Mata Atlantica
Z Wikipedii
Mata Atlântica - wąski obszar bujnych lasów deszczowych na południowo-wschodnim atlantyckim pobrzeżu Brazylii. Ostoja wielu gatunków zagrożonych wymarciem, w tym leniwca grzywiastego. Pierwotnie (przed ingerencją europejskich osadników w 1500 roku) obejmował prawdopodobnie 1,4 miliona km2, czyli około 1/5 obecnego obszaru Amazonii, położonej 800 km na północny zachód od niego, i rozciągał się od stanu Rio Grande du Norte po obecną granicę z Urugwajem, czasem wchodząc w głąb lądu na 300 km. Północną granicę Mata Atlantica wyznacza obszar wpływów zimnego Prądu Falklandzkiego. Swój klimat, wilgotny i ciepły, zawdzięcza Mata Atlantica dwóm ciepłym prądom oceanicznym: Prądowi Brazylijskiemu i Prądowi Południoworównikowemu.
W latach 80. XX wieku okazało się, że na 8% pozostałego jeszcze lasu atlantyckiego żyje 269 gatunków ssaków - czyli 2/3 liczby gatunków zamieszkujących całą Amazonię. Odkrycie to poruszyło badaczy i zmobilizowało do wdrożenia programu ochrony Mata Atlantica. Dziś w programie tym uczestniczy kilkadziesiąt organizacji brazylijskich i międzynarodowych. Jednym ze spektakularnych osiągnięć programu było uratowanie od wyginięcia lwiatki złotogłowej.
