Gitara akustyczna
Z Wikipedii
Gitara akustyczna - gitara wywodząca się z gitary klasycznej.
[edytuj] Budowa
Według niektórych źródeł gitarą akustyczną nazywany jest instrument towarzyszący, służący do grania akordami. W związku z tym ma nieco inną budowę niż gitara klasyczna: węższy gryf, co ułatwia chwytanie akordów oraz większe pudło rezonansowe. Używane są struny stalowe z owijka ze stopu brązu i srebra na strunach basowych
W literaturze spotyka się czasami rozróżnienie rodzajów gitary ze względu na materiał, z jakiego wykonane są struny i wynikające z tego konsekwencje konstrukcyjne. W tym rozumieniu gitara akustyczna to gitara o stalowych strunach.
Ze względu na mocniejszy naciąg strun gitara akustyczna ma wzmocnioną konstrukcję w stosunku do gitary klasycznej. Wzmocnieniu uległ gryf oraz jego połączenie z pudłem rezonansowym. Także mechanizm naciągu strun w starych konstrukcjach gitar klasycznych, oparty na połączeniach klinowych, okazał się niewystarczający i został zastąpiony przez miniaturowe przekładnie ślimakowe lub inne podobne rozwiązania.
[edytuj] Zastosowanie
Wynalezienie gitary akustycznej było podyktowane koniecznością naturalnego wzmocnienia dźwięku gitary grającej w zespole. Gitara akustyczna spełniła to zadanie, lecz tylko połowicznie. Stalowe struny podniosły natężenie dźwięku zmieniły także jego barwę na bardziej ostrą i wyraźną, niż w gitarze klasycznej, lecz ciągle było to za mało, by gitara stała się instrumentem wiodącym w big bandzie jazzowym. Problem ten rozwiązała dopiero gitara elektryczna.
Gitara akustyczna znalazła szerokie zastosowanie w muzyce rozrywkowej - jazzie, rocku, a zwłaszcza w muzyce country i folk. Większość znanych gitarzystów rockowych ma w swym repertuarze choć jeden utwór, zwykle balladę, na gitarę akustyczną. Jednym z najwybitniejszych rockowych gitarzystów akustycznych jest Roy Harper.
