Demokratischer Frauenbund Deutschlands
Van Wikipedia
Demokratischer Frauenbund Deutschlands (DFD, Democratische Vrouwenbond van Duitsland), was een vrouwenbeweging in de voormalige Duitse Democratische Republiek (DDR). De DFD werd in 1947 opgericht (oorspronkelijk voor heel Duitsland, doch de DFD werd later in de Bondsrepubliek Duitsland verboden). Het bestuur (Vorstand) zag er toen als volgt uit:
- Dr. Anne-Marie Durand-Wever (partijloos)
- Käthe Kern (SED)
- Else Lüders (CDU)
- Emmy Damerius-Koenen (SED)
- Helene Beer (LDPD)
In het begin was er sprake van een eerlijke verdeling van de macht tussen de communisten (SED) en de andere antifascistische partijen, doch na de oprichting van de DDR in oktober 1949, werd de invloed van de SED overheersend. De DFD bleef formeel een antifascistische, democratische, boven de partijen staande en niet naar religie georganiseerde vrouwenbeweging.
Na het eerste vrouwencongres van de DDR in 1964 werd de positie van de DFD sterker en richtte zij zich vooral op het stimuleren van vrouwen om buitenshuis te gaan werken. (Dit doel werd grotendeels bereikt, het percentage buiten het huis werkende vrouwen lag in de jaren zeventig en de jaren tachtig zeer hoog.) In 1985 had de DFD 1,5 miljoen leden.
De DFD was lid van het Nationaal Front en had 35 afgevaardigden in de Volkskammer.
Na de val van de Berlijnse Muur in november 1989 ontdeed de DFD zich van haar communistische imago. Bij de Volkskammer-verkiezingen van 1990 behaalde de DFD de kiesdrempel niet.
Voorzitters van de DFD
| Anne-Marie Durand-Wever | partijloos | 1947-1948 |
| Emmy Damerius-Koenen | SED | 1948-1949) |
| Elly Schmidt | SED | 1949-1953 |
| Ilse Thiele | SED | 1953-1989 |
