Róża Thun

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Róża Woźniakowska-Gräfin von Thun und Hohenstein, z dyplomem od Ministra Spraw Zagranicznych W. Cimoszewicza, Warszawa, 6 października 2004

Róża Thun, właściwie Róża Woźniakowska Gräfin von Thun und Hohenstein (ur. 13 kwietnia 1954 r. w Krakowie), działaczka organizacji pozarządowych (zwłaszcza proeuropejskich) w Polsce; publicystka.

Córka Marii Zyberk-Plater i prof. Jacka Woźniakowskiego. W latach 1972–1979 studiowała filologię angielską na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie; jej praca magisterska poświęcona została dramatom Oscara Wilde'a, jako "ilustracjom wartości w społeczeństwie przełomu wieków". W latach 1976 - 1980 prowadziła czynną działalność w opozycji demokratycznej w Krakowie: związana z dominikańskim duszpasterstwem akademickim „Beczka”, z którego wywodziła się część późniejszego środowiska Studenckiego Komitetu Solidarności; W latach 1978-1979 rzecznik SKS, bliski współpracownik Komitetu Obrony Robotników, m.in. wraz z Józefem Baranem i Bogusławem Sonikiem sygnatariuszka listu do Amnesty International, opisującego represje wobec niezależnych grup studenckich w PRL; Podczas pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski (czerwiec 1979 r.) współorganizowała niezależne biuro prasowe, w którym - poza przekazywaniem wiadomościami o przebiegu wizyty - informowała dziennikarzy zachodnich o celach i działalności opozycji demokratycznej oraz o sytuacji Kościoła w Polsce; Organizatorka "Uniwersytetu Latającego", oraz spotkań dyskusyjnych działaczy opozycyjnych, kolporterka niezależnej prasy i publikacji.

W latach 1981–1991 przebywała za granicą (Republika Federalna Niemiec, potem Królestwo Nepalu), była uczestnikiem wielu konferencji we Francji i w Niemczech, dotyczących sytuacji w Polsce i wyjaśniających tło polityczno–społeczne po ogłoszeniu stanu wojennego. Przekazywała m.in. zachodnim mediom informacje o sytuacji opozycji i Kościoła w Polsce oraz pomagała przebywającym na Zachodzie działaczom „Solidarności”. Współorganizowała i uczestniczyła w transportach humanitarnych do kraju. Pomagała organizatorom stoisk wydawnictw "II obiegu" z Polski na Międzynarodowych Targach Książki we Frankfurcie. Z upoważnienia krakowskiego oddziału NSZZ "Solidarność" uczestniczyła w pierwszym (po 13 grudnia 1981 r.) spotkaniu działaczy Związku w Brukseli (Belgia); Pracowała jako tłumacz, była autorką wewnętrznych recenzji książek dla Herder Verlag.

W latach 1992 do 2005 była Dyrektorem Generalnym, a potem Prezesem Zarządu Polskiej Fundacji im. Roberta Schumana. W tym czasie była współorganizatorką sieci proeuropejskich organizacji pozarządowych. Pomysłodawczyni konferencji, spotkań naukowych i publicznych (np. tzw. Parada Schumana), imprez masowych, szkoleń i debat organizowanych przez Fundację; Autorka tekstów publicystycznych i wystąpień konferencyjnych w Polsce, Francji, Niemczech i innych krajach europejskich, dotyczących przeważnie tematyki integracji europejskiej, drukowanych w pracach zbiorowych i periodykach (por. np.: Wspólny dramat i szansa [w:] Pamięć wypędzonych. Grass, Beneš i środkowoeuropejskie rozrachunki, Wyd. Więź, Warszawa 2003, ISBN 83-88032-59-3).

Radna Gminy Warszawa-Centrum (1998–2000), członkini Narodowej Rady Integracji Europejskiej istniejącej przy Premierze RP (przewodnicząca Środowiskowej Rady ds. Młodzieży, 1999-2001), członkini Grupy Refleksyjnej dla przyszłości Unii Europejskiej, istniejącej przy Prezydencie RP (2001 - 2005), współzałożycielka i członek Zarządu Forum Św. Wojciecha oraz współorganizatorka zjazdu „Dokąd idziesz Europo?" (Gniezno, 2002). W latach 2002–2003 członkini grupy ekspertów przy Przedstawicielu Rządu Polskiego do Konwentu Europejskiego, Minister Danucie Hűbner, w okresie przedreferendalnym inicjatorka i współorganizatorka kilkuset spotkań publicznych w wielu rejonach Polski, zwłaszcza na obszarach wiejskich, pozbawionych dostępu do informacji o integracji europejskiej; Współinicjatorka powstania szeregu szkolnych klubów europejskich oraz szkół noszących imię Roberta Schumana. Współtwórczyni Inicjatywy Obywatelskiej "TAK w Referendum" (2003).

Od 2005 roku Szefowa Reprezentacji Komisji Europejskiej w Polsce.

Członkini Klubu Inteligencji Katolickiej (Warszawa, od 2003 r. członek zarządu); Stowarzyszenia Francja-Polska dla Europy (członek zarządu), Stowarzyszenia Przyjaciół Muzeum Emeryka Czapskiego (Kraków); Członek – założyciel "Stowarzyszenia Szkoła Liderów"; Unii Demokratycznej, a potem Unii Wolności (m.in. w Radzie Krajowej UW) i in.

Otrzymała m.in. Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 2003 r.), Medal Europejski (Nagroda Business Center Club i Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej), Nagroda Elle, Nagroda "Zwierciadła" (2003), Narodowy Order Zasługi (Francja; wrzesień 2004) i inne odznaczenia i wyróżnienia.

Od 1981 jest żoną Franza Grafa von Thun und Hohenstein. Matka trzech córek i syna.