Podostre zapalenie tarczycy
Z Wikipedii
Podostre zapalenie tarczycy (choroba de Quervaina) (łac.thyroiditis subacuta) - to stan zapalny tarczycy o nieznanej etiologii. Jako najbardziej prawdopodobny czynnik etiologiczny przyjmuje się infekcję wirusową (wirusy grypy, świnki, mononukleozy, adenowirusy, wirusy ECHO, Coxsackie) u osób z predyspozycją genetyczną (antygen zgodności tkankowej - HLA-Bw35).
[edytuj] Przebieg choroby
Choroba ma przebieg fazowy. W pierwszej fazie, związanej z uszkodzeniem tarczycy, dominują objawy hipertyreozy, które trwają około 1 - 2 miesięcy. Objawom nadczynności tarczycy towarzyszy w tym okresie ból w okolicy tarczycy i gorączka. Następnie objawy ustępują samoistnie, czynność tarczycy wraca do normy, by w kolejnej fazie pojawiła się niedoczynność tarczycy, która po różnym okresie czasu również samoistnie przemija, a czynność tarczycy staje się znowu prawidłowa. W sporadycznych wypadkach choroba może przebiegać jako gwałtownie pojawiający się i powiększający się guzek tarczycy. Choroba może samoistnie nawracać nawet po wieloletnim okresie remisji.
[edytuj] Rozpoznanie
- kryteria główne
- bolesne powiększenie tarczycy
- podwyższenie OB
- kryteria dodatkowe
- charakterystyczny obraz USG (echogeniczność miąższu tarczycy obniżona)
- charakterystyczny obraz histopatologiczny materiału pobranego przez BAC
- zmniejszenie jodochwytności w obrazie scyntygraficznym
- przejściowa hipertyreoza (obniżenie TSH, podwyższenie FT3, FT4)
- brak przeciwciał przeciwtarczycowych
Rozpoznanie choroby jest pewne, jeśli zostaną spełnione 2 kryteria główne i 2 dodatkowe.
[edytuj] Leczenie
Choroba ustępuje samoistnie i nie pozostawia trwałego uszkodzenia funkcji tarczycy. Niejednokrotnie nie zostaje rozpoznana. Stosuje się leczenie objawowe, to znaczy leczy się objawy nadczynności tarczycy w pierwszej fazie, lub niedoczynności w następnej. Szybkie ustąpienie dolegliwości bólowych można uzyskać stosując glikokortykosterydy.
