Lodewijk XVII van Frankrijk
Van Wikipedia
Lodewijk Karel (27 maart 1785 – 8 juni 1795) was de troonopvolger en de jongste zoon van Lodewijk XVI van Frankrijk en Marie Antoinette die beiden tijdens de Franse Revolutie op het schavot met de guillotine om het leven gebracht zijn. Hij heeft nooit geregeerd maar werd na de dood van zijn vader door royalisten als Lodewijk XVII tot koning uitgeroepen. Hij stierf al in 1795.
Toen Lodewijk XVI in 1793 onthoofd werd, riep zijn broer Lodewijk Stanislaus Xaverius zich uit als regent van Frankrijk onder heerschappij van zijn neefje koning Lodewijk XVII. Vandaar dat de volgende heerser uit het Huis Bourbon - Lodewijk Stanislaus Xaverius zelf - het volgnummer XVIII draagt.
Tot een DNA-onderzoek in 2004 namen velen reeds aan dat het in de Bastille gestorven kind Lodewijk XVII niet was. Tallozen - waaronder zelfs iemand van Afrikaanse afkomst - hebben zich na de Napoleontische tijd voor hem uitgegeven, en eisten zo de troon van Lodewijk XVIII op, zonder succes - de veelheid van pretendenten zorgde ervoor dat niemand de geloofwaardigheid van een grote groep mensen kreeg. Enkele van de bekendste hebben tot in onze tijd van zich doen spreken doordat hun nazaten hun koninklijke afkomst bleven claimen. Karl Wilhelm Naundorff was nog een van de meer geloofwaardigen: hij wist zeer veel bijzonderheden over het hofleven te vertellen en werd zelfs door een voormalige lakei herkend.
De Groningse geleerde Dr. Johan Hendrik Petrie promoveerde op 15 juli 1995 aan de Rijksuniversiteit in Groningen op een proefschrift met de titel " Lodewijk XVII-Naundorff, Een mysterie ontrafeld" waarin hij concludeerde dat Naundorf een bedrieger was. Deze conclusie kon toen nog niet met behulp van DNA worden bevestigd, in 2004 kon dat wel maar de bevestiging dat Naundorfs mitochondriaal DNA niet overeenkomt met dat van de eveneens in vrouwelijke lijn van Maria-Theresia van Oostenrijk afstammende koningin van Roemenië wordt door de afstammelingen van Naundorff niet geaccepteerd. De huidige pretendenten, "Hertogen van Normandië", wonen in Canada.
De arts die de sectie op het lichaam van de in de Temple gestorven jongen uitvoerde smokkelde het hart mee. Dit hart is in gemummificeerde toestand bewaard gebleven en maakte een DNA onderzoek mogelijk. In 2004 kon door middel van DNA-onderzoek worden aangetoond dat dit werkelijk het hart van Lodewijk XVII was. De studie werd gestaafd door dna-materiaal uit haarlokken van de dochters van Keizerin Maria-Theresia, die de grootmoeder aan moederszijde van de Dauphin was. Het hart werd op 8 juni 2004 bijgezet in het familiegraf in de basiliek van Saint-Denis. In later tijden zijn er een aantal pretendenten (tot nu toe zijn 43 namen bekend) voor de Franse troon geweest die beweerden dat zij het verdwenen prinsje waren, o.a. een zekere Karl Wilhelm Naundorff. Hij ligt begraven in Delft.
In 2002 is door Debora Catbury een boek geschreven met de titel: De verdwenen koning van Frankrijk; het tragische verhaal van de favoriete zoon van Marie-Antoinette. In 2004 is het in het Nederlands vertaald en verschenen bij uitgeverij Bert Bakker onder ISBN 9035126645.
