Szczekociny
Z Wikipedii
Współrzędne: 50°38' N 019°50' E
| Szczekociny | |||
|
|||
| Województwo | śląskie | ||
| Powiat | zawierciański | ||
| Gmina - rodzaj |
Szczekociny miejsko-wiejska |
||
| Prawa miejskie | 1398-1870 r., od 1923 r. | ||
| Burmistrz | Stanisław Wójcik | ||
| Powierzchnia | 17,98 km² | ||
| Położenie | 50° 38' N 19° 50' E |
||
| Liczba mieszkańców (2004) - liczba ludności - gęstość |
4115 229 os./km² |
||
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
34 | ||
| Kod pocztowy | 42-445 | ||
| Tablice rejestracyjne | SZA | ||
|
Położenie na mapie Polski
  Szczekociny
|
|||
| TERC10 (TERYT) |
2243316084 | ||
|
Urząd miejski3
ul. Senatorska 242-445 Szczekociny tel. 34 355-70-50; faks 34 355-71-65 (e-mail) |
|||
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|||
| Strona internetowa miasta | |||
Szczekociny – miasto w woj. śląskim, w powiecie zawierciańskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Szczekociny. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. częstochowskiego.
Miasto położone jest nad rzeką Pilicą na obszarze Niecki Włoszczowskiej będącej częścią Niecki Nidziańskiej.
Prawa miejskie nadane w 1398. 6 czerwca 1794 pod Szczekocinami (na polach wsi Wywła) rozegrała się jedna z największych bitew insurekcji kościuszkowskiej. Dowodzone przez Tadeusza Kościuszkę wojska polskie zostały pokonane przez połączone siły rosyjsko-pruskie. W bitwie pod Szczekocinami zginęli generałowie Wodzicki i Grochowski, a śmiertelnie ranny został bohaterski chłop, bohater spod Racławic, Bartosz Głowacki.
3 września 1939 pod Szczekocinami zwycięską walkę z wojskami niemieckimi stoczył 8 Pułk Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego.
Według danych z 31 grudnia 2004, miasto miało 4115 mieszkańców.
Szczekociny są punktem początkowym 
żółtego szlaku turystycznego prowadzącego do Moskorzewa.
[edytuj] Zabytki
- barokowo-klasycystyczny zespół pałacowy Dembińskich zbudowany w latach 70. XVIII w. przez Franciszka Naxa, otoczony parkiem z końca XVIII w.
- kościół parafialny pw. Św. Bartłomieja powstały ok. 1680 r., przebudowany w stylu wczesnoklasycystycznym w 1780 r. przez Urszulę Dembińską
