Hans Frank

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Hans Frank

Hans Frank (po prawej obok Heinricha Himmlera)

Hans Michael Frank (ur. 23 maja 1900 w Karlsruhe, zm. 16 października 1946 w Norymberdze), jeden z przywódców III Rzeszy, z wykształcenia prawnik. Uczestnik nieudanego puczu monachijskiego w 1923. Członek NSDAP od 1927. Po dojściu nazistów do władzy został ministrem sprawiedliwości Bawarii i stanu w rządzie Rzeszy. W latach 1934-1941 był prezesem Akademii Prawa Niemieckiego. W czasie II wojny światowej pełnił rolę gubernatora Generalnego Gubernatorstwa na okupowanych terenach Polski, a jego rezydencja mieściła się na Wawelu. Odpowiedzialny za eksterminację narodu polskiego i masowe zbrodnie na terenie Generalnego Gubernatorstwa oraz planowe niszczenie obiektów kulturalnych i dóbr materialnych w Polsce.

Hans Frank aprobował plany zniszczenia Warszawy jako stolicy Polski, zawarte one były w albumie zadedykowanym mu 6 lutego 1940 przez nazistowskich architektów, m.in. Huberta Grossa, określanym niesłusznie jako tzw. Plan Pabsta, który Frank nieopatrznie zostawił w swoim gabinecie na Wawelu podczas ucieczki z Krakowa. Plany te wraz dokumentacją zawierały 15 szczegółowych planów miasta z dokumentacją fotograficzną i tekstową, przewidywały zburzenie 95 % powierzchni zabudowanej Warszawy i zmianę charakteru miasta na prowincjonalne. Jest możliwe, iż Frank jako Generalny Gubernator, wiedział o dołączonych w 1942 do tego opracowania projektach Friedricha Pabsta - przewidujących wybudowanie w miejscu zburzonego Zamku Królewskiego w Warszawie Hali Kongresowej NSDAP (niem. Parteivolkshalle). W swoim dzienniku, w dniu 4 października 1939 Frank odnotował:

"Führer omówił z generalnym gubernatorem ogólną sytuację, zaaprobował jego pracę w Polsce, w szczególności zburzenie zamku w Warszawie, nieodbudowanie tego miasta, wywóz dzieł sztuki"

W styczniu 1945 wobec zbliżającej się do Krakowa Armii Czerwonej Hans Frank uciekł przezornie do Bawarii, gdzie w miejscowości Neuhaus am Schliersee (obecnie dzielnica miejscowości Schliersee) urządził filię Generalnej Gubernii w Polsce (Außenstelle des Generalgouvernements Polen). Z Krakowa zabrał, uprzednio zrabowane w Polsce, liczne dzieła sztuki, mędzy innymi dzieła Rembrandta, Rubensa oraz Leonarda da Vinci. Tamże został ujęty przez Amerykanów 4 maja 1945, przy czym przekazał swój dziennik służbowy obejmujący 11.367 stron, w którym pedantycznie wyszczególnił swą działalność w Generalnym Gubernatorstwie i który później uzyskał duże znaczenie w procesie Norymberskim.

Po upadku III Rzeszy został skazany za zbrodnie wojenne przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze na karę śmierci przez powieszenie, wyrok wykonano 16 października 1946.

Podczas pobytu w więzieniu ponoć nagle się nawrócił na chrześcijaństwo. Nieustannie czytał Biblię, co miało również swoje odzwierciedlenie w jego listach do rodziny z owego okresu. Irlandzki mnich, Sykstus O'Connor, opiekun duchowy Franka, był pod wrażeniem świadectwa wiary byłego zbrodniarza. W noc przed egzekucją wyspowiadał go i udzielił rozgrzeszenia. Zaś następnego dnia towarzyszył w drodze do szubienicy. Ostatnie słowa Hansa Franka brzmiały: "Chryste, przebacz!" . W czasie gdy Hans Frank usłyszał wyrok śmierci powiedział: "Spodziewałem się tego i zasłużyłem na to".

Spis treści

1 Bibliografia
- 1.1 Publikacje Hansa Franka
- 1.2 Publikacje dotyczące Hansa Franka
2 Linki zewnętrzne

[edytuj] Bibliografia

[edytuj] Publikacje Hansa Franka

Das Diensttagebuch des deutschen Generalgouverneurs in Polen 1939–1945 (Dziennik służbowy niemieckiego generalnego gubernatora w Polsce), wydawca Werner Präg i Wolfgang Jacobmeyer, Stuttgart] 1975; Leske und Budrich, Opladen 1980, ISBN 3-8100-0296-8
Dziennik Hansa Franka opracował Stanislaw Piotrowski, Sprawy Polskie Przed Międzynarodowym Trybunałem Wojennym w Norymberdze, Tom 1
Das Vorfeld (Schulungsblätter für den Nationalsozialisten im Generalgouvernement) (Przedpole - materiały szkoleniowe dla narodowych socjalistów w Generalnej Gubernii).