Herb Solca Kujawskiego
Z Wikipedii
Herb Solca Kujawskiego przedstawia na srebrnym polu gotyckiej tarczy herbowej bramy miasta, składające się z dwóch czerwonych wież blankowanych, połączonych również czerwonym i blankowanym murem. W każdej z wież znajduje się wąska srebrna strzelnica, natomiast w murze łączącym wieże widzimy srebrną bramę z otwartymi złotymi wrotami, posiadającymi czarne zawiasy oraz z czarną kratą opuszczoną do 1/3 wysokości. Powyżej linii muru znajduję się wizerunek świętego Stanisława Biskupa i Męczennika - patrona Polski oraz miasta. Postać świętego jest w błękitnych szatach i również błękitnej infule z elementem złotym. Trzyma on w lewej ręce złoty pastorał. Po obu stronach głowy świętego widnieją dwie litery S, będące skrótem łacińskich słów Sanctus Stanislaus.
[edytuj] Historia
W chwili przejęcia miasta przez Prusy miasto Solec Kujawski nie posiadało swego własnego herbu. W czasach rozbiorów w Poznańskim Archiwum Państwowym znaleziono kilka dobrych odcisków pieczęci miasta z roku 1781. Zostały one wykonane na podstawie gorszej jakości odcisków pochodzących z XVI i XVII wieku. Na podstawie owych pieczęci, w roku 1897, monachijski artysta malarz Otto Hupp zaprojektował nowy herb miasta. 18 października 1898 roku herb przyjęło zgromadzenie Rady Miasta, a następnie został on zatwierdzony przez rząd pruski.
Obecny wygląd herbu miasta różni się od tego zaprojektowanego przez monachijskiego artystę. Dawniej mury przedstawione były na tle niebieskim i były koloru srebrnego. Wieże posiadały szpiczaste dachy, a na spinającej ornat biskupi szarfie widniała data 1325 - rok uzyskania przez miasto praw miejskich. Istotną różnicą jest również liczba strzelnic w wieżach - dawniej było ich trzy w każdej wieży i były koloru czarnego. Pierwowzór herbu nie posiadał ponadto krat.
Obecny wygląd herbu miasta (jak również flagi) zatwierdziła w 2003 roku Rada Miasta.
