Taifa

Van Wikipedia

Kaart van het Iberische schiereiland in 1031

De Spaanse en Portugese term taifa (vanuit het Arabisch: طائفة‎ ta'ifa, meervoud طوائف tawa'if) in de geschiedenis van het Iberische schiereiland verwijst deze term naar de onafhankelijke Moslimrijkjes waarvan er zich een heel deel gevormd hadden in Spanje na het definitieve in elkaar storten van het Kalifaat van de Omajjaden (ook wel genaamd: Kalifaat van Córdoba) in 1031.

De oorsprong van de taifas moet gezocht worden in de administratieve onderverdeling van bovengenoemde kalifaat als ook in de etnische opsplitsing van de elite van het kalifaat. Deze opsplitsing bestond uit Arabieren (een machtige zeer kleine minderheid), Berbers, Iberische moslims (ook gekend als Muladíes) en voormalige Oosteuropese slaven.

De taifas kende een tweede periode van grote bloei naar het midden van de 12e eeuw toen het rijk van de Almoraviden in verval geraakte.

Gedurende deze twee hoogtepunten vochten de Taifa emirs onderling. Niet enkel om zuiver militaire reden maar ook om het prestige. Voor dit laatste trachtten ze de beroemdste dichters en kunstenaars aan hun hof te verzamelen.

Na het ineenstorten van het Omajjaden-rijk werden voor deze taifas de rollen omgekeerd en zagen de verdeelde moslim koninkrijkjes zich verplicht tot het betalen van afkoopsommen en moesten ze zich onderwerpen aan de machtigere Christelijke koninkrijken uit het noorden. Van al deze was het Koninkrijk Kastilië het machtigste.

Vanwege hun militaire zwakte deden taifa prinsen tweemaal een beroep op Noord-Afrikaanse krijgers om de christelijke ridders te bestrijden. De Almoraviden werden uitgenodigd na de val van Toledo (1085) en de Almohaden na de val van Lissabon (1147). Doch in plaats van de taifa emirs te helpen annexeerden ze deze om aan hun eigen Noordafrikaanse rijken toe te voegen.

Omgekeerd huurden sommige Taifa's ook christelijke ridders in om hun bij te staan in hun onderlinge oorlogen. De beroemdste van deze huurlingen was El Cid.

Enkele van de grootste taifas waren:

Sevilla, de meest dynamische. Had haast al zijn buren veroverd voor de inval van de Almoraviden.
Zaragoza, ook zeer machtig maar in zijn groei geremd door zijn buren de christelijke koninkrijken aan de voet van de Pyreneeën.
Granada, met de val hiervan in 1492 kwam er officieel een einde aan de Reconquista en aan eeuwen arabische heerschappij in Spanje.
Toledo, veroverd door Kastilië in 1085
Badajoz (Batalyaws), besloeg op zijn hoogtepunt ongeveer de gehele zuidelijk helft van hedendaags Portugal, veroverd in 1230 door Alfons XI van Leon
Denia, veroverd in 1244 door Jacobus I van Aragón.