Orientalistiko
El Vikipedio
Orientalistiko estas scienca disĉiplino, kiu okupiĝas pri studado de la kulturo de Mezoriento kaj Proksimoriento.
Oni ne konfuzu ĝin kun la ideologio orientismo. Foje oni trovas la vorton orientalismo, povantan signifi iun ajn el ambaŭ nocioj.
[redaktu] Historio
La orientalistiko kiel akademia disĉiplo fondiĝis en Parizo en 1795 per estigo de Ecole speciale des langues orientales. Tie studis Silvestre de Sacy (1758-1838), kiu forte influis la evoluon de la orientalistiko. Ĝi aperis en 1845 en Germanio kun fondo de Deutsche Morgenländische Gesellschaft, kiu dediĉis studadon al la sudokcidentaziaj kulturo kaj lingvoj.
- Asiriologio
- Iranistiko
- Turkologio
- Semitistiko
- Arabistiko
- islama scienco
- egiptologio
[redaktu] Gravaj orientalistoj
(alfabetvice)
- Nikita BIĈURIN
- Richard Francis Burton
- Jean-François Champollion
- Henri Corbin
- Alain Danielou
- René Grousset
- Lafcadio Hearn
- Thomas Edward Lawrence
- Max Müller
- Otto Blau (1828-1879)
- Carl Brockelmann
- Sir Richard Francis Burton (1821-1890)
- Edmund Castle (1606-1685)
- Jean Jacques Antoine Caussin de Perceval (1759-1835)
- Daniel Chwolson (1819-1899)
- James Darmesteter (1849]]-1894)
- Heinrich Ewald (1803-1875)
- Hamilton A. R. Gibb
- Ignaz Goldziher (1850-1921)
- Joseph von Hammer-Purgstall (1774-1856)
- Theodor Kotschy (1813-1866)
- Edward William Lane
- Bernard Lewis
- Louis Massignon (1883-1962)
- Theodor Nöldeke
- Friedrich Rückert (1788-1866)
- Karl Eduard Sachau (1845-1930)
- Silvestre de Sacy (1758-1838)
- Edward Said (1935-2003),
- Annemarie Schimmel (1922-2003)
- Ulrich Jasper Seetzen (1767-1811)
 |
 |
 |
 |
[redaktu] Vidu ankaŭ jenon:
- Bizanca imperio
- Koloniismo
- Edward Said
- Folkloro
- Modernismo
- Osmanida imperio
- Filologio
- Silka Vojo
- Ĉinologo
- Romantikismo
- Sufiismo
