Wikipedysta:Anja.86/Krążenie wieńcowe
Z Wikipedii
Należy w nim poprawić: forma nieency.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
BUDOWA I WŁAŚCIWOŚCI KRĄŻENIA
Zaopatrzenie w krew tętniczą
Serce zaopatrywane jest w krew przez lewą tętnicę wieńcową i prawą tętnicę wieńcową. Obydwa naczynia odchodzą od początkowego odcinka aorty tuż poniżej zastawki aortalnej. Prawa tętnica wieńcowa jest naczyniem dominującym u 50% osób, a lewa u 20%. W pozostałych przypadkach ilości krwi dostarczane przez lewą i prawą tętnicę wieńcową są porównywalne. Prawa tętnica wieńcowa zaopatruje w krew przeważającą część prawej komory i tylną ścianę lewej komory. Lewa tętnica wieńcowa dzieli się wkrótce po odejściu od aorty na tętnicę przednią zstępującą i tętnicę wieńcową okalającą.
Główne odgałęzienia tętnic wieńcowych przenikają przez osierdzie, mięsień sercowy i wsierdzie prostopadle do długiej osi okrężnie ułożonych włókien mięśnia sercowego. Odchodzące od nich na poziomie poszczególnych warstw mięśnia sercowego małe tętnice i tętniczki są głównym miejscem oporu wieńcowego. Przepływ przez te naczynia jest regulowany przez zmiany napięcia zwieraczy przedwłośniczkowych. Bezpośrednio pod wsierdziem znajduje się bogaty splot podwsierdziowy.
Przepływ krwi przez naczynia włosowate
Naczynia włosowate biegną równolegle do włókien mięśnia sercowego. Są one połączone licznymi anastomozami, co umożliwia jednolitą dystrybucję przepływu wieńcowego między poszczególnymi częściami mięśnia sercowego. Krew przepływająca przez naczynia włosowate okolicy podwsierdziowej kontaktuje się z krwią komór serca za pośrednictwem licznych drobnych naczyń. Napływ krwi z komór serca nie przekracza 2% całkowitego zaopatrzenia serca w krew; odgrywa on jednak istotną rolę w dostarczaniu krwi do włókie Purkinjego i strun ścięgnistych.
Odpływ krwi żylnej
Główna część krwi żylnej odprowadzana jest do prawego przedsionka za pośrednictwem zatoki wieńcowej. Część krwi dopływa do prawego przedsionka małymi żyłami wieńcowymi nazywanymi żyłami Thebezjusza. Są to małe żyłki tworzące połączenia między sobą otwierające się bezpośrednio do prawego przedsionka. Istnieją również drobne naczynia tetnicze otwierające się bezpośrednio do zatoki wieńcowej lub komór serca. Są to naczynia tętniczo-zatokowe, tętniczo-komorowe i tętniczo-przedsionkowe. Naczyniami tętniczo-zatokowymi są drobne naczynia, które po przejściu przez ścianę serca dzielą się nieregularnie, wysłane śródbłonkiem zatoki, tworzące połączenia z innymi zatokami, z naczyniami włosowatymi oraz ze światłem komór serca. Naczynia tętniczo-komorowe i tętniczo-przedsionkowe są małymi tętnicami i tętniczkami otwierającymi się bezpośrednio do światła przedsionków i komór.
WIEŃCOWY PRZEPŁYW KRWI
W spoczynku wieńcowy przepływ krwi wynosi 225ml/min (0,7-0,8 ml/min/g), co odpowiada 4-5% całkowitej pojemności minutowej serca. U zdrowych osób przepływ wieńcowy może wzrosnąć bardzo znacznie podczas intensywnego wysiłku fizycznego osiągając wartość maksymalną 650-900 ml/min.
Ciśnienie napędowe w krążeniu wieńcowym
Główną siłą napędową dla przepływu krwi w krążeniu wieńcowym jest gradient ciśnień pomiędzy początkowym odcinkiem tętnic wieńcowych i miejscem odpływu krwi żylnej. Naczynia krążenia wieńcowego stawiają opór dla przepływu, który jest różny w różnych segmentach naczyniowych. Tętnice nasierdziowe (średnica 0,5-4,0 mm) i odchodzące od nich tętnice przeszywające (średnica 100-300 μm) stanowią naczynia przewodzące o stosunkowo niedużym oporze (mniej niż 20%). Od tętnic przeszywających odchodzą arteriole (średnica 10-100 μm), które stanowią 50-60% całkowitego oporu naczyniowego krążenia wieńcowego. Naczynia włosowate powstające z arterioli są odpowiedzialne za 20% całkowitego oporu dla przepływu.
W oporze dla przepływu, który determinuje spadek ciśnienia w krążeniu wieńcowym wyróżnia się dwa komponenty:
1) bierny opór zewnątrznaczyniowy, spowodowany uciskiem kurczących się włókien mięśnia sercowego na naczynia wieńcowe. Opór ten zmienia się rytmicznie podczas skurczu i rozkurczu mięśnia sercowego. Fazowe zmiany oporu zewnątrznaczyniowego są odpowiedzialne za fazowe zmiany przepływu wieńcowego podczas cyklu hemodynamicznego serca.
2) aktywny opór wewnątrznaczyniowy, regulowany przez czynniki metaboliczne, neurogenne i hormonalne.
