Paul Styger

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Paul Styger (ur. 27 września 1887 w Schwyz, zm. 14 maja 1939 w Lucernie), szwajcarski historyk sztuki, duchowny katolicki, profesor Uniwersytetu Warszawskiego i członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.

Był synem Martina (urzędnika władz kantonalnych) i Wereny z domu Hoefliger. Uczęszczał do szkoły elementarnej (1894-1901) i Collegio Maria-Hilf (1901-1906) w Schwyz; filozofię i teologię studiował na uczelniach rzymskich - Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim (1909 doktor filozofii, 1913 doktor teologii) i Pontificium Collegio Germanico-Ungarica. W latach 1914-1921 był pracownikiem naukowym Pontificium Collegio Germanico-Ungarica, pełniąc tam m.in. funkcję prorektora (1915-1919). Pracował w szpitalach wojskowych dla jeńców włoskich w czasie I wojny światowej. Po przyjęciu święceń kapłańskich był m.in. członkiem personelu Domu Papieskiego.

W 1921 został powołany na profesora zwyczajnego Uniwersytetu Warszawskiego. Kierował Seminarium Archeologii i Sztuki Kościelnej, gdzie wśród jego studentów był m.in. Mieczysław Żywczyński. W 1931 Styger został członkiem-korespodentem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Prowadził wykłady na Uniwersytecie Warszawskim do 1934. Zmarł po wieloletniej walce z gruźlicą płuc.

Zainteresowania naukowe ks. Stygera obejmowały historię katakumb wczesnochrześcijańskich oraz historię sztuki i architektury romańskiej. W czasie pracy na Uniwersytecie Warszawskim wielokrotnie odbywał podróże badawcze do Rzymu. Odkrył wiele katakumb rzymskich, badał grobowce apostolskie przy bazylice Św. Sebastiana w Rzymie (przy Via Appia), przedstawił genezę katakumb Św. Kaliksta i Św. Priscilli. Był odkrywcą tzw. memoria apostolorum, z imionami św. Piotra i św. Pawła. Ogłosił ponad 20 prac naukowych, m.in.:

Neue Untersuchungen ueber altchristliche Petrusdarstellungen (1913)
La decorazione a fresco del XII secolo della chiesa di S. Giovanni "ante portam latinam" (1914)
Gli Apostoli Pietro e Paolo ad Catacumbas sulla Via Appia (1915)
Il Monumento Apostolico della Via Appia socondo gli ultimi Scavi della Basilica di San Sebastiano (1917)
L'origine del cimitero di San Callisto sull'Appia (1926)
Die altchristliche Grabeskunst (1927)
L'origine del cimitero di Domitella (1927)
Rotunda Świętych Feliksa i Adaukta na Wawelu. Mauzoleum z pierwszych czasów chrześcijaństwa w Polsce (1929)
L'origine del cimitero di Priscilla sulla Via Salaria (1931)
Die roemischen Katakomben (1932)
Roemische Maertyrergrufte (1935)