Ambona (architektura)
Z Wikipedii
Ambona (gr. wstępuję), kazalnica - w budownictwie sakralnym miejsce służące kapłanom do czytania tekstów liturgicznych, głoszenia kazań. Przybierała różne formy architektoniczne: od trybuny wspartej na kolumnach (V - VI wiek) do zawieszonej na ścianie lub filarze. W kościołach chrześcijańskich umieszczana zazwyczaj po lewej stronie nawy głównej, w pobliżu prezbiterium. Często bogato zdobiona, w czasach baroku przybiera wyszukane formy, np. łodzi. Wtedy też umieszczano nieraz w kościołach dwie ambony, służące do dysput.
Wskazania Soboru Watykańskiego II nakazują, aby ambona znajdowała się w okolicy ołtarza, tak by umożliwić najlepszy kontakt mówcy ze słuchaczami. Nie powinna również być zbytnio wysoka ani rozbudowana, aby nie odciągać uwagi wiernych. W przypadku gdy miejsce celebransa gwarantuje wystarczającą komunikatywność, kazanie można wygłaszać z tego miejsca, zamiast z ambony. Zalecenia te spowodowały odstąpienie od wygłaszania homilii z dotychczasowych ambon, a rozwój nagłośnienia, rezygnację z budowy nowych w pobliżu ołtarza.
W Kościele prawosławnym - podwyższone miejsce na środku kościoła przed królewską bramą, z którego diakon wygłasza ektenie, czyta Ewangelię, a kapłan wygłasza kazanie. Oznacza górę, z której nauczał Chrystus (Kazanie na Górze), i kamień, z którego anioł głosił myroforom (niewiastom niosącym wonności) zmartwychwstanie Chrystusa
Zobacz też
