Wadslakje
Van Wikipedia
| Wadslakje | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
|
|||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Peringia ulvae (Pennant, 1777) |
Het Wadslakje (Peringia ulvae; Hydrobia ulvae is een veel voorkomend synoniem) is een kleine in zee levende kieuwslak.
Inhoud |
[bewerk] Beschrijving
[bewerk] Schelpkenmerken
Het Wadslakje heeft een schelp met een hoogconische vorm, een spitse apex, tot acht vlakke windingen met een ondiepe sutuur. Er kan een zeer nauwe navel zijn, maar meestal is die afwezig. De mondopening is scheef ovaal, afgerond aan de onderkant en aan de bovenkant spits toelopend. De mondrand is niet verdikt. Het schelpoppervlak is mat en glad, heeft geen opvallende sculptuur, en heeft een geelbruine tot groengele kleur. Oude en fossiele exemplaren kunnen verkleurd zijn (wit, grijswit, blauwzwart, zwart, enz.). Er is een hoornachtig paucispiraal operculum.
[bewerk] Afmetingen van de schelp
- Hoogte: tot 8 mm.
- Breedte: tot 4 mm.
[bewerk] Habitat en levenswijze
Het Wadslakje leeft op slikbodems in ondiep water in en net onder de getijdenzone. Hoewel het optimum in de getijdenzone ligt kunnen ze tot ongeveer 20 meter waterdiepte levend worden aangetroffen. De soort is bestand tegen verlaagde zoutgehalten tot ongeveer 10‰. Ze dringen dus niet zo ver het brakke water binnen als andere in de Noordzee levende Hydrobiidae.
De dieren leven op het wad en zijn goed bestand tegen een aantal uren droogvallen van het leefgebied tijdens eb. Tijdens emersie graven ze zich tot ongeveer 1 cm in. Bij vloed zijn ze actief en grazen dan de bodem af. Wadslakjes voeden zich met kiezelalgen, maar ze eten ook algen, bacteriën en detritus. Bij het grazen laten ze karakteristieke kruipsporen achter.
Zelf vormen ze belangerijk stapelvoedsel voor vele andere organismen, zoals vogels en vissen. Soms spoelen honderdduizenden op het strand of op de waddenkust aan. In hun gesloten huisjes kunnen ze hier wel vijf dagen overleven.
[bewerk] Areaal
De soort komt voor aan Europees Atlantische kusten van Senegal tot Zuid Scandinavië; Noordzee en Oostzee (met uitzondering van het meest Oostelijke deel). In de Waddenzee komt het Wadslakje soms in erg grote dichtheden voor, soms tot 200.000 individuen per m².
[bewerk] Fossiel voorkomen
Het Wadslakje is in het Noordzee gebied bekend uit ondiep mariene afzettingen uit interglaciale perioden van het hele Kwartair. Zeldzaam ook in Boven Pliocene afzettingen (Beets, 1946).
Doordat verschillende soorten wadslakjes vaak massaal voor komen, vormen zij soms een dermate opvallend aandeel van het sediment dat zij naamgevend zijn voor die afzettingen. Er zijn vele voorbeelden van dergelijke Hydrobia afzettingen.
[bewerk] Verwijzingen
[bewerk] Zie ook
[bewerk] Externe links
- (nl) Peringia ulvae (Pennant, 1777)
- (nl) Wadslakjes en brakwaterhorentjes
- (nl) Waarneming.nl: Peringia ulvae
- (en) MARLIN: Peringia ulvae
| Bronnen en referenties: |
|
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Hydrobia ulvae op Wikimedia Commons. |
