Enterprise JavaBeans
Z Wikipedii
Enterprise Java Beans (EJB) - technologia będąca jednym z elementów specyfikacji J2EE. Innymi słowy EJB to pewien podzbiór interfejsów J2EE, uważany za jeden z najbardziej zaawansowanych elementów.
Idea EJB opiera się na tworzeniu komponentów, które mogą być osadzane na serwerze (tzw. bean containerze) i wołane zdalnie poprzez protokół RMI over IIOP. Ogólnie wyróżnia się 3 rodzaje komponentów EJB:
- sesyjne EJB (ang. session EJB)
- encyjne EJB (ang. entity EJB)
- sterowane komunikatami EJB (ang. message driven EJB)
Każdy z tych rodzajów komponentów ma różne zastosowanie. Sesyjne EJB są używane do umieszczania w nich logiki aplikacji - czyli kodu, który przetwarza dane. Encyjne EJB reprezentują w sposób obiektowy dane (np. przykrywają relacyjną bazę danych). EJB sterowane komunikatami znajdują zastosowanie w przetwarzaniu asynchronicznym i w zaawansowanych modelach współpracy oprogramowania. Np. model abonent-dostawca: bean rejestruje się jako dostawca pewnej usługi, klienci mogą zarejestrować się jako abonenci.
Główną zaletą EJB jest nakierowanie projektanta na pewne sprawdzone sposoby rozwiązania typowych problemów w systemie rozproszonym: zarządzanie połączeniami, transakcja rozproszona, mapowanie danych na model obiektowy itp. Mimo to użycie niektórych elementów tej technologii wydaje się dość kontrowersyjne. Np. stosowanie encyjnych EJB oznacza rezygnację z przetwarzania danych w modelu relacyjnym. Wszelki dostęp do danych (w tym i masowy) odbywa się poprzez obiekty napisane w języku Java, a zatem niesie ze sobą ograniczenia wydajnościowe i zajętości zasobów. Mimo iż technologia EJB jest popularyzowana przez teoretyków projektowania systemów trudno doszukać się pełnego wykorzystania tej technologii w dużych systemach, w których wydajność odgrywa istotną rolę (zwłaszcza encyjnych EJB).
