Grupy bojowe
Z Wikipedii
Spis treści |
[edytuj] Historia
Po raz pierwszy idea powstania sił szybkiego reagowania została zasygnalizowania przez Komisję Europejską w grudniu 1999 roku w Helsinkach. Budowa grup bojowych została zdynamizowana po zamachach z 11 września 2001r.. Przyspieszenie w tworzeniu wspólnej polityki bezpieczeństwa miało miejsce bezpośrednio po wojnie w Iraku w 2003 roku. Na czerwcowym szczycie w Salonikach zaprezentowano koncepcję Europejskiej Strategii Bezpieczeństwa. ESB została przyjęta na grudniowym szczycie w Brukselii tego samego roku. Postanowienia ESB doprowadziły do powstania tzw. grup bojowych. Wczesńiej na francusko-angielskich szczytach w lutym (w Le Taurquet) oraz w październiku 2003 roku (Londyn. Zaproponowano utworzenie europejskich związków taktyczno-bojowych. Idea ta została przedstawiona w czasie w którym na świecie dochodzi do zjawisk rozpadania się państw zwłaszcza w Afryce. W lutym 2004 roku trzy najludniejsze kraje UE, czyli Niemcy, Wielka Brytania oraz Francja przedstawiły wspólną koncepcję powstania 7-9 grup bojowych. 22 października 2004 roku w Brukselii ministrowie obrony krajów członkowskich zatwierdzili utworzenie 13 grup bojowych.
[edytuj] Zadania
Każda grupa bojowa musi być przygotowana do rozpoczęcia operacji po upływie maksymalnie 15 dni od podjęcia decyzji politycznej. Przez pierwsze pięć dni (max.) mogą trwać konsultacje polityczne. Kolejne 10 dni na przerzut i rozmieszczenie wojsk. Operacje powinny być wyposażone w mandat Narodów Zjednoczonych w oparciu o VII rozdział Karty Narodów Zjednoczonych. Operacje te moga być zlecane przez samo ONZ. Po okresie trwania operacji (30-120 dni) rolę UE przejmą błękitne hełmy. Zakres terytorialny interwencji grup bojowych został określony do 6000 km od Brukseli. Co ciekawe początkowo po wnioskach z operacji Artemis Francja, Niemcy i Wielka Brytania zaproponowały aby miejscem działania grup bojowych był kontynent afrykański. jednak pozostali członkowie UE stwierdzili, ze nie należy stosować ograniczeń geograficznych. każda grupa bojowa powinna liczyć 1500-2000 żołnierzy. decyzja o jej użyciu i wysłaniu będą podejmowane przez szefów lub przez rządy państw członkowskich.
[edytuj] Wyposażenie
W skład każdej grupy wejdzie 500 osobowy batalion wyposażony w kołowe transportery opancerzone i lekki sprzęt. Pododdział ten musi być zdolny do szybkiego przerzucenia w rejon konfliktu.
[edytuj] Koszty
Koszty europejskich sił szybkiego reagowania będą pokrywane przez tworzące je kraje. Za planowanie i wsparcie logistyczne będzie odpowiedzialne państwo wiodące w grupie.
[edytuj] Rodzaje grup bojowych
Mają istnieć dwa rodzaje grup bojowych narodowe i wielonarodowe. Narodowe tworzone są przez kraje tworzące tzw. motor Europy tj. Francja, Wielka Brytania, Hiszpania oraz Włochy. Główną przyczyną, ąe te kraje tworzą własne grupy bojowe jest fakt, iż zaliczane są one do krajów bogatych. W tym gronie zabrakło Niemiec oraz Polski. Berlin postawił na współpracę z mniejszymi krajami UE. Przez to też Niemcy są członkami 4 z 9 wielonarodowych grup bojowych. Władze Polski usprawiedliwiają to faktem, iż Siły zbrojne RP zaangażowane już są w misje w Afganistanie, w Iraku oraz na Bałkanach.
[edytuj] Kraje biorące udział w tworzeniu grup bojowych
W tworzeniu grup bojowych biorą udział 24 kraje Unii Europejskiej oraz jeden który nie jest jej członkiem: Austria, Belgia, Bułgaria, Polska, Niemcy, Francja, Wielka Brytania, Finlandia, Łotwa, Litwa, Estonia, Szwecja, Portugalia, Grecja, Włochy, Luksemburg, Holandia, Rumunia, Słowacja, Czechy, Węgry, Cypr oraz Norwegia. Malta nie będzie uczestniczyła w tworzeniu grup bojowych z powodu, iż nie posiada sił zbrojnych. Dania ze względów prawnych tj. neutralność państwa podobnie Irlandia
[edytuj] Grupy bojowe
* Nordycka grupa bojowa — Szwecja, Finlandia, Estonia i Norwegia * Francja (od 2005 roku) * Francja, Niemcy, Belgia, Luksemburg i Hiszpania * Francja i Belgia (od 2007 roku) * Wielka Brytania (od 2005 roku) * Wielka Brytania i Holandia * Niemcy, Holandia i Finlandia (od 2007 roku) * Niemcy, Czechy i Austria (od 2007 roku) * Czechy i Słowacja * Polska, Niemcy, Słowacja, Łotwa i Litwa Polska grupa bojowa (od 2009 roku) * Włochy * Hiszpańsko-Włoska morska grupa bojowa — Włochy, Hiszpania, Grecja i Portugalia * Włochy, Węgry i Słowenia (od 2007 roku) * Hiszpania * Bałkańska grupa bojowa — Grecja, Bułgaria, Cypr i Rumunia
Powstały także grupy bojowe do działań specjalnych:
* Mobilna Kwatera - Francja * Grupa Sanitarna - Cypr * Centrum Koordynacyjne Transportu Morskiego - Grecja * Grupa uzdatniania wody pitnej - Litwa
