ που θα κρατούσε το συγκρότημα, ο Healy εγκατέλειψε τη Σχολή Τέχνης, και εμπνευσμένος από τραγουδοποιούς όπως η Joni Mitchell, αμέσως μετά, πήρε την ευθύνη να γράψει τραγούδια. Με τους αδελφούς Chris και Geoff Martyn στο μπάσο και στα πλήκτρα, το 1993, το πενταμελές συγκρότημα κυκλοφόρησε το φτιαγμένο από τους ίδιους CD, "The Glass Onion EP, το οποίο περιλάμβανε τα κομμάτια "Dream On", "The Day Before," "Free Soul" and "Whenever She Comes Round." Κυκλοφόρησαν 500 αντίτυπα του EP (τα οποία πρόσφατα εκτιμήθηκαν σε £1000 το κάθε ένα). Τελικά, το συγκρότημα μετονομάστηκε ακόμα μια φορά, σε Travis - από το χαρακτήρα που έπαιξε ο Harry Dean Stanton στην ταινία Παρίσι, Τέξας του Βιμ Βέντερς.
Το συγκρότημα κέρδισε ένα διαγωνισμό ταλέντων που οργανώθηκε από τη “Music In Scotland Trust”, η οποία υποσχέθηκε £2,000 και έτσι οι Travis θα μπορούσαν να διαπραγματευτούν-κυνηγήσουν ένα νέο σεμινάριο μουσικής στη Νέα Υόρκη. Εντούτοις, δύο εβδομάδες προτού ορίσουν να φύγουν, το βραβείο δόθηκε αντί για αυτούς στη "Music In Scotland Trust Directory." Όταν στάλθηκε ένα αντίγραφο του καταλόγου, το συγκρότημα παρατήρησε ότι φάνηκε να συμπεριλαμβάνετε εκεί κάθε συγκρότημα της Σκωτίας - εκτός από αυτούς. Σε μια επίσκεψη στη Σκωτία, του Αμερικανού τεχνικού και παραγωγού, Niko Bolas (ο οποίος είχε συνεργαστεί για πολύ καιρό με το Neil Young και τους Rolling Stones) συντονίζοντας το ραδιόφωνο και ακούγοντας μια συζήτηση με τους Travis στο Radio Scotland, και ακούγοντας κάτι από τη μουσική του συγκροτήματος ταξίδεψε αμέσως να στο Περθ για να τους δει. Healy: "Μας είπε ότι ήμασταν ****, μας πήρε στο στούντιο για τέσσερις ημέρες, και μας δίδαξε πώς να παίζουμε κατάλληλα, σαν συγκρότημα. Ήταν μπολσεβίκος, αγενής, και τυχοδιώκτης της Νέας Υόρκης. Δεν πίστεψε τους στίχους μου και μου είπε να γράψω τι πιστεύω και όχι να λέω ψέματα. Ήταν μια Mary Poppins, μας ανακάτεψε." Τρία χρόνια αργότερα, όταν οι Travis έπαιξαν στη Νέα Υόρκη αφιέρωσαν το “All I Want to Do Is Rock” (το πρώτο single του συγκροτήματος που γράφτηκε με 600 λίρες, έξοδα της μητέρας του Healy) στον Bolas που ήταν στο ακροατήριο, αυτός έκλαψε.
Με τον ξαφνικό θάνατο του παππού του, ο γεμάτος θλίψη Healy κλείστηκε στον εαυτό του, που αρνιόταν να μιλήσει σε όλους. Αναδυόμενος μια εβδομάδα αργότερα, και με ένα σαφές όραμα για το που ήθελε τώρα οι Travis και η μουσική τους να πάνε, ο Healy έδωσε το management του συγκροτήματος, έκανε ατζέντη τους τον Geoff Martyn που μέχρι τότε έπαιζε πλήκτρα, και αντικατέστησε τον μπασσίστα και αδελφό του Geoff, Chris, με τον καλύτερο φίλο του Dougie Payne – άλλον ένα μαθητή τέχνης και βοηθό σε κατάστημα Levi’s. Εντυπωσιακό είναι ότι ο Payne δεν είχε ακουμπήσει μπάσο πριν από αυτό. Δύο εβδομάδες αργότερα, με τον Payne να έχει ολοκληρώσει μια σειρά συντριπτικών μαθημάτων για το μπάσο στην κρεβατοκάμαρά του, το συγκρότημα έπαιξε μαζί για πρώτη φορά για ελεύθερο διάστημα στο Horse Shoe Bar. Έτσι ολοκληρώθηκε το σχήμα που παραμένει άθικτο ως σήμερα. Healy: "Θυμάμαι στεκάμενοι και πηγαίνοντας εκεί, Αυτό ήταν, αυτό ήταν το «παλιο»-συγκρότημα. Τα αστέρια είχαν ευθυγραμμιστεί, και τα πυροτεχνήματα είχαν εξαφανιστεί. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ." Payne: "Ξέρετε εκείνο το σημείο στο Μάγο του Όζ, όπου μαζεύονται μαζί και κατεβαίνουν το δρόμο. Αυτό αισθάνθηκα... εκτός κι αν κατεβαίναμε το δρόμο που λιθοβόλησε τα καρύδια μας. Πήγαμε για έναν Ινδικό μπουφέ και τον πήραμε απολύτως. Σε εκείνο το σημείο, όλα σταμάτησαν. Ήταν μια στιγμή συνολικής σαφήνειας, ξέραμε ότι επρόκειτο να είναι εντάξει."
[Επεξεργασία] Good Feeling (1996-1998)
Με τους Travis να έχουν περάσει το προηγούμενο έτος παίζοντας στο Horse Shoe Bar και στην ευρύτερη περιοχή της Γλασκώβης και της Σκωτίας, ο Healy και ο Payne πήγαν στο Λονδίνο να βρουν ένα μέρος για live, ένα για πρόβες, και ένα manager - βρίσκοντας και τα τρία μέσα σε μια ημέρα. Το συγκρότημα έπαιξε το πρώτο του σόου στο Λονδίνο στο διάσημο Dublin Castle στο Camden. Ένα demo που είχαν κάνει κατέληξε στον Andy MacDonald, ιδιοκτήτη της Go! Discs Records και ιδρυτή της Independiente Records. Έχοντας πολύ καλή αντίληψη, υπέγραψε με τους Travis για £100,000 (όπως λέγετε) από τα δικά του χρήματα. Το συγκρότημα υπόγραψε προσωπικά στον MacDonald, και όχι στην εταιρία – εάν ο MacDonald αφήσει κάποια στιγμή την Sony- ή την χρηματοδοτούμενη από αυτήν Independiente Records, το συγκρότημα πάει μαζί του (αυτή η μορφή συμφωνίας αναφέρεται στη βιομηχανία συνήθως ως πρόταση "golden handcuffs" -χρυσών χειροπεδών).
Παραγωγή του Steve Lillywhite (γνωστό από τους U2), το πρώτο studio album των Travis, το Good Feeling του 1997, είναι η πιο rock και οπτιμιστική ηχογράφηση που έκανε το συγκρότημα μέχρι σήμερα. Ηχογραφήθηκε στα θρυλικά Bearsville Studios του Woodstock στη Νέα Υόρκη (το μέρος που ηχογραφούσαν οι αγαπημένοι των Travis, The Band) το album που περιλαμβάνει singles όπως τα "All I Want to Do Is Rock", "U16 Girls", το Beatle-ικό "Tied to the 90's", "Happy" and "More Than Us". Το album έφθασε στο αριθμό 9 των Βρετανικών charts, αλλά χωρίς να παίζεται πολύ από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, γλίστρησε σχετικά γρήγορα από τα charts. Αν και ανακοίνωσε την άφιξη των Travis στη Βρετανική μουσική σκηνή, έλαβε εξαιρετικά θετικές κριτικές, και ουσιαστικά διεύρυνε την βάση των οπαδών των Travis, πούλησε μόνο 40.000 αντίτυπα. Μετά από την κυκλοφορία του, οι Travis περιόδευσαν εκτενώς και οι ζωντανές εμφανίσεις – για τις οποίες οι Travis έγιναν διάσημοι - ενισχύουν περαιτέρω τη φήμη τους. Αυτό περιέλαβε support slots για τους Oasis στη Βρετανία, μετά από τα οποία ο Noel Gallagher έγινε ένας ειλικρινής οπαδός τους.
[Επεξεργασία] The Man Who (1999-2000)
Αμέσως μετά από την κυκλοφορία, του δεύτερου album των Travis, «The Man Who» το 1999 – παραγωγή του Nigel Godrich, και που ηχογραφήθηκε στο Chateux της Γαλλίας (με συμπαραγωγή του Mike Hedges) και που συνεχίστηκε (μεταξύ άλλων στούντιο) στα Abbey Road Studios στο Λονδίνο. Αν και εισήχθηκε στον αριθμό 7 των charts, με λίγο παίξιμο των singles του album από τα ραδιόφωνα, γρήγορα έπεσε χαμηλά. Το χειρότερο ήταν ότι πολλοί κριτικοί που είχαν παινέψει το rock Good Feeling, απαξίωσαν εντελώς το νέο album για την στροφή του συγκροτήματος σε πιο μελωδικό και μελαγχολικό υλικό (π.χ. το ΝΜΕ έγραψε "Οι Travis θα γίνουν οι καλύτεροι όταν σταματήσουν να κάνουν λυπημένες, κλασικές ηχογραφήσεις"). Εντούτοις, όταν το album στο νούμερο 19, αυτό σταμάτησε. Ο κόσμος άρχισε να μαθαίνει αυθόρμητα από στόμα σε στόμα το single "Why Does It Always Rain on Me?" και τα ραδιόφωνα άρχισαν να το παίζουν περισσότερο. Όλα αυτά αύξησαν την απήχηση και την προσοχή προς τους Travis και το album άρχισε να επανέρχεται στα charts. Έπειτα, το 1999 στο Glastonbury Festival οι Travis ανέβηκαν στη σκηνή να ερμηνεύσουν το "Why Does It Always Rain on Me" άρχισε να βρέχει με το που ακούστηκε ο πρώτος στίχος, ενώ είχε πολλές ώρες να βρέξει . Την επόμενη μέρα το περιστατικό ήταν σε όλες τις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις, το τραγούδι έγινε ύμνος (το τραγούδι αυτό θεωρείτε ευρέως, όπως και το ίδιο το album, ως ένα από τα καλύτερα της δεκαετίας), τραγουδήθηκε από όλους και αυξήθηκε το ραδιοφωνικό παίξιμο αυτού και των άλλων singles του album. Όλα αυτά οδήγησαν το «The Man Who» να ανέλθει στη πρώτη (#1) θέση των Βρετανικών charts. Τελικά το 2000, το album πήρε το βραβείο για το καλύτερο album στα Brit awards,και οι Travis αυτό του καλύτερου συγκροτήματος. Το περιοδικό της μουσικής βιομηχανίας «Music Week» τους απένειμε τις ίδιες τιμές, ενώ στα Ivor Novellos, οι Travis πήραν το βραβείο του καλύτερου τραγουδοποιού και του καλύτερου σύγχρονου τραγουδιού. Μέχρι το 2001, μία στις οκτώ Βρετανικές οικογένειες είχαν ένα αντίτυπο του «The Man Who». Μετά την κυκλοφορία του «The Man Who» οι Travis μια εκτενή παγκόσμια περιοδεία με 237 εμφανίσεις, συμμετέχοντας στο 2000 Glastonbury, στο T in the Park, στο V Festival, και σε μια περιοδεία στις ΗΠΑ μαζί με τους Oasis. Στο Λος Άντζελες, μια εμφάνιση του συγκροτήματος σε ένα μεγάλο κατάστημα ανάγκασε την αστυνομία να κλείσει το Sunset Strip. Η ευγενής, μελωδική προσέγγιση του «The Man Who» σφράγισε τον σημερινό ήχο της Britpop και ενέπνευσε ένα νέο κύμα Βρετανικών rock συγκροτημάτων, όπως οι Coldplay και οι Starsailor, τα οποία σύντομα ενώθηκαν -άτυπα- με τους Travis στη πρόκληση της κατάκτησης των charts από τις urban και dance κυκλοφορίες. Ο τίτλος «The Man Who» προέρχεται από το βιβλίο «The Man Who Mistook His Wife for a Hat» του Αμερικανού νευρολόγου Οliver Sacks.
[Επεξεργασία] The Invisible Band (2001-2002)
Το επόμενο album των Travis «The Invisible Band» (2001), με παραγωγό και πάλι το Nigel Godrich, απεικόνισε τη γνήσια πεποίθηση του συγκροτήματος ότι η μουσική τους - το τραγούδι - είναι σημαντικότερη από τη συγκρότημα από βρίσκετε πίσω από αυτήν. Συμπεριλαμβάνοντας τραγούδια όπως το "Sing" (το πιο πολύ-παιγμένο τραγούδι στο Βρετανικό ραδιόφωνο εκείνο το καλοκαίρι), το "Side", το McCartney-ικό "Flowers in the Window", το "Indefinitely", το "Pipe Dreams" και το "The Cage", και ηχογραφημένο στα Ocean Way Studios στο Λος Άντζελες, το album κατέκτησε ξανά την πρώτη (#1) θέση στα Βρετανικά charts, λαμβάνοντας γενικά μεγάλη αναγνώριση από του κριτικούς και παίρνοντας ξανά το βραβείο για το καλύτερο album στα ετήσια Brit awards. Βραβεύτηκε επίσης ως καλύτερο album της χρονιάς και στο «Top of the Pops». Το album άσκησε επίσης επίδραση και πέρα από τον Ατλαντικό, ενισχύοντας τη δημοτικότητα του single «Coming Around» στις ΗΠΑ (ενός κομματιού που δεν υπήρχε σε κανένα album και με τις συγχορδίες του σε 12χορδη κιθάρα θύμιζε Byrds). Οι Travis υποστήριξαν ξανά την κυκλοφορία του «The Invisible Band» με μια εκτενή παγκόσμια περιοδεία.
Εντούτοις, το 2002 τα πράγματα διακόπηκαν αιφνιδιαστικά για τους Travis. Τη συγκρότημα παραλίγο να διαλυθεί μετά το ατύχημα που είχε ο Neil Primrose. Ο Primrose πήδηξε ορμητικά σε μια ρηχή πισίνα στη Γαλλία –κατά την περιοδεία του συγκροτήματος-. Σπάζοντας το λαιμό του, ήταν σχεδόν νεκρός εξ’ αιτίας της ζημίας που είχε στην σπονδυλική του στήλη. Επίσης εάν δεν ήταν εκεί τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος, θα είχε πνίγει. Παρά τη δριμύτητα του ατυχήματος, ο Primrose από τότε έχει αναρρώσει πλήρως. Ο Healy αργότερα είπε για εκείνη την περίοδο: "Μικρές ρωγμές είχε άρχισαν να εμφανίζονται το 2001, κάπου εκεί που κυκλοφόρησε το «The Invisible Band». Δεν είχαμε περιμέναμε το «The Man Who»να πάει τόσο καλά. Ήταν συναισθηματική απότομη αλλαγή για μας. Όντας Σκωτσέζοι, είμαστε πολύ απρόθυμοι στο να γίνουμε διάσημοι pop stars. Είναι κωδικοποιημένο στο DNA μας να μη μπορούμε να είμαστε μπρούτζινοι ή επιδεικτικοί. Αλλά ξαφνικά, δεν ήμαστε πια αυτό το μικρό συγκρότημα στη Γλασκώβη. Έπρεπε απελπισμένα να ωριμάσουμε και να επαναξιολογηθούμε. Μετά από το ατύχημα του Neil παραλίγο να έρθει το τέλος για τους Travis - αυτό το συγκρότημα δεν θα υπήρχε πλέον χωρίς ένα από τα τέσσερα μέλη - αλλά μας δόθηκε μια άλλη πιθανότητα."
[Επεξεργασία] 12 Memories και Singles (2003-2005)
Με τον Primrose να έχει αναρρώσει, οι Travis ανασυγκροτήθηκαν και επαναξιολογήθηκαν. Πηγαίνοντας σε ένα εξοχικό σπίτι στο Crear της Δυτικής Σκωτίας, έφτιαξαν ένα μικρό στούντιο. Για πάνω από δύο εβδομάδες, έψαξαν και βρήκαν εννέα νέα τραγούδια που θα αποτελούσαν τη βάση του τέταρτου studio album τους, «12 Memories» (2003). Η παραγωγή ήταν από τους ίδιους τους Travis καθώς και από τους, Tchad Blake, και Steve Orchard. Το album χαρακτήρισε μια κίνηση στην πιο οργανική, ευμετάβλητη και πολιτική πλευρά του συγκροτήματος. Αν και αυτό φάνηκε να ξένισε μερικούς fans, το album έλαβε γενικά τις πολύ θετικές κριτικές (π.χ., "έπειτα, φυσικά, είναι οι Travis και το album τους «12 Memories» [Epic]. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να κάτσετε να το ακούσετε ολόκληρο, και αυτό θα σας πάρει σε ένα πραγματικό ταξίδι. Είναι σαν τα παλιά album. Είναι όπως το «Revolver» των Beatles [1966]. Η φωνή και οι στίχοι του Fran Healy είναι γοητευτικοί και όμορφοι "- Elton John). Singles όπως το "Re-Offender" τα πήγαν πολύ καλά στα βρετανικά charts, και το ίδιο το album έφθασε στη θέση 3. Όμως έχασαν έδαφος στις ΗΠΑ, όπου οι Coldplay είχαν κερδίσει έδαφος από τους Travis, κατά τη διάρκεια της απουσίας τους το 2002. Από τα ιδιαίτερα σημεία του album ήταν το τραγούδι, «The Beautiful Occupation»- ένα κομμάτι που γράφτηκε ένα χρόνο πριν την εισβολή των στρατευμάτων των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου στο Ιράκ. Το «Re-Offender», ήταν ένα τραγούδι για τη βία στο σπίτι και το «Some Sad Song» (το κρυμμένο 12 ο κομμάτι), ένα τραγούδι που ο Healy το έγραψε και το ερμήνευσε απλά στο πιάνο. Το δημοφιλές του ραδιοφώνου «Love Will Come Through» κυκλοφόρησε σαν download single, για την ενίσχυση της Spinal Injuries Trust. Ακόμα το «Love Will Come Through» παίχτηκε ως τελευταίο τραγούδι στο τρίτο επεισόδιο (μιας περιόδου) του Grey's Anatomy.
Το 2004, οι Travis ολοκλήρωσαν έναν ιδιαίτερα επιτυχή περιοδεία στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη (που στο Ηνωμένο Βασίλειο είχε ως supporters τους Keane), ενώ το 2005, κυκλοφόρησαν μια επιτυχής συλλογή με τα singles τους, το «Singles», καθώς επίσης και ένα νέο single , το «Walking in the Sun». Αυτό ακολουθήθηκε με μια σειρά από μικρά, οικείες εμφανίσεις σε βρετανικά venues όπως στο «Cavern Club» του Λίβερπουλ, το «Mean Fiddler» του Λονδίνου, και το Barrowlands της Γλασκώβης. Ενώ ήταν σε περιοδεία, το συγκρότημα έκανε μια σειρά αυτοσχέδιων ακουστικών «busks», συγκεντρώνοντας χρήματα για το φιλανθρωπικό The Big Issue. Εκτός από την περιοδεία, ήταν και οι επικεφαλείς του 2005 Isle of Wight Festival και του T in the Park. Στις 2 Ιουλίου του 2005, οι Travis εμφανίστηκαν στη συναυλία του Live 8 στο Λονδίνο, και τέσσερις ημέρες αργότερα, στη συναυλία The Final Push στο Εδιμβούργο μπροστά σε 50.000 . Οι Travis συμμετείχαν επίσης στην επαναηχογράφηση του «Do They Know It's Christmas?» από την Band Aid 20 (ο Healy και ο φίλος του Nigel Godrich παίζουν βασικούς ρόλους στην οργάνωση αυτή. Ο Healy είναι μέρος του κίνησης Make Poverty History, έκανε δύο ταξίδια στο Σουδάν με the Save the Children Organization. Στις 13 Ιουλίου 2006, τα μέλη των Travis κόλλησαν ένα γιγαντιαίο αυτοκόλλητο post-it στην μπροστινή πόρτα του σπιτιού του Βρετανού Πρωθυπουργού, Tony Blair στην Downing Street που έγραφε: «Tony Blair - Some steps forward, much to do at the G8, make poverty history.»
[Επεξεργασία] The Boy With No Name (2006-σήμερα)
Οι Travis θα κυκλοφορήσουν το πέμπτο studio album, με το όνομα: «The Boy With No Name», στις 7 Μαΐου 2007. Ο Nigel Godrich είναι ο εκτελεστικός παραγωγός του album, ενώ ο Mike Hedges και ο Brian Eno έχουν αναμιχθεί επίσης. Το πρώτο single του album, «Closer», θα κυκλοφορήσει στις 23 Απριλίου. Το album έχει πάρει το όνομά του από τον γιο του Fran Healy, Clay. Και αυτό επειδή ο Fran και η σύζυγός του Nora δεν είχαν αποφασίσει σχετικά με το όνομα του μωρού μέχρι και μερικές εβδομάδες μετά απ’ τη γέννησή του
Στις 19 Ιανουαρίου, ο Chris Martin των Coldplay υποδέχτηκε πρώτος ένα νέο τραγούδι των Travis, το «Big Chair», στο Radio 1. Ο Martin σχολίασε, «Θα τελειώσουμε με μια απίστευτη αποκλειστικότητα, είμαστε πολύ προνομιούχοι για να το παίξουμε, είναι ένα νέο τραγούδι απ’ το συγκρότημα Travis, η συγκρότημα που έκανε την πρωτοπορία ώστε να δημιουργηθεί το δικό μου συγκρότημα καθώς και πολλά άλλα.» Το συγκρότημα έχει παίξει από τότε τα πέντε παρακάτω τραγούδια στην επίσημη σελίδα του στο MySpace: «Closer», «Three times and you lose», «Selfish Jean», «My Eyes», «Eyes Wide Open» and «Battleships». Περισσότερα τραγούδια αναμένονται να ακολουθήσουν. Το πρώτο single του album, "Closer," θα κυκλοφορήσει στις 23 Απριλίου 2007. Το video του single περιλαμβάνει έναν ρόλο από τον ηθοποιό και φίλο του συγκροτήματος, Ben Stiller. O Stiller παίζει τον ρόλο του προϊσταμένου του supermarket. Οι Travis έχουν επιβεβαιώσει πως θα παίξουν στο 2007 Coachella Music and Arts Festival, το Σάββατο 28 Απριλίου 2007.
[Επεξεργασία] B-Sides, Διασκευές και Άλλοι Καλλιτέχνες
Οι Travis είναι ξεχωριστοί δεδομένου ότι τα B-sides τους ξεπερνούν αριθμητικώς τα κομμάτια των albums. Mερικές φορές ακόμα και το ίδιο single κυκλοφορεί με διαφορετικά B-sides. Οι Travis έχουν κάνει επίσης διάφορες διασκευές, οι οποίες είναι είτε καταγραμμένες είτε ως B-sides στα singles, είτε ερμηνευμένα ζωντανά. Στα τραγούδια που έχουν διασκευάσει οι Travis περιλαμβάνουν τα παρακάτω: «River» και «The Urge For Going» του Joni Mitchell, «The Weight» των The Band, «All the Young Dudes» των Mott the Hoople, «Killer Queen» των Queen, «Rocket Man» του Elton John, «Gimme Some Truth» του John Lennon, «Here Comes The Sun» των The Beatles, «Back in Black» των AC/DC, «Suspicious Minds» του Elvis Presley, «Heroes» του David Bowie, «Baby One More Time» της Britney Spears, «Wichita Lineman» του Jimmy Webb, «Another Sleep Song» του Graham Nash, «You're a Big Girl Now» του Bob Dylan.
Το συγκρότημα έχει παίξει επίσης με διάφορους άλλους καλλιτέχνες, όπως με τον Paul McCartney, τον Graham Nash (γνωστός από τους Hollies and Crosby, Stills, Nash και Young) και τον Noel Gallagher των Oasis.
