Święta Monika
Z Wikipedii
Zajrzyj na stronę dyskusji i pomóż go poprawić.
Św. Monika urodziła się ok. 332 r. w Tagaście w Numidii (dziś Souk Ahras w Algierii).
Pochodziła z rodziny chrześcijańskiej, najprawdopodobniej pochodzenia berberskiego, ale została wydana za mąż za italskiego poganina. Był on patrycjuszem, członkiem rady miejskiej w Tagaście. Mąż Moniki był niezrównoważony, popędliwy i niewierny, mimo to Monika swoją łagodnością i dobrocią doprowadziła go do przyjęcia chrztu.
[edytuj] Św. Augustyn
W wieku 22 lat Monika urodziła pierwszego syna - znanego dzisiaj jako św. Augustyn. Potem miała jeszcze syna Nawigiusza i córkę, której imienia nie znamy. W 371 r. umarł mąż Moniki. Wtedy też dorastający Augustyn zaczął sprawiać jej kłopoty. Charakterem przypominał ojca, był popędliwy, samowolny, poszukiwał przyjemnego, wygodnego życia. Za nic miał ideały chrześcijańskie, którymi żyła jego matka. Miał z pewną dziewczyną nieślubne dziecko. Związał się z sektą manicheistyczną i zaczął wierzyć w ich naukę. Monika bardzo cierpiała z tego powodu. Ale nie poddała się. Płakała nad nim i modliła się za niego, błagając Boga o nawrócenie Augustyna. Jeździła też wszędzie za nim bojąc się, że kiedy straci go z oczu, nie będzie już dla niego ratunku. Kiedy Augustyn wyjechał do Kartaginy, pojechała za nim. Podążyła też do Rzymu i Mediolanu, ciągle modląc się za niego. Kiedy raz pewien biskup poznał przyczynę jej smutku, powiedział jej: "Matko, jestem pewien, że syn tylu łez musi powrócić do Boga". Jego słowa okazały się prorocze. W Mediolanie Augustyn poznał św. Ambrożego i pod wpływem jego nauk przyjął chrzest. Wtedy Monika poczuła się szczęśliwa i uznała, że może już powrócić do domu, spokojna o los syna. Jednak nie było jej to dane. W drodze do rodzinnej Tagasty, w Ostii zachorowała na febrę i zmarła, niektóre źródła podają, że w październiku 387r., chociaż dokładna data nie jest znana.
[edytuj] Śmierć
Ciało jej złożono w Ostii w kościele św. Aurei. W 1162 r. augustianie mieli je zabrać do Francji i umieścić w Arrouaise pod Arras. W 1430 r. zostało przeniesione do Rzymu i umieszczono w kościele świętego Tryfona, który później przemianowano na kościół św. Augustyna. Tam spoczywają jej prochy do dziś w osobnej kaplicy w sarkofagu z brązu oprawionym w zielony marmur, który jest dziełem Izajasza z Pizy.
Najpiękniejsze świadectwo o matce Augustyn złożył w Wyznaniach. One też są jej najwcześniejszym życiorysem.
Pierwotnie wspomnienie św. Moniki obchodzono 4 maja w wigilię wspomnienia św. Augustyna, w czasie reformy kalendarza zostało przeniesione na dzień 27 sierpnia (wspomnienie św. Augustyna przeniesiono na 28 sierpnia.
Św. Monika jest patronką kobiet chrześcijańskich, matek, wdów, kobiet zamężnych, tych które przeżywają kłopoty małżeńskie i nieudane małżeństwa, kobiet, które zawiodły się na dzieciach lub mają z dziećmi kłopoty, kobiet będących ofiarami cudzołóstwa, alkoholizmu, złorzeczeń i oszczerstw. Do niej odprawia sie modlitwy w intencji ratowania duszy dziecka, męża.
W ikonografii Monika przedstawiana jest jako matrona lub w welonie wdowy; trzyma księgę, krucyfiks albo różaniec. Czasami - nawiązując do syna Moniki, Augustyna - przedstawia się ją jako augustiankę.
