Bètablokker
Van Wikipedia
Bètablokkers (of bètareceptor-blokkerende stoffen) vormen een groep van geneesmiddelen. De werking berust met name op het voorkomen (blokkeren) dat prikkels het hart vanuit het zenuwstelsel kunnen bereiken. Bètablokkers worden veel toegepast bij de behandeling of preventie van boezemritmestoornissen. Ze vertragen de hartslag, waardoor het hart rustiger gaat pompen, en ze veroorzaken een verwijding van de bloedvaten. Hierdoor daalt de bloeddruk.
Het hart wordt algemeen minder belast, waardoor de zuurstofvraag ook daalt.
[bewerk] Mogelijke nevenwerkingen
- Sneller last van koude handen en voeten, door de lagere bloeddruk. Vooral mensen met de ziekte van Raynaud merken deze bijwerking doordat ze meer last krijgen van koude vingers en tenen.
- Duizeligheid, vooral bij opstaan uit bed of uit een stoel.
- Licht gevoel in het hoofd, lichte sufheid, moeite met inslapen, moeheid en zwakte. Dit gaat doorgaans na enkele dagen over.
- Maagdarmklachten, zoals misselijkheid, verstopping of diarree. Dit gaat doorgaans na enkele dagen over.
- Impotentie (zelden), door de lagere bloeddruk.
- Levendiger dromen en/of nachtmerries.
- Hypoglycemie (bij diabetespatiënten) wordt minder snel gevoeld.
- Meer last van benauwdheid bij astma, chronische bronchitis of longemfyseem.
[bewerk] Doping
Bètablokkers hebben een kalmerende invloed bij verrichtingen die om beheersing van de motoriek vragen. Het gebruik wordt vermoed bij geweerschutters, die hun schoten tussen de kloppingen van de halsslagader in wensen af te vuren. Een bètablokker zou een onregelmatige hartslag of een verhoogde hartfrequentie kunnen corrigeren. Bètablokkers zijn niet bij alle sporten verboden. Bij amateurschaken staat de betablokker niet langer op de zwarte lijst.
[bewerk] Beschikbare β-blokkers
|
|
|
