Brzoza ojcowska

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Brzoza ojcowska
Brzozy ojcowskie obok Igły Deotymy w Ojcowskim PN
Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podgromada	Magnoliophytina
Klasa	Rosopsida
Rząd	leszczynowce
Rodzina	brzozowate
Rodzaj	brzoza
Gatunek	brzoza ojcowska
Nazwa systematyczna
Betula oycoviensis Bess.
Prim.Fl.Galic.ii.289.
Synonimy
Betula pendula ssp. oycoviensis (Besser) A.& D.Loeve

Brzoza ojcowska (Betula oycoviensis Bess.) - drzewo lub krzew należące do rodziny brzozowatych. Występuje na terenie Ojcowskiego PN w południowej części Doliny Prądnika, Doliny Bolechowickiej. Poza Polską spotykana w Siedmiogrodzie, na Słowacji, Ukrainie, Danii i Szwecji, jednak są to pojedyncze stanowiska.

[edytuj] Charakterystyka

Wygląd ogólny: Wysoka na 2-15 m, pień o białej i niełuszczącej korze, bardzo blisko spokrewniona z brzozą brodawkowatą. Gałęzie o krótkopędach dłuższych (szczególnie tych zakończonych kotką żeńską) niż u innych brzóz.
Kwiaty: Kwiatostany (kotki) męskie zawiązują się już w drugim roku życia. Kotki żeńskie na pędach bocznych 2 razy dłuższych od nich. Szyszki kwiatostanu o połowę krótsze od kotki. Kwitnienie w kwietniu i maju.
Liście: Liście długości 1,5-4 cm, rombowate, ostrym klinem zbiegające wzdłuż ogonka, 5-6-nerwowe, skrętoległe. Na pędach wegetatywnych po 2-7 (zwykle 3), na pędach owocujących po 3-9 (zwykle 4). Mniejsze od liści innych brzóz. Liście letnie, rosnące na długopędach, są większe od rosnących na wiosnę.
Owoce: Owocostany o łuskach rozłożystych, zwykle szerszych niż długich, zachowują się na pędach w całości aż do następnej wiosny, o orzeszkach stosunkowo szerszych niż u brzozy brodawkowatej. Rozmnażanie - wysiew nasion daje 50% brzozy ojcowskiej i 50% brzozy brodawkowatej.

[edytuj] Ochrona

Gatunek skrajnie rzadki i nieliczny (kilkaset drzew), objęty ścisłą ochroną. Endemit cenny dla nauki. W Czerwonej liście roślin i grzybów Polski jest umieszczona w grupie gatunków rzadkich, potencjalnie narażonych na wyginięcie (kategoria zagrożenia R). ^[1]

[edytuj] Historia

Brzoza ta znaleziona została w 1805 r. Opisana po raz pierwszy w 1809 r. przez polskiego botanika Wilibalda Bessera jako Betula oycoviensis. W roku 1920 znalazła ją Jadwiga Jentys-Szaferowa, która, po długich badaniach, ogłosiła ich wyniki w roku 1928 w Roczniku Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego i w 1953 r. w Ochronie Przyrody (rocznik XXI).