Louis Eugène Cavaignac

Van Wikipedia

Louis Eugène Cavaignac (Parijs, 15 oktober 1802 - Slot Ourne bij Flée, departement Sarthe, 28 oktober]] 1857), was een Frans militair en politicus.

Louis Eugène Cavaignac was de zoon van generaal Jean Baptiste Cavaignac (1762-1829) en jongere broer van Eléonore Louis Godefroy Cavaignac (1801-1845). In 1824 sloot hij zijn opleiding aan de militaire academie af en trad toe tot het Tweede Genieregiment. In 1828 werd hij bevorderd tot kapitein. Hij nam vervolgens deel aan de veldtocht in Morea (1828). In 1830, tijdens de Julirevolutie, was Cavaignac gestationeerd te Arras en sloot zich aan bij de revolutionairen. In 1831 werd hij, om zijn republikeinse ideeën uit actieve dienst ontslagen, doch deze maatregel werd reeds in 1832 ongedaan gemaakt toen hij naar Algerije werd gestuurd. Hij vocht er bij Algiers tegen de mannen van de Algerijnse vrijheidsstrijder Abd el Kader. In 1844 werd Cavaignac bevorderd tot divisiegeneraal en in 1847 werd hij gouverneur van de provincie Oran.

In 1848, na de Februari-omwenteling, werd Cavaignac door de provisionele regering benoemd tot gouverneur-generaal van Algerije. Hij weigerde echter de post van minister van Defensie, omdat de Franse regering weigerde het leger te laten inkwartieren in Parijs. Cavaignac vond deze maatregel noodzakelijk om de orde in de hoofdstad te kunnen bewaren. Hij kwam echter toch naar Parijs toen hij in de Nationale Vergadering was gekozen. Bij zijn aankomst in de hoofdstad op 17 mei, vond hij de stad in een chaotische toestand en accepteerde direct het ministerschap.

Op 23 juni 1848 kwamen revolutionairen in Parijs in opstand en verschansten zichzelf achter barricades in de smalle Middeleeuwse straten. Cavaignac gaf zijn mannen de opdracht de opstand neer te slaan volgens een door hem en zijn staf ontwikkeld strategisch plan. De bloedige gevechten tussen de revolutionairen en het leger vonden tussen 23 en 26 juni plaats. De mannen van Cavaignac wisten het hoofdkwartier van de opstandelingen, de Place de la Bastille in te nemen en daarmee de opstand de kop in te drukken.

Na de onderdrukking van de Parijse opstand werd hij door de Nationale Vergadering tot chef van de uitvoerende macht gemaakt met buitengewone (dictatoriale) volmachten (28 juni 1848). Daarnaast nam het premierschap op zich. Met de aankomende presidentsverkiezingen verklaarde hij zich tot kandidaat voor de republikeinen en nam hij bij de presidentsverkiezingen van 10 december 1848 op tegen prins Lodewijk Napoleon van de Bonapartisten. De verkiezingen werden overtuigend gewonnen door Lodewijk Napoleon die 5,5 miljoen stemmen binnenhaalde, tegen 1,5 miljoen voor Cavaignac. Het departement Lot koos hem echter in de Nationale Vergadering en hij schaarde zich bij de centrum-linkse oppositie.

Na de staatsgreep van 2 december 1851 werd Cavaignac gearresteerd en gedurende een maand gevangengezet in het fort te Ham. Na zijn vrijlating trad hij uit de generale staf en verliet voor korte tijd Frankrijk. In 1852 werd hij als afgevaardigde voor de stad Parijs in het Wetgevend Lichaam (nieuwe parlement) gekozen en in 1857 herkozen, doch nam niet meer zitting in het parlement daar hij de eed van trouw aan de keizer weigerde te zweren.

Louis Eugène Cavaignac overleed op 28 oktober 1857 in zijn kasteel Ourne.

Inhoud 1 Familie 2 Werken: 3 Literatuur: 4 Zie ook: 5 Bronnen:

[bewerk] Familie

Cavaignac was getrouwd. Uit zijn huwelijk kwam Jacques Marie Eugène Godefroy Cavaignac (1853-1905) voort. Hij was een bekend Frans generaal en politicus.

[bewerk] Werken:

• De la régence d'Alger, note sur l'occupation — Parijs: Victor Magen, 1839
• Les deux généraux Cavaignac, souvenirs et correspondance — 1898

[bewerk] Literatuur:

• Auguste Deschamps: Eugène Cavaignac — 2 dln. Parijs: Libraire Internationale, 1870
• Le Général Ibos: Le Général Cavaignac: Un dictateur republicain — Parijs: Hachette, 1930 (coll. "Figures du Passé")
• Frederick A. de Luna: The French Republic and Cavaignac — Princeton, New York: University Press, 1969

[bewerk] Zie ook:

• Lijst van premiers van Frankrijk
• Revolutiejaar 1848
• Juni-oproer

[bewerk] Bronnen:

• 1911 Editie van de Encyclopædia Britannica
• Grote Winkler Prins, 7de druk 1976 (red. Winkler Prins)
• De Katholieke Encyclopaedie, 1950 (red. De Katholieke Encyclopaedie)

Voorganger: Uitvoerend Comité: François Arago Louis-Antoine Garnier-Pagès Alphonse de Lamartine Alexandre Ledru-Rollin Piere Marie de Saint-Georges

Staatshoofd van Frankrijk 1848

Opvolger: Lodewijk Napoleon Bonaparte