Otto M. Nikodym
Z Wikipedii
Otton Marcin Nikodym (ur. 3 sierpnia 1887 w Zabłotowie koło Kołomyji, zm. 4 maja 1974 w Utica, Stany Zjednoczone) – polski matematyk uznany za wkład w rozwój teorii miary, analizy funkcjonalnej, równań różniczkowych i opisowej teorii mnogości. Jeden z założycieli Polskiego Towarzystwa Matematycznego w 1919.
Studia matematyczne na wydziale matematyki Uniwersytetu Jana Kazimierza ukończył w 1911. Doktoryzował się w 1924 na Uniwersytecie Warszawskim, a w lipcu 1927 się tam habilitował. Do roku 1945 mieszkał w Warszawie, pózniej przez rok wykładał w Krakowie a w 1946 wyjechał z Polski. Od 1948 do 1965 pracował w Kenyon College w stanie Ohio w Stanach Zjednoczonych.
Nikodym był znanym dydaktykiem i popularyzatorem matematyki, autorem szeregu audycji radiowych o matematyce. Znał biegle 5 języków.
[edytuj] Przykładowe wyniki
- Nikodym podał konstrukcję podzbioru N kwadratu jednostkowego na płaszczyźnie którego miara jest równa 1 i który ma taką własność, że dla każdego punktu
istnieje prosta
przechodząca przez ten punkt i taka że
. (Jest to tzw. zbiór Nikodyma.)
- W 1930 uogólnił wynik Johanna Radona do twierdzenia zwanego dziś twierdzeniem Radona-Nikodyma.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Biografia Nikodyma (po angielsku) w serwisie MacTutor History of Mathematics archive.