Nabopolassar
Z Wikipedii
Nabopolassar, Nabopalasar, Nabuaplausur (? - ok. 605 p.n.e.); od ok. 625 p.n.e. pierwszy król państwa nowobabilońskiego i założyciel XI (chaldejskiej) dynastii babilońskiej. Ojciec Nabuchodonozora II.
Nabopolassar był możnym Chaldejczykiem, który po śmierci Aszurbanipala przejął ok. 625 p.n.e. władzę w Babilonie i uniezależnił się od słabnącej Asyrii. Początkowo w walce z Asyrią ponosił klęski; po zdobyciu przez Medów dowodzonych przez króla Kyaksaresa miasta Aszuru w 614 p.n.e. postanowił zawrzeć sojusz z tym irańskim plemieniem w celu dokonania podziału upadającej Asyrii. W sojuszu z Medami położył kres istnieniu imperium asyryjskiego, wspólnie oblegając i burząc w 612 p.n.e. stolice wroga - Niniwę i Kalchu (Nimrud).
W latach 610 p.n.e.-605 p.n.e. prowadził z Egiptem zwycięską wojnę, w której wojskami babilońskimi dowodził jego syn i późniejszy następca - Nabuchodonozor II.
| Poprzednik Kandalanu |
 |
Król Babilonu 625 p.n.e.–605 p.n.e. |
|
Następca Nabuchodonozor II |
To jest tylko zalążek artykułu biograficznego związanego z historią. Jeśli możesz, rozbuduj go.
