Płyta Indoaustralijska

Z Wikipedii

Płyta Indoaustralijska – kontynentalna płyta tektoniczna, która prawdopodobnie dzieli się na dwie mniejsze płyty: Australijską i Indyjską, będącą najmniejszą płytą kontynentalną. Indie, Sahul (czyli dawny kontynent obejmujący Australię, Nową Gwineę i Tasmanię), Nowa Zelandia i Nowa Kaledonia stanowią fragmenty prehistorycznego superkontynentu Gondwany, do którego należała również południowa Afryka, Ameryka Południowa i Antarktyda.

Od wschodu i północnego wschodu graniczy ona z Płytą Pacyficzną, od południa z Płytą Antarktyczną, od zachodu z Płytą Indyjską, która graniczy z Płytą Arabską na zachodzie i Afrykańską na południowym zachodzie. Od północy Płyta Indyjska naciska na płytę Eurazjatycką, czego efektem jest wypiętrzanie pasm górskich Himalajów i Hindukuszu.

Od strony północno-zachodniej płyta graniczy z Płytą Euroazjatycką poprzez Archipelag Sundajski. Granica dzieląca obie płyty niemalże pokrywa się linią Lydekkera biegnącą wzdłuż izobaty 200m, która wyznacza zachodnią granicę kontynentu australijskiego w plejstocenie (kiedy poziom morza był znaczacznie niższy).^[1]

[edytuj] Przypisy