Nimfa (mitologia)
Z Wikipedii
Nimfy (gr. νύμφαι nymphai, l. poj. νύμφη nymphe - "dziewczyna, narzeczona"; łac. nymphae) – w mitologii greckiej i rzymskiej śmiertelne boginki niższego rzędu, opiekunki miejsc, które zamieszkiwały. Pomimo tego, że umierały, były istotami długowiecznymi i wiecznie młodymi. Uważane są za córki Zeusa. Przedstawiano je jako piękne kobiety . Mieszkały w górach, lasach, na łąkach, w grotach, nad rzekami, źródłami, morzami. Obecnie tłumaczy się ich kult jako pozostałości pierwotnego animizmu.
Nimfy nie stanowiły grupy jednorodnej. Wyróżniano:
- Okeanidy - córki Okeanosa, zamieszkujące ocean
- Nereidy - córki Nereusa, zamieszkujące morza
- Najady - opiekunki wód słodkich
- Oready - opiekunki gór i jaskiń
- Driady - opiekunki lasów i gajów
- Hamadriady - opiekunki pojedynczych drzew
- Lejmoniady - nimfy łąk wilgotnych
- Hesperydy - nimfy ogrodów
- nimfy lokalne związane z miejscowościami (nymfaj chthonaj)
Najbardziej znanymi nimfami były Echo i Kalipso. W wiekach późniejszych nimfy stały się częstym tematem wierszy i dramatów. Od ich nazwy wywodzą się terminy nimfomania, nimfetka i nimfofilia.
