Joanna d'Albret
Z Wikipedii
Joanna d'Albret, Joanna III z Nawarry (ur. 7 stycznia 1528, zm. 9 czerwca 1572) – królowa Nawarry w latach 1555-1572, żona Antoniego Burbona, księcia Vendôme. Matka Henryka IV, króla Francji.
Urodziła się w Pau w 1528 jako córka Henryka II i Małgorzaty z Nawarry. Małgorzata była siostą Franciszka I, króla Francji, więc Joanna była wychowywana na dworze francuskim. Kiedy miała trzynaście lat, Franciszek wydał ją za Wilhelma Bogatego, księcia Klew, lecz ten czysto polityczny mariaż został anulowany cztery lata później.
Po śmierci Franciszka i wstąpieniu na tron Henryka II, Joanna wyszła za Antoniego Burbona, który zostałby królem Francji, gdyby linia Walezjuszów wygasła. W 1555 Henryk II zmarł i Joanna wraz z mężem zostali władcami Nawarry.
W pierwszym roku rządów, Joanna zorganizowała konferencję, na którą zaprosiła pastorów hugenockich, a której rezultatem było ogłoszenie przez nią kalwinizmu główną religią w jej królestwie.
Walka o władze i zwierzchnictwo nad francuskim dworem między katolikami i hugenotami wybuchła w postaci wojny religijnej, w 1562. Jej mąż opowiedział się za katolikami, ale został śmiertelnie ranny podczas oblężenia Rouen. Ich syn, Henryk, został "pierwszym księciem krwi".
W 1567 wojna wybuchła po raz kolejny, a Joanna uciekła do hugenockiego miasta La Rochelle. Z tamtego miejsca kierowała pokojowymi negocjacjami, a w 1570 rozpoczęła oficjalne rozmowy dotyczące wydania królewskiej siostry, Małgorzaty, za Henryka. Zmarła w Paryżu dwa miesiące później, nie doczekawszy ślubu.
[edytuj] Potomkowie
- Henryk, książę Beaumont (1551-1553)
- Henryk IV, król Francji (1553-1610)
- Ludwik (1555-1557)
- Magdalena (1556)
- Katarzyna Burbon (1559-1604), żona Henryka I, księcia Lotaryngii
| Poprzednik Henryk II |
 |
Królowa Nawarry 1555-1572 |
|
Następca Henryk III |
