Johann Adolf Hasse

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Johann Adolph Hasse.

Johann Adolph Hasse (25 III 1699 - 23 XII] 1783) był niemieckim kompozytorem doby późnego baroku. Pod koniec życia dostosował swą muzykę do stylu klasycystycznego.

Hasse urodził się w Bergedorf niedaleko Hamburga gdzie ojciec nauczył go podstaw muzyki. Mając ładny tenor, poświecił się karierze śpiewaczej i przystąpił do trupy artystycznej, którą kierował Reinhard Keiser, i w którego orkiestrze Händel grał nieco wcześniej drugie skrzypce. Hasse odniósł sukces i został zatrudniony w operze dworskiej księstwa Brunszwik-Lüneburg, tam debiutował jako kompozytor oper (Antigonus1723). Książę sfinansował dalsza naukę Hassego w Italii. w 1724 roku odwiedził Neapol i uczył się u Nicola Porpory, z którym nie zgadzał się w wielu kwestiach muzycznych i nie tylko. W Neapolu jego przyjacielem został Alessandro Scarlatti, który był przez jakiś czas jego przewodnikiem muzycznym. Hasse mógł dzięki Scarlattiemu wystawić operę, którą śpiewali potem Farinelli i słynna śpiewaczka Tesi .

Stał się popularny i zaczął komponować dla królewskiej opery w Neapolu. W 1726udał się na objazd całych Włoch. W Wenecji (1727) poznał , słynną śpiewaczkę, w której się zakochał. Faustina Bordoni (urodzona w Wenecji w1693 r.) wyszła za niego w 1730 roku. August II Mocny zaprosił słynną parę do Drezna. Hasse pozostał tam dwa lata, po czym wrócił do Włoch, a stamtąd podążył do Londynu. W Londynie od 1733 przyłączył się do Porpory konkurującego z Händlem. Pozostał tam jednak tylko tak długo jak wystawiano tam napisaną przez Hassego w 1730 roku operę Artaserse (pierwsze wystawienie Wenecja 1730).

Faustina stała się ulubienica publiczność i też kochliwego elektora. Zrozpaczony Hasse mógł widywać się z żoną jedynie czasami. Dopiero w 1739 roku, gdy August II już nie żył Hasse zdecydował się osiedlić się w Dreźnie na stałe. Mieszkali tam z żoną do 1763 roku, gdy wycofali się z aktywnego życia artystycznego. Żyli odtąd z całkiem niezłej renty. Jednak nie na długo zadowalało to energicznego Hassego, który pojechał z rodziną do Wiednia gdzie wystawił swą ostatnią operę Ruggiero (1771). W Wiedniu wysłuchał też dzieła czternastoletniego Mozarta, o którym stwierdził, że "ten młodzik przebije nas wszystkich" . Na życzenie żony powrócili do Wenecji, gdzie Hasse zmarł w 1783 roku.

Jego dzieła to 120 (sic!) oper, wiele oratoriów, kantat, mszy i najróżniejsze utwory instrumentalne. Podczas oblężenia Drezna przez Prusaków w 1760 roku, większość jego manuskryptów, zgromadzonych do wspólnego wydania pod elektorskim patronatem spłonęła . Niektóre jednak jak opera Alcide al Bivio (1760) przetrwały i zostały opublikowane. Na szczęście oryginały znajdowały się w bibliotekach Wenecji i Drezna.

Obok Georga Philippa Telemanna Hasse był w swych czasach uważany za największego z kompozytorów niemieckich.