Nexweşiya parkinsonê
Ji Wîkîpediya
Nexweşiya parkinsonê yek ji nexweşiyên neurologîk e û mixabin sedî sed terapiya wê hêj nîne. Bi xerabûna fonksiyonên mejî xwe dide der. Pirranî li temendirêjan peyda dibe.
Cureyekê felcê ye. Heger sedem bê zanîn jê re "sendromên parkinsonien", heger neyê zanîn "îdyopatîk parkînson" tê gotin.
[biguherîne] Hin sîmptom û taybetiyên parkînsonê
- Cirifandin di organekê de destpêdike û di wê aliyê laş de xwe zêde dike
- Cirifandin di bêhnvedan û xewê de kêm dibe yan ji holê radibe
- Hêrsketin, westîn (betilîn) ditetikîne
- Di konsantrasyon ê tevgerê de xerabûn
- Mîmîk û taybetiyên rû winda dibin
- Çermê nexweş deforme dibe
- Di prognozên pêşketî de nexweş hişê xwe jî kêm an pirranî winda dike
- Çavên nexweş berejorê dişimitin
[biguherîne] Sedemên ku vê nexweşiyê ditetikînin an çêdikin
- Tûmor
- Sedemên genetîk
- Arterîoskleroz
- Cureyên trawmayan
- Jehrîbûn
- zêdebûna selûlayên sor di xwînê de
- Elementên kîmyayî û derman
- Sedemên ku nayên zanîn
Ev nexweşî cara yekemîn di sala 1817'î de ji aliyê James Parkinson ve hatiye keşfkirin û bi navê hatiye navkirin.
Terapî di hin kesan de hîç bersîvê nade lê di gelekan de dide. Pirranî dermanên ku neuroyan ditetikînin tê bikaranîn. Dîsa cihê ku problem heye tê tunekirin ku ev tenê êşa nexweş kêm dike. Bi operasyonan nexweşî tê ceribandin. Alîkariya sosyal pêwîst e.
