Metro w Madrycie
Z Wikipedii
Metro madryckie jest trzecią w Europie (po metrze londyńskim i moskiewskim) oraz jedną z największych tego typu budowli na świecie. Posiada 236 stacji i 12 linii (oraz podziemną kolejkę R, nie uznawaną formalnie za linię metra, łączącą stacje Opera i Principe Pio) o łącznej długości 227 km.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Metro zostało zaprojektowane przez przez Carlosa Mendoze, Miguela Otamendi i Antonio Gonzáleza Echarte. 17 października 1919 r. Król Alfonso XIII oficjalnie zainaugurował uruchomienie pierwszej linii pomiędzy Puerta del Sol i Cuatro Caminos. Połączyła 8 stacji, a jej długość wynosiła 3,5 km. 31 października linia została udostępniona do publicznego użytku.
Nowo powstające linie poza funkcją komunikacyjną, miały niedługo spełnić także inną ważną rolę. W latach 1936-1939 podczas wojny domowej stały się dla mieszkańców schronieniem podczas nalotów bombowych.
Na początku lat siedemdziesiątych rozpoczyna się gwałtowna rozbudowa metra związana z rozwojem ekonomicznym i terytorialnym Madrytu.
[edytuj] Stan obecny
Około 200 stacji połączonych tunelami o długości ponad 220 km pozwalają zaliczyć madryckie metro do dziesięciu największych tego typu budowli na świecie. Obecnie co roku oddawane są do użytku nowe stacje, ocenia się ze tylko metro w Seulu może konkurować z madryckim pod względem szybkości ekspansji.
[edytuj] Tabor
W metrze madryckim używane są cztery rodzaje pociągów.
|
|
|
|
|
|
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
Strona domowa metra (w jęz. hiszpańskim) - zawiera uaktualnianą mapę.
Andén 1 Stowarzyszenie przyjaciół madryckiego metro.
