Eärendur (król Arnoru)
Z Wikipedii
Eärendur – fikcyjna postać ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.
Informacje na jego temat znajdują się w Dodatkach do trzeciego tomu Władcy pierścieni.
Postać ta nie pojawia się w ekranizacji powieści (reżyseria Peter Jackson).
Nie należy mylić tej postaci z dwiema innymi – Eärendurem, synem króla Númenoru Tar-Amandila i Eärendurem, księciem Andúnië.
- W angielskim oryginale – Eärendur
- Przekład Marii Skibniewskiej – Eärendur (Earendur)[1]
- Przekład Jerzego Łozińskiego – Eärendur
- Przekład Marii i Cezarego Frąców – Eärendur
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Eärendur (ur.? rok Trzeciej Ery – zm. 861 rok Trzeciej Ery) – Dúnadan, dziesiąty i ostatni król Arnoru przed jego podziałem. Był synem Elendura. Na tron wstąpił w 777 roku. Panował do końca swego życia, przez 84 lat. Miał trzech synów (najstarszym był Amlaith), którzy po jego śmierci podzielili królestwo na trzy części; Arthedain, Cardolan i Rhudaur.
Imię Eärendur pochodzi z języka quenya i znaczy w tej mowie Miłujący morze (ewentualnie Oddany morzu, Żeglarz).
| Poprzednik Elendur |
Królowie Arnoru | Następca brak bezpośredniego następcy podział królestwa na trzy części: Arthedain, Cardolan, Rhudaur |
[edytuj] Przypis
- ↑ Ta forma występuje w starych wydaniach Władcy pierścieni.
