Blauwe anemoon
Van Wikipedia
| Blauwe anemoon | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Blauwe anemoon |
|||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||
| Anemone apennina |
|||||||||||||||||
 Blauwe anemoon |
De blauwe anemoon (Anemone apennina) is een lage vaste plant uit de Ranonkelfamilie, die van oorsprong uit Zuid-Europa komt. De plant komt in België en Nederland voor op beschaduwde grond in loofbossen en verwilderd in tuinen. De blauwe anemoon lijkt veel op de oosterse anemoon (Anemone blanda), maar verschilt daarvan doordat de oosterse anemoon geen behaarde kroonbladen heeft, de bloemsteel na de bloei knikt en de wortelbladeren geen gesteelde slippen hebben.
Inhoud |
[bewerk] Beschrijving
De plant wordt 10 tot 20 cm hoog, heeft lange, kruipende wortelstokken en vormt knolletjes. De wortelbladeren hebben kort gesteelde slippen.
De blauwe anemoon bloeit in maart en april met blauwe, soms witte of egaal roze, 2 tot 3,5 cm grote bloemen met 8 tot 14, soms tot 18, van buiten behaarde bloemdekbladen, die botanisch gezien kelkbladeren zijn. De helmknoppen zijn bleekgeel of wit. De bloemsteel is na de bloei rechtopstaand.
De vrucht is een eenzadige dopvrucht. Aan het zaad zit een mierenbroodje.
De plant komt in het wild voor in loofbossen op vochtig, voedselrijk zand en zandige klei.
Het melksap van de blauwe anemoon is iets giftig, omdat de stof protoanemonine in het sap voorkomt.
[bewerk] Tuin
Als stinzenplant geeft ze de voorkeur aan luchtige, humeuze grond.
Deling van de plant kan gebeuren wanneer het gebladerte na de groei volwassen is.
[bewerk] Buitenlandse namen
- Duits: Apennin-Windröschen
- Engels: Apennine Windflower
- Frans: Anémone bleue, Anémone des Apennins
[bewerk] Externe links
- SoortenBank.nl beschrijving en afbeeldingen
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Anemone apennina op Wikimedia Commons. |
