Airy-schijf
Van Wikipedia
Een Airy-schijf is een schijfvormige afbeelding zoals die door een optisch systeem van een puntvormige lichtbron afgebeeld wordt, zoals deze geformuleerd is door de astronoom George Biddell Airy. Door diffractie ontstaat in plaats van een punt een patroon van een centrale vlek omgeven door concentrische cirkels. De grootte van de schijf wordt bepaald door de golflengte van het licht en de diameter van het optische systeem, volgens de volgende formule (waarbij λ de golflengte is en d de diameter):
De Airy-schijf is de beperkende factor in het (theoretisch) oplossend vermogen van optische systemen. Met name speelt dit een rol bij telescopen waar bij visuele waarneming de maximaal bruikbare vergroting ongeveer 2× per millimeter diameter van het objectief is. Voor dicht bij elkaar gelegen sterren zullen de Airy-schijfjes elkaar overlappen, zodat een sterkere vergroting niet meer details laat zien.
