Klatka Faradaya
Z Wikipedii
Klatka Faradaya (puszka Faradaya) - jest to metalowy ekran mający chronić przed polem elektrostatycznym. Wymyślona i skonstruowana w 1836 roku przez fizyka angielskiego Michaela Faradaya w celu demonstracji jednego z podstawowych praw elektrostatyki.
[edytuj] Zasada działania
Ponieważ na powierzchni przewodnika potencjał musi być w każdym punkcie równy, nie następuje wnikanie pola elektrycznego do wnętrza metalu, a tym samym pole elektryczne nie przenika przez metal. Dzięki temu we wnętrzu klatki, niezależnie od tego jak silnie jest ona naładowana, nie ma pola elektrycznego.
Zasadę działania przedstawia poniższy schemat:
- w chwili pojawienia się pola elektrycznego ładunki w przewodniku przesuwają się,
- ładunki na powierzchni klatki powodują powstanie pola elektrycznego wewnątrz klatki o zwrocie przeciwnym do pola zewnętrznego,
- ładunki przesuwają się dotąd aż pole zewnętrzne zostanie zrównoważone przez pole wytworzone przez ładunki na powierzchni metalu i wówczas w metalu nie będzie pola elektrycznego,
- w wyniku przesunięcia ładunków jedna strona klatki uzyskuje ładunek ujemny, a druga dodatni,
Dla pola elektrostatycznego oraz o powolnych zmianach klatka może być wykonana z siatki z metalu. Przez oka siatki nie przeniką fale o długości znacznie większej niż rozmiar otworów. Metal nie pochłania fal o długości porównywalnej z odległością między atomami metalu.
Funkcjonuje pogląd mówiący, że dzięki temu efektowi samoloty są odporne na uderzenia piorunów - korpus samolotu ulega naładowaniu, jednak ludzie i elektronika pokładowa nie odczuwają tego. Zdanie to jest prawdziwe tylko do pewnego stopnia, gdyż podczas uderzenia pioruna bardzo duże prądy o dużej częstotliwości przepływające przez kadłub samolotu indukują pola elektryczne i magnetyczne wewnątrz kadłuba. Podobnie piorun uderzając w drzewo nie płynie całym jego przekrojem jednakowo lecz w kanale o średnicy kilku centymetrów, powodując rozerwanie drzewa w tym pasie.
Pogląd, że samochód jest przykładem klatki Faradaya, też jest prawdziwy w pewnym przybliżeniu, samochód byłby idealną klatką Faradya, gdyby nie miał okien. Dla elektostatyki samochód osobowy może być z dobrym przybliżeniem traktowany jak klatka Faradya, ale nie jest dla fal radiowych krótszych od wielkości okien i dlatego antena fal radiowych średnich i długich musi być wyniesiona poza samochód, fal ultrakrótkich powinna ale nie musi, a fale używane przeez telefon komórkowy są osłabiane w znacznie mniejszym stopniu.
