Korona (atrybut)
Z Wikipedii
Korona (łac. corona, wieniec) jest najpowszechniejszym atrybutem władzy króla, a czasem księcia, używanym od Średniowiecza. Korona jest noszona na głowie monarchy.
W starożytności rolę korony pełnił wieniec, typowo z liści laurowych. W armii rzymskiej wieńce były nagrodą dla wyróżniających się żołnierzy (funkcjonalny odpowiednik obecnych orderów, np. corona muralis - odznaczenie dla pierwszego, który wdarł się na mury obleganego miasta) i, w zależności od zasług, miały różne kształty i były z innych materiałów (od trawy do złotych listków).
Złoty wieniec stał się stąd oficjalnym atrybutem cesarza rzymskiego (zwierzchnika armii).
W późniejszych czasach koronę wykonywano jako metalową obręcz, zwykle ze złota lub srebra. Korona mogła zawierać również klejnoty i inne elementy dekoracyjne.
Raz wykonana korona dla jednego władcy przechodzi na jego następców. Podczas procesu koronacji głównym elementem uroczystości jest włożenie korony na głowę monarchy.
Z czasem pojęcie "korony" rozszerzyło się i zaczęło oznaczać całe państwo (np. korona francuska, korona angielska itd. - ale nie korona Francji, Anglii). Korona Polska (łac. Corona Regni Poloniae) to obszar należący do Królestwa Polskiego po Unii Lubelskiej, w odróżnieniu od Litwy, czyli Wielkiego Księstwa Litewskiego.
Korona Świętego Stefana - symbol władzy na Węgrzech, a później określenie całych Węgier.
Korona św. Wacława - jw., ale termin odnosi się do obszaru władanego przez królów Czech (czyli Czechy, Morawy, Śląsk i Łużyce). Termin ten powstał za cesarza Karola IV.
Korona cierniowa - pierścień z gałęzi ciernia, założony na głowę Jezusa na kilka godzin przed Jego śmiercią. Przenośnie oznacza trudną sytuację, sprawiającą ból i cierpienia. Nazwą tą nazwano również jeden z gatunków rozgwiazd - zob. korona cierniowa (zwierzę).
Zobacz również: inne znaczenia słowa, berło, jabłko, polskie insygnia koronacyjne
