Serbia Nedicia
Z Wikipedii
Недићева Србија Nedićeva Srbija |
|||||
|
|||||
![]() |
|||||
Dewiza: brak oficjalnej dewizy | |||||
Język urzędowy | serbski | ||||
Stolica | Belgrad | ||||
Ustrój polityczny | dyktatura | ||||
Ostatnia głowa państwa | Milan Nedić | ||||
Powierzchnia • całkowita |
km² |
||||
Liczba ludności • całkowita |
|||||
1941-1944 | Utworzenie: 1 kwietnia 1941 Likwidacja: maj 1944 |
||||
Jednostka monetarna | dinar serbski (CSD) | ||||
Strefa czasowa | UTC +1 - zima UTC+2 - lato |
||||
Serbia Nedicia (serbski: Недићева Србија, Nedićeva Srbija) to popularna nazwa dla Serbii pod niemiecką okupacją podczas II wojny światowej. Krajowi przewodził kolaboracyjny rząd Milana Nedicia, pod niemieckim nadzorem wojskowym - oficjalna nazwa to Rząd Ocalenia Narodowego (srb.: Влада Националног Спаса, Vlada Nacionalnog Spasa) - który funkconował w latach 1941-1944. Geograficznie Serbia Nedicia pokrywała się mniej więcej z dzisiejszą Serbią Centralną (Централна Србија), północną częścią Kosowa (wokół Kosovskiej Mitrovicy) i z autonomicznym regionem Banat, który był rządzony przez mniejszość niemiecką.
Ówczesna Serbia graniczyła z Niezależnym Państwem Chorwackim, terenami okupowanymi przez wojska włoskie (Albania, Czarnogóra), bułgarskie, rumuńskie i węgierskie.
Spis treści |
[edytuj] Sytuacja geopolityczna
Po szybkiej porażce Królestwa Jugosłowiańskiego, terytorium znane obecnie jako Centralna Serbia znalazło sie pod kontrolą sił niemieckich. Tak jak w przypadku innych zajętych krajów Niemcy stworzyli rząd kolaboracyjny, który miał pomagać okupantowi w utrzymywaniu porządku i zapewnianiu bezpieczeństwa, będąc jednocześnie uzależnionym politycznie od Niemiec. Serbia była otoczona przez Niepodległe Państwo Chorwackie na zachodzie, terytoria okupowane przez Włochy na południu, terytoria okupowane przez Bułgarię na południowym wschodzie. Banat był pod bezpośrednią kontrolą Niemiec, choć formalnie był częścią Serbii.
[edytuj] Polityka wewnętrzna
Polityka wewnętrzna Serbii była podporządkowana niemieckiemu prawu. Prawo to, oparte o rasizm, powodowało ze wszyscy Żydzi i Romowie oraz osoby o poglądach lewicowych mieli zostać uwięzieni. Dwoma głównymi więzieniami Serbii były obozy koncentracyjne Sajmište i Banjica. Rząd Milana Nedicia był wspierany przez Dymitra Ljoticia i jego partię ZBOR. Jednym z głównych celów polityki rządu było zdławienie wszelkiego oporu przeciw okupacji kraju przez siły niemieckie. Szczególny priorytet uzyskało ograniczanie ruchu oporu po masakrze w Kragujevacu, gdzie żołnierze Wehrmachtu zabili, w odwecie za atak na swój oddział, wielu mieszkańców (100 cywilów za każdego zmarłego żołnierza niemieckiego i 50 za każdego rannego). Siły Nedicia walczyły z partyzantami oraz czetnikami, którzy nie chcieli się zgodzić na podpisanie układu o współpracy. Pod rządami Nedicia Belgrad w 1942 ogłoszono strefą wolną od Żydów (Judenfrei). Po tym jak Republika Užička została wyzwolona spod panowania Niemiec przez połączoną operację partyzantów i czetników na jesieni 1941, walki z Niemcami na terenie Serbii były sporadyczne. Partyzanci i czetnicy w Serbii byli głównie zaangażowani w walkę przeciw sobie i tylko czasami atakowali siły niemieckie.
[edytuj] Główni politycy
- Milan Nedić
- Velibor Jonić
- Dimitrije Ljotić
- Dr. Milorad Nedeljković
- Dragomir-Dragi Jovanović
- Milan Aćimović
- Tanasije-Tasa Dinić
- Čedomir Marjanović
- Bogoljub Kujundžić
- Đura Dokić
- Ljubiša Mikić
- Dušan Letica
- Dušan Đorđević
- Boško Pavlović