Język enochiański
Z Wikipedii
Język enochiański (enochijski, henochiański, henochijski, enochicki) – język okultystyczny, spopularyzowany w XVI w. przez Johna Dee i Edwarda Kelleya – zdaniem niektórych przekazany im przez anioły, częściej uznawany za język sztuczny. Język wykorzystywany był przez dr. Dee i Kelleya w inwokacjach, które intonowali przed wróżeniem. Nazwa języka pochodzi od apokryficznej księgi Henocha (Enocha), opisującej kontakty bohatera z istotami nadprzyrodzonymi.
Richard Dreacon w książce poświęconej doktorowi Dee przytacza próbkę tego języka:
- Madariatza das perifa Lil cabisa micaolazoda saanire caosago of fifia balzodizodarasa iada.
- Nonuca gohulime: micama adoianu mada, faods beliorebe, soba ooanoa cabisa luciftias
- yaripesol, das aberaasasa nonucafe jimicalzodoma larasada tofejilo marebe pereryo Idogio od terezodualpe.
We współczesnych czasach szczególnie spopularyzowało go użycie jego we fragmentach Biblii Szatana przez Szandora la Veya, ze specyficznym komentarzem o roli jego "barbarzyńskiego brzmienia", które tworzyć ma jedność ze znaczeniem
Międzynarodowe języki pomocnicze
Basic English • erilo • esperanto • europanto • folkspraak • glagolica • glosa • idiom neutral • ido • interlingua • latina sine flexione • lingua franca nova • meżduslavianski jezik • migowy • novial • occidental • proslava • romanica • ruslavsk • signuno • slovio • solresol • volapük
Języki logiczne i filozoficzne
láadan • loglan • lojban • ro • toki pona
Języki fikcyjnych światów i ludów
języki Śródziemia • języki północnosłowiańskie
aurebesh • brithenig • enochiański • klingoński • nadsat • nowomowa • simski • Starsza Mowa • wenedyk • wysokoislandzki
Zabawy językowe
damin • louchébem • świńska łacina • verlan • socceranto
