Kodama
Z Wikipedii
| Kodama | |
| Inne nazwy | DRTS, S027516 |
| Zaangażowani | JAXA |
| Indeks COSPAR | 2002-042B |
| Rakieta nośna | H-2A |
| Miejsce startu | kosmodrom Tanegashima, Japonia |
| Orbita (docelowa, początkowa) |
|
| Perygeum | 35 780 km |
| Apogeum | 35 792 km |
| Okres obiegu | 1 436,09 min |
| Nachylenie | 0,1° |
| Czas trwania | |
| Początek misji | 10 września 2002 (08:20 GMT) |
| Wymiary | |
| Wymiary | 2,2 m × 2,4 m × 2,2 m; rozp. 17 m |
| Masa całkowita | ok. 1 500 kg kg |
Kodama — japoński testowy satelita przekazywania łączności - pierwszy japoński satelita tego rodzaju. Służy jako przekaźnik łączności dla japońskich satelitów krążących po niskich orbitach okołoziemskich.
Satelita znajduje się na orbicie geostacjonarnej, nad południkiem 90,75° E.
Satelita zostanie użyty do przekazywania danych z satelity ALOS i japońskiego modułu Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, Kibo. Pierwsza próba przekazywania danych odbyła się 20 lutego 2003, z satelitą ADEOS 2.
Kodama ma możliwość przesyłania danych z prędkością do 240 Mbps, co jest równoważne 11 cyfrowym kanałom telewizyjnym.
Od kwietnia do września, oraz w grudniu 2006 posłużył do przeprowadzenia serii eksperymentów łącznościowych, podczas których przekazywał dane z europejskiego satelity środowiskowego Envisat do japońskiej stacji naziemnej w Tsukubie.
28 października 2003, satelita przeszedł w tryb uśpienia pod wpływem wybuchu dużej flary słonecznej. Mimo, że statek przez nią nie ucierpiał, zdarzenie to rozpoczęło dyskusję o tym, że JAXA nie posiada procedur na takie okoliczności ani nie zabezpiecza satelitów przed aktywnością słoneczną.
[edytuj] Budowa i działanie
Producentem statku jest Mitsubishi Electric Corp. i NEC Toshiba Space Systems.
Statek posiada anteny pracujące w paśmie S i Ku. Jego dwie główne anteny mają średnicę 3,6 m i 1,8 m. Dwa akumulatory NiH2 (o poj. 50 Ah każdy) ładowane są ogniwami słonecznymi. Kodama posiada własny silnik o ciągu 500 N (z zapasem 500 kg paliwa, zużytem do osiągnięcia orbity geostacjonarnej) oraz silniczki korekcyjne, o ciągu 20 N, do utrzymywania orbity.
Żywotność satelity szacowana jest na 7 lat.
