Tlenek cynku
Z Wikipedii
Tlenek cynku (ZnO, biel cynkowa, biel chińska) - związek chemiczny, tlenek, połączenie tlenu, stosowany głównie jako pigment do farb.
W temperaturze pokojowej jest to białe ciało stałe, trudno rozpuszczalne w wodzie. W reakcji z kwasami tworzy sole cynku(II), np. chlorek cynku, siarczan cynku). Z mocnymi zasadami tworzy sole, które nazywa się cynkanami(II), np. cynkan(II) sodu. W wodnym roztworze amoniaku związek ten tworzy jon kompleksowy: [Zn(NH3)4]2- (tetraaminacynkan(II)).
Związek ten jest otrzymywany w wyniku prażenia rudy cynkowej: siarczku cynku (ZnS) lub węglanu cynku (ZnCO3) w obecności powietrza.
Stosowany jest jako dodatek do farb i lakierów, w kosmetyce, ceramice oraz jako wypełniacz i stabilizator gumy, kauczuku i tworzyw sztucznych, do produkcji mas izolacyjnych, zasypek, środków do impregnacji drewna.
Pierwotnie, jako pigment został wprowadzony w 1779, od 1834 jako „biel chińska” stosowany w gwaszu, w farbach olejnych od ok. 1850. W oleju biel cynkowa jest słabiej kryjąca niż biel ołowiowa, nie działa sykatywowo, w grubszych warstwach pęka.
Obecnie sproszkowaną biel cynkową stosuje się powszechnie (obok innych proszków, jak: grafit, sadza angielska, argentorat) w kryminalistyce, w badaniu daktyloskopijnym metodą mechaniczną (obok metody chemicznej i metody optyczno-fotograficznej)
Tlenek cynku ma lekkie działanie antybakteryjne i przyspiesza gojenie ran. Z tego powodu jest używany jako składnik maści i zasypek leczących rozmaite choroby skóry. Jest też używany w stomatologii do tymczasowych wypełnień.
