Bjartmar Guðlaugsson

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Framan á plötunni „Í fylgd með fullorðnum“

Bjartmar Anton Guðlaugsson (13. júní 1952 — ) er íslenskur tónlistarmaður, skáld og myndlistarmaður sem átti sitt gullaldartímabil á níunda áratug 20. aldar. Vinsældir hans döluðu hinsvegar mikið þegar leið á tíunda áratuginn, er hann flutti til Danmerkur í fimm ár og hóf þar m.a. myndlistarnám. Þó þekkja flestir Íslendingar mörg lög eftir hann eins og „Súrmjólk í hádeginu“ (og cheerios á kvöldin), „Týnda kynslóðin“, „Fimmtán ára á föstu“, „Sumarliði er fullur“ o.fl.

[breyta] Ferill

Bjartmar var einn vinsælasti tónlistarmaður á Íslandi á níunda áratugnum, sló í gegn árið 1987 þegar hann gaf út vinsælustu plötu sína Í fylgd með fullorðnum. Platan var næstsöluhæsta plata ársins. Plötunni fylgdi hann eftir að ári með Með vottorð í leikfimi. „Tími þverslaufupoppsins er liðinn“, sagði Bjartmar í viðtali við Þjóðviljann árið 1986 og hafði nú sýnt fram á það svo ekki var um að villast.

Áður en hann sló í gegn með Í fylgd með fullorðnum, skrifaði Bjartmar texta fyrir aðra með góðum árangri, meðal annars fyrir Þorgeir Ástvaldsson, Björk o.fl. Hann hafði einnig gefið út breiðskífurnar Ef ég mætti ráða og Venjulegur maður auk smáskífunnar Þá sjaldan maður lyftir sér upp, sem hann gerði í samkrulli við Pétur poppara.

Þekktustu og vinsælustu lög Bjartmars eru vafalaust Týnda kynslóðin, Súrmjólk í hádeginu, 15 ára á föstu og Járnkallinn.

Bjartmari hefur oft tekist að fanga tíðarandann í textum sínum. Hann skýtur gjarnan á aðra íslenska tónlistarmenn, t.d. á Bubba og Megas í textanum Með vottorð í leikfimi, þar sem hann finnur í seinni tíð að „lífsspekin liggur í saltinu, rokinu og kláminu.“

Þar sem hann gengur lengst í þessum efnum verður satíran fullkomin, t.d. í laginu um Bastían. Textinn fjallar um ungt og ástfangið par, sem fer illa út úr samskiptum sínum við raunveruleikann. Textinn (og lagið) eru augljós skopstæling á óð Davíðs Oddssonar þáverandi borgarstjóra, Við Reykjavíkurtjörn, og lögin eru í raun fullkomnar andstæður. Bastían sá sem ákallaður er í laginu og það nefnt eftir, er að sjálfsögðu erkitýpa bæjarstjórans og vísun í frægan bæjarfógeta með sama nafni. Bæjarfógeti Bjartmars skekur hamarinn og sendir fulltrúa sinn, en í stað þess að bera skrifpúlt, stól og rúm inn í bárujárnshús við Bergþórugötuna, líkt og í texta Davíðs, „hann borðið og stólinn og skrifpúltið tók“. „Þeim hefði verið nær að byrja búskapinn við Bárujárnsgötuna“.