John Langdon-Down
Z Wikipedii
John Langdon Haydon Langdon-Down (ur. 18 listopada 1828 w Torpoint w Kornwalii w Anglii - zm. 7 października 1896), angielski lekarz, znany z pracy wśród dzieci umysłowo chorych. Schorzenie zespół Downa zostało nazwane na jego cześć. "Down" to irlandzkie nazwisko rodziny jego ojca, a "Langdon" nazwiskiem rodowym jego matki, która pochodziła z Kornwalii.
[edytuj] Kariera zawodowa
Edukację szkolną zakonczył w wieku 13 lat i zaczął pracować u ojca, który był farmaceutą. W wieku 19 lat wstąpił do Pharmaceutical Society of London, gdzie uczestniczył eksperymentach słynnego chemika i fizyka Michaela Faraday'a z gazami. Po śmierci ojca w 1853 roku, kiedy Langdon-Down miał 25 lat, wstąpił na medycynę w Londynie i studia ukończył w roku 1858.
Został lekarzem i kierownikiem domu dla umysłowo chorych Earlswood Asylum w hrabstwie Surrey niedaleko Londynu. W roku 1859 uzyskał stanowisko lekarza-asystenta w Royal London Hospital. Został tam wykładowcą i wykładał materia medica i terapię. Przez 9 pierwszych lat swojej pracy w Royal London Hospital nadal mieszkał i działał w Earlswood Asylum. W roku 1869 założył dla upośledzonych dzieci z bogatych rodzin szpital w Normandfield, w którym prowadził przystosowywanie ich do życia.
[edytuj] Wkład naukowy
Pracując w Earlswood Asylum wypracował model opieki w chorobach psychicznych, który został wprowadzony w Wielkiej Brytanii. Wiele z publikacji Downa dotyczyły chorób psychicznych lub ich klasyfikacji. Propagował kształcenie osób z upośledzeniami psychicznymi i kiedy założył własną praktykę, sam założył taką placówkę. Jego opis zespołu Downa (mongolizmu) pojawił się w publikacji On some of the mental afflictions of childhood and youth z 1887 roku.
[edytuj] Śmierć
Po ciężkim przebiegu grypy, którą przebył roku 1890 wywiązały się powikłania. Pewnego dnia po śniadaniu zasłabł i w ciągu 10 minut zmarł w swoim domu w Hampton Wick.
