Peklenc
Z Wikipedii
Peklenc (zwany też: Pekelnyboh, Pekelnypan, Pekelnik, Lokton) to bóstwo chtoniczne z wierzeń prasłowiańskich, władca świata podziemnego.
Przypisywano mu władzę nad podziemnym ogniem, w którym tworzyły się drogocenne kruszce i szlachetne kamienie oraz nad wodą płynącą w podziemiach, która według wierzeń słowiańskich wypiętrzyła góry i powodowała trzęsienia ziemi. Na rozkaz Peklenca rozwierała się też ziemia i powstawały wąwozy, głębokie niczym piekielne czeluście. Bóg podziemia wyjeżdżał niekiedy na świat, najczęściej z rzek i bagien. Do jego królestwa mógł się dostać żywy człowiek, jeżeli Peklenc na to zezwolił.
Peklenc był sędzią, pod którego jurysdykcją znajdowali się ludzie udający się do jego podziemnych zaświatów. Peklenc posiadał wiedzę o całym źle, jakie wyrządził każdy człowiek i kiedy zjawiał się on, potępiony, w jego królestwie, Peklenc wymierzał mu sprawiedliwą i surową pokutę. Niekiedy nie czekał jednak na śmierć i z miejsca przemieniał bezlitosnych w kamienie, pieniaczy - w wilkołaki, nie mających miłosierdzia dla bliskich - w samojednika żywiącego się własnym ciałem.
Peklenc potrafił także karać całe społeczności. Potrafił on sprawić, że ziemia pochłaniała osadę lub gród uparcie pozostający w nieprawości - na jego miejscu pozostawał się tylko staw. Ukarani mieszkańcy długo pokutowali pod wodą, a Oźwiena - boginka echa - niosła ku przestrodze innych ich zrozpaczone głosy. Czasem też za grzechy władców odpowiadali ich poddani - Peklenc do nieprawych władców słał złe duchy, straszące ich tak długo, dopóki nie uciekli ze swego grodu i ten nie porósł chwastem. Do żyjących z niesprawiedliwości Peklenc wysyłał wreszcie Bazyliszka, każąc mu zamieszkać w piwnicach domostwa.
