Spijsvertering
Van Wikipedia
Spijsverteren of digestie betekent het verteren van voedsel (spijs) tot stoffen die door het lichaam kunnen worden opgenomen. Dit gebeurt in het spijsverteringskanaal; buizen en lichaamsholten waarin de spijsvertering plaatsvindt. De term digestie wordt in de moleculaire biologie ook gebruikt voor het fragmenteren van eiwitten met behulp van enzymen, een proces dat onder andere ook in de maag plaatsvindt.
Het voedsel legt bij de mens de volgende weg af:
- Mond; in de mond wordt het voedsel door het gebit in kleine brokjes vermalen en komt het voedsel in aanraking met speeksel. Hierin zitten bepaalde enzymen -zoals amylase- die al beginnen met het omzetten van voedsel naar voedingsstoffen. Amylase breekt zetmeel af
- Slokdarm; naast het verplaatsen van het voedsel van de mond naar de maag is de vertering van koolhydraten ook een functie van de slokdarm.
- Maag; de maag trekt samen en maalt daardoor het eten fijn. Door het zure milieu dat er heerst gaat een groot deel van de met het voedsel meegekomen bacteriën dood. Ook bevinden zich er enzymen in de maag(o.a.pepsine) deze breken eiwitten af. Aan beide kanten van de maag zitten kleppen die voorkomen dat het zoutzuur in de slokdarm komt en die de spijsbrij in kleine porties naar de 12-vingerige darm transporteren.
- Twaalfvingerige darm; sappen uit de alvleesklier neutraliseren de zure massa die uit de maag komt. Galsap emulgeert vetten. Er bevinden zich veel spijsverteringsenzymen.
- Dunne darm; in de dunne darm zitten darmvlokken. De darmvlokken nemen voedingstoffen op in het bloed.
- Dikke darm; de dikke darm haalt de laatste resten voedingsstoffen en water uit de brij.
- Endeldarm; verzamelplaats voor ontlasting.
- Anus; Onverteerbare resten van de voeding worden hier circa eenmaal per dag als ontlasting uit het lichaam verwijderd; dit is de belangrijkste functie van de anus.
