Ojciec chrzestny (film)

Z Wikipedii

Ojciec chrzestny
Oryginalny tytuł	The Godfather
Kraj	USA
Data premiery	31 grudnia 1972
Reżyseria	Francis Ford Coppola
Scenariusz	Francis Ford Coppola, Mario Puzo
Główne role	Marlon Brando, Al Pacino, Diane Keaton, Robert Duvall
Muzyka	Nino Rota
Zdjęcia	Gordon Willis
Scenografia	Dean Tavoularis
Produkcja	Albert S. Ruddy
Dystrybucja	Paramount Pictures
Budżet	$6,000,000
Język	angielski, włoski
Strona IMDb

Ojciec chrzestny (ang. The Godfather) – adaptacja powieści Maria Puzo, wyreżyserowana przez Francisa Forda Coppolę. W rolach głównych wystąpili Marlon Brando i Al Pacino. Akcja trylogii rozgrywa się w latach 1945 do 1980.

Film powszechnie uważany jest za najlepszy traktujący o mafii. Często wymienia się go jako jeden z najcenniejszych dorobków kinematografii, a w rozmaitych plebiscytach i rankingach na film wszech czasów do dziś zajmuje wysokie – często 1. – miejsce ^[1].

Spis treści 1 Fabuła 2 Produkcja 3 Casting 3.1 Obsada 4 Opinie krytyków 5 Nagrody i wyróżnienia 6 Przychody 7 Przypisy

[edytuj] Fabuła

Film opowiada o amerykańskiej rodzinie Corleone, której korzenie sięgają włoskiej Sycylii. Nie jest to jednak zwykła rodzina – cechują ją przede wszystkim niezwykła więź między swoimi członkami oraz jej rozmiar. Nie jest to mąż, żona i dwójka dzieci, lecz wielopokoleniowa i wielodzietna rodzina, której członkowie pomagają sobie wzajemnie. Nie jest to jednak zwykła pomoc, a raczej załatwienie wszelkiego typu spraw „na lewo”, często przy użyciu przemocy. Krótko mówiąc, cała rodzina to mafia, wywodząca się z włoskiej cosa nostry. Mimo iż film opowiada o całej rodzinie, na pierwszy plan wysuwa się tytułowy ojciec chrzestny Vito Corleone i jego synowie – Micheal, Santino, Frederico, oraz przygarnięty syn Tom Hagen. Losy tych postaci obracają się wokół wiecznej wojny najważniejszych klanów mafijnych Nowego Jorku.

[edytuj] Produkcja

Film zadebiutował na ekranach kin w 1972 roku. Jego reżyserem został Francis Ford Coppola, mający na swoim koncie już kilka filmów, jednak żaden z nich nie odniósł znaczącego sukcesu. Zdjęcia do filmu trwały od 29 marca do 6 sierpnia 1971 roku. Ponieważ nie oczekiwano, że film odniesie wielki sukces, jego budżet był dość niski (zaledwie sześć milionów dolarów). Z tego też powodu ekipa zmuszona była do używania światła dziennego zamiast sztucznego, co nadało filmowi bardziej realistyczny obraz.

[edytuj] Casting

Mario Puzo pomagał w tworzeniu filmu i jego sequeli, był współtwórcą scenariuszy. Początkowo producenci w roli Micheala Corleone widzieli Roberta Redforda, ale Coppola domagał się Ala Pacino. Pacino nie był jeszcze znany szerszej publiczności i studio filmowe nie brało go pod uwagę. Pacino dostał rolę dopiero gdy Coppola zagroził, że zrezygnuje z udziału w przedsięwzięciu.

W rolę dona Vita Corleone wcielił się Marlon Brando – rola ta przyniosła mu Oscara, którego jednak nie przyjął, w ramach protestu przeciw dyskryminacji rdzennej ludności Ameryki. Wielu drugoplanowych aktorów nie było wcześniej znanych, dopiero rola w Ojcu chrzestnym otworzyła im drzwi do kariery. Aktorzy tacy jak Pacino czy Robert Duvall ugruntowali sobie tym filmem swoją poważną aktorską pozycję.

[edytuj] Obsada

• Marlon Brando – Don Vito Corleone
• Al Pacino – Michael Corleone
• Robert Duvall – Tom Hagen
• James Caan – Santino „Sonny” Corleone
• John Cazale – Frederico „Fredo” Corleone
• Diane Keaton – Kay Adams - Corleone
• Simonetta Stefanelli – Apollonia Corleone
• Al Martino – Johnny Fontane
• Morgana King – mama Corleone
• Julie Gregg – Sandra Corleone
• Richard S. Castellano – Peter Clemenza
• Lenny Montana – Luca Brasi
• Sterling Hayden – kapitan policji McCluskey
• Talia Shire – Constanzia „Connie” Corleone-Rizzie
• John Marley – Jack Woltz
• Richard Conte – Emilio Barzini
• Al Lettieri – Virgil Sollozzo
• Abe Vigoda – Sal Tessio
• Gianni Russo – Carlo Rizzi
• Rudy Bond – Ottilio Cuneo
• John Martino – Paulie Gatto
• Salvatore Corsitto – Amerigo Bonasera
• Richard Bright – Al Neri
• Alex Rocco – Moe Greene
• Tony Giorgio – Bruno Tattaglia
• Vito Scotti – Nazorine
• Tere Livrano – Theresa Hagen
• Victor Rendina – Phillip Tattaglia
• Jeannie Linero – Lucy Mancini
• Ardell Sheridan – pani Clemenza
• Angelo Infanti – Fabrizio
• Corrado Gaipa – don Tommasino
• Franco Citti – Calo
• Saro Urzi – Vitelli

[edytuj] Opinie krytyków

Film cieszy się poważaniem wśród większości krytyków i widzów. Wybrany został najlepszym filmem magazynu „Entertainment Weekly”, znajduje się także na 3. miejscu wśród filmów American Film Institute. W 2002 roku krytycy filmowi z całego świata przyznali Ojcu chrzestnemu 4. miejsce w na liście filmów wszech czasów w ankiecie „Sight & Sound”.

Także soundtrack stworzony przez Nina Rotę został ciepło przyjęty przez publikę, a motyw przewodni jest dziś powszechnie znany i chętnie wykorzystywany.

[edytuj] Nagrody i wyróżnienia

Ojciec chrzestny otrzymał trzy Oscary (nominowany był do ośmiu), w kategoriach:

• najlepszy film
• najlepszy aktor pierwszoplanowy (Marlon Brando, laureat nagrody, odmówił jej przyjęcia)
• najlepszy scenariusz adaptowany (Francis Ford Coppola, Mario Puzo)

Wygrał ponadto pięć Złotych Globów, nagrodę Grammy i wiele innych nagród.

Sequel, Ojciec chrzestny II, również zdobył nagrodę Akademii za najlepszy film, ustanawiając trylogię Ojca chrzestnego jedyną do tej pory serią filmów, która zdobyła więcej niż jedną nagrodę dla najlepszego filmu.

[edytuj] Przychody

Film był wielkim sukcesem kasowym, bijąc poprzednie rekordy stał się jednym z najlepiej zarabiającym filmem wszech czasów (jego wynik został pobity przez Szczęki w roku 1975). W ciągu pierwszego weekendu film zarobił 5,264,602 dolary, osiągając w pierwszej serii pokazów zysk w wysokości 81,5 miliona dolarów. Późniejsze seanse w Ameryce Północnej podniosły tą sumę do 134 milionów dolarów.

Poprzednik Francuski łącznik

Nagroda Akademii Filmowej za najlepszy film 1972

Następca Żądło

[edytuj] Przypisy

1. ↑ wg rankingu IMDb, ex aequo ze Skazanymi na Shawshank