Ustawa Sarbanes-Oxley
Z Wikipedii
Ustawa Sarbanesa-Oxleya (nazywana też SOX lub SarOx) uchwalona przez kongres Stanów Zjednoczonych w styczniu 2002 roku.
Wydarzenia gospodarcze w Stanach Zjednoczonych w latach 2000-2001, w szczególności afera Enronu i WorldComu, miały bezpośredni wpływ na powstanie SOX. Te skandale finansowe na niespotykaną dotychczas skalę spowodowały dramatyczny spadek zaufania inwestorów do rynków finansowych, oraz kluczowych podmiotów na nich operujących: doradców inwestycyjnych, audytorów, notowanych spółek (a dokładniej ich Zarządów).
SOX znacznie zaostrza wymogi niezależności wobec kluczowych graczy na rynku finansowym oraz podnosi na bardzo wysoki poziom wymagania w zakresie efektywności kontroli wewnętrznej podmiotów zarejestrowanych w US Securities Exchange Commission (SEC).
Ustawa Sarbanesa-Oxleya obejmuje jedenaście rozdziałów. Wprowadza wymóg dodatkowych ujawnień dokonywanych przez zarząd, dotyczących efektywności systemu kontroli wewnętrznej. Nakłada obowiązek kontroli jakości usług audytorskich, dodatkowe sankcje (finansowe i karne) dla władz spółek w przypadku wykrycia błędów w sprawozdaniach finansowych oraz wprowadza bezwzględny wymóg niezależności audytora. Porusza też temat powołania Rady Nadzoru nad Rachunkowością Spółek Publicznych (Public Company Accounting Oversight Board - PCAOB).
Ustawa ma celu odbudowanie zaufania inwestorów poprzez poprawę jakości i wiarygodności sprawozdawczości finansowej.
To jest tylko zalążek artykułu związanego z Stanami Zjednoczonymi Ameryki i prawem. Jeśli możesz, rozbuduj go.
