Dioda półprzewodnikowa
Z Wikipedii
Dioda półprzewodnikowa to dwukońcówkowy element półprzewodnikowy. Zbudowana jest z dwóch warstw półprzewodnika, odmiennie domieszkowanych - typu n i typu p, tworzących razem złącze n-p, lub z połączenia półprzewodnika z odpowiednim metalem - dioda Schottky'ego. Końcówka dołączona do obszaru n nazywa się katodą, a do obszaru p - anodą. Element ten charakteryzuje się jednokierunkowym przepływem prądu - od anody do katody, w drugą stronę prąd nie płynie (zawór elektryczny).
Podstawową cechą diod półprzewodnikowych jest prostowanie (tj. umożliwianie przepływu prądu tylko w jedną stronę) prądu przemiennego, jednak ich gama zastosowań jest o wiele szersza, w związku z tym rozróżniamy następujące rodzaje diod:
- dioda prostownicza - jej podstawową funkcją jest prostowanie prądu przemiennego
- stabilizacyjne (stabilistory, diody Zenera) - stosowana w układach stabilizacji napięcia i prądu
- tunelowe - dioda o specjalnej konstrukcji, z odcinkiem charakterystyki o ujemnej rezystancji dynamicznej
- pojemnościowe (warikap) - o pojemności zależnej od przyłożonego napięcia
- LED (elektroluminescencyjne) - dioda świecąca w paśmie widzialnym lub podczerwonym
- laserowe
- mikrofalowe (np. Gunna)
- detekcyjne - niewielkiej mocy, używane w układach demodulacji AM
- fotodioda - dioda reagująca na promieniowanie świetlne (widzialne, podczerwone lub ultrafioletowe).
